Money Market Mayhem: The Reserve Fund Meltdown
Op 16 september 2008 brak het Reserve Primaire Fonds het geld toen zijn intrinsieke waarde (NIW) daalde tot 97 cent per aandeel. Het was een van de eerste keren in de geschiedenis van beleggen dat een retail geldmarktfonds geen NAV van $ 1 per aandeel had behouden. De implicaties stuurden schokgolven door de industrie. (Zie voor meer informatie onze inleiding tot geldmarktfondsen .)
Anatomie van een afsmelting
De Reserve, een in New York gevestigde fondsbeheerder die gespecialiseerd is in geldmarkten, bezat $ 64, 8 miljard aan activa in het Reserve Primaire Fonds. Het fonds had een toewijzing van $ 785 miljoen aan kortlopende leningen uitgegeven door Lehman Brothers. Deze leningen, bekend als commercial paper, werden waardeloos toen Lehman faillissement aanvroeg, waardoor de NAV van het Reserve Fund onder de $ 1 daalde. (Zie voor meer informatie Case Study: The Collapse Of Lehman Brothers .)
Hoewel het Lehman-papier slechts een klein deel van het vermogen van het Reservefonds vertegenwoordigde (minder dan 1, 5%), maakten beleggers zich zorgen over de waarde van de andere belangen van het fonds. Uit angst voor de waarde van hun beleggingen haalden bezorgde beleggers hun geld uit het fonds, dat zijn vermogen in ongeveer 24 uur met bijna tweederde zag dalen. Niet in staat om terugbetalingsverzoeken te voldoen, heeft het Reserve Fonds terugbetalingen tot zeven dagen geblokkeerd. Toen zelfs dat niet genoeg was, werd het fonds gedwongen de operaties op te schorten en met liquidatie te beginnen.
Het was een verrassend einde voor een legendarisch fonds en een ontnuchterende wake-up call voor investeerders en de financiële dienstverlening. Het richtte de aandacht op de kredietmarkten, waar een volledige kredietafbraak aan de gang was, met commercial paper in het epicentrum van het debacle.
Commercieel papier was een veelvoorkomend onderdeel van geldmarktfondsen geworden omdat ze evolueerden van het houden van alleen staatsobligaties - ooit een steunpilaar van geldmarktfondsen - in een poging om de opbrengsten te verhogen. Hoewel staatsobligaties worden ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid, is commercial paper dat niet. Ondanks het ontbreken van overheidssteun, worden de risico's van het houden van commercial paper historisch gezien als laag beschouwd, aangezien de leningen worden uitgegeven voor een periode van minder dan een jaar. Hoewel de combinatie van aantrekkelijkere rendementen en een relatief laag risico veel geldmarktfondsen verleidde, haalden de risico's het achterliggende reserve-fonds in. (Door commercial asset ondersteund papier met hoog risico biedt extra inzicht in de mogelijke valkuilen van beleggen in commercial paper.)
Nasleep
De ineenstorting van het Reservefonds was slecht nieuws voor aanbieders van geldmarktfondsen op verschillende fronten. Eerst en vooral was het gevaar van ineenstorting, omdat het Reservefonds niet het enige geldmarktfonds was dat handelspapier hield. Meer dan een dozijn fondsbedrijven werden gedwongen in te stappen om hun geldmarktfondsen financieel te ondersteunen om te voorkomen dat ze het geld zouden breken.
Zelfs fondsen die geen last hadden van slecht handelspapier (denk eraan, Lehman en AIG waren het topje van de ijsberg) hadden te maken met de mogelijkheid van massale terugbetalingsverzoeken van beleggers die onvoldoende inzicht hadden in hun portefeuilles.
Uit vrees voor zo'n run op geldmarktfondsen, kwam de federale overheid tussenbeide en zorgde voor wat neerkwam op een belastingbetaler gefinancierde verzekering. In het kader van het tijdelijke garantieprogramma voor geldmarktfondsen garandeerde de Amerikaanse schatkist investeerders dat de waarde van elk aandeel van het geldmarktfonds dat op het moment van sluiting op 19 september 2008 werd gehouden, $ 1 per aandeel zou blijven.
Beleggers in het Reservefonds kwamen niet in aanmerking voor het door de overheid gesponsorde programma. Het Fonds begon met een reeks betalingen, maar een jaar later wachtten veel aandeelhouders nog steeds op een deel van hun resterende activa. Die activa werden verder in waarde verlaagd toen het managementteam van het fonds een beroep deed op een clausule die hen in staat stelde activa aan te houden om de verwachte juridische en boekhoudkundige kosten te betalen met betrekking tot claims als gevolg van de meltdown.
Waarom het ertoe deed
Het reservefonds had een legendarische geschiedenis, ontwikkeld door Bruce Bent, een man die vaak de 'vader van de geldfondsenindustrie' wordt genoemd. Het falen van dit fonds was een grote klap voor de financiële dienstverlening en een enorme schok voor beleggers.
Drie decennia lang waren geldmarktfondsen aan het publiek verkocht onder de veronderstelling dat het veilige, liquide plekken waren om geld te parkeren. Bijna elk 401 (k) -plan in de natie verkoopt geldmarktfondsen aan beleggers onder de veronderstelling dat ze worden gecategoriseerd als contant geld. (Lees de geldmarkt: een terugblik voor een nadere beschouwing van een investering die sterk is gepromoot als een veiliger alternatief voor de aandelenmarkt.)
Na de ramp van het Reservefonds begonnen beleggers te twijfelen aan de veiligheid van geldmarktfondsen. Als "contant geld" niet langer veilig is, wordt de vraag: "waar kunnen beleggers hun geld plaatsen?" Omdat de aandelen- en obligatiemarkten zowel in verval zijn als geldmarktfondsen hun waarde niet konden behouden, werd het opvullen van geld in een matras plotseling een aantrekkelijke en relevante keuze voor conservatieve beleggers.
Het reddingsplan van de overheid, hoewel noodzakelijk om het vertrouwen in het financiële systeem te handhaven, opende een nieuwe reeks vragen over de geschiktheid van overheidssteun. Het moedigde ook wetgevers aan om de kwestie van financiële regulering en toezicht aan de orde te stellen en de regels rond geldmarktfondsen en de beleggingen die ze houden opnieuw te bekijken. De link tussen hebzucht en kapitalisme werd ook in de schijnwerpers gezet, omdat de visie van Wall Street werd ondersteund door
Hoofdstraat
in weer een andere mislukte investeringsregeling schetste een minder-dan-aangenaam beeld.
Moet u beleggen in geldmarktfondsen?
Het debacle van het Reserve Fonds dient als een sterke herinnering aan beleggers over de waarde van inzicht in de beleggingen in uw portefeuille. Het benadrukt ook het belang van zowel de voor- als nadelen van potentiële investeringen. (Lees voor meer informatie over de voordelen in het debat over de geldmarkt De geldmarkt leren kennen . Lees voor een overzicht van de nadelen waarom geldmarktfondsen de Buck breken en de Buck breken: Waarom laag risico niet risicovrij is . Na het lezen van alle feiten, kunt u een weloverwogen beslissing nemen over uw persoonlijke portfolio.)