Passief beleggen
Passief beleggen is een beleggingsstrategie om het rendement te maximaliseren door kopen en verkopen te minimaliseren. Indexbeleggen in één gemeenschappelijke passieve beleggingsstrategie waarbij beleggers een representatieve benchmark kopen, zoals de S&P 500-index, en deze gedurende een lange tijdshorizon behouden.
Passief beleggen kan worden afgezet tegen actief beleggen.
Belangrijkste leerpunten
- Passief beleggen verwijst in grote lijnen naar een buy-and-hold portefeuillestrategie voor langetermijnbeleggingshorizons, met minimale handel in de markt.
- Indexbeleggen is misschien de meest voorkomende vorm van passief beleggen, waarbij beleggers proberen een brede marktindex of indices te repliceren en te behouden.
- Passieve investeringen zijn goedkoper, minder complex en leveren vaak betere resultaten na belastingen op middellange tot lange tijdshorizon dan actief beheerde portefeuilles.
Inzicht in passief beleggen
Passieve beleggingsmethoden proberen de kosten en beperkte prestaties te voorkomen die kunnen optreden bij frequente handel. Het doel van passief beleggen is om geleidelijk rijkdom op te bouwen. Ook bekend als een buy-and-hold-strategie, betekent passief beleggen het kopen van een effect om het op lange termijn te bezitten. In tegenstelling tot actieve handelaren proberen passieve beleggers niet te profiteren van kortetermijnprijsschommelingen of markttiming. De onderliggende veronderstelling van een passieve beleggingsstrategie is dat de markt na verloop van tijd een positief rendement boekt.
Passieve managers denken over het algemeen dat het moeilijk is om de markt te overdenken, dus proberen ze de markt- of sectorprestaties te evenaren. Passief beleggen probeert de marktprestaties te repliceren door goed gediversifieerde portefeuilles van afzonderlijke aandelen samen te stellen, die, indien afzonderlijk gedaan, uitgebreid onderzoek vereisen. De introductie van indexfondsen in de jaren zeventig maakte het behalen van rendementen in lijn met de markt veel eenvoudiger. In de jaren negentig vereenvoudigden op de beurs verhandelde fondsen of ETF's, die belangrijke indices volgen, zoals de SPDR S&P 500 ETF (SPY), het proces nog verder door beleggers de mogelijkheid te bieden indexfondsen te verhandelen alsof het aandelen waren.
Voordelen en nadelen van passief beleggen
Het onderhouden van een goed gespreide portefeuille is belangrijk voor succesvol beleggen en passief beleggen via indexering is een uitstekende manier om diversificatie te bereiken. Indexfondsen spreiden het risico breed in het bezit van alle, of een representatieve steekproef van de effecten in hun doelbenchmarks. Indexfondsen volgen een doelbenchmark of -index in plaats van winnaars te zoeken, zodat ze niet voortdurend effecten kopen en verkopen. Als gevolg hiervan hebben ze lagere vergoedingen en bedrijfskosten dan actief beheerde fondsen. Een indexfonds biedt eenvoud als een gemakkelijke manier om in een gekozen markt te beleggen omdat het een index tracht te volgen. Het is niet nodig om individuele beheerders te selecteren en te volgen, of te kiezen uit beleggingsthema's.
Passief beleggen is echter onderworpen aan het totale marktrisico. Indexfondsen volgen de hele markt, dus als de totale aandelenmarkt- of obligatieprijzen dalen, doen indexfondsen dat ook. Een ander risico is het gebrek aan flexibiliteit. Indexfondsbeheerders mogen doorgaans geen defensieve maatregelen nemen, zoals het verminderen van een positie in aandelen, zelfs als de beheerder denkt dat de aandelenkoersen zullen dalen. Passief beheerde indexfondsen hebben te maken met prestatiebeperkingen omdat ze zijn ontworpen om rendementen te bieden die hun benchmarkindex nauw volgen, in plaats van te streven naar outperformance. Ze verslaan zelden het rendement op de index, en meestal iets minder vanwege de operationele kosten van het fonds.
Enkele van de belangrijkste voordelen van passief beleggen zijn:
- Ultra lage tarieven: niemand kiest voorraden, dus toezicht is veel minder duur. Passieve fondsen volgen de index die ze als benchmark gebruiken.
- Transparantie: het is altijd duidelijk welke activa in een indexfonds zitten.
- Belastingefficiëntie: hun buy-and-hold-strategie resulteert meestal niet in een enorme vermogenswinstbelasting voor het jaar.
- Eenvoud: Het bezit van een index of een groep indices is veel eenvoudiger te implementeren en te begrijpen dan een dynamische strategie die voortdurend onderzoek en aanpassing vereist.
Voorstanders van actief beleggen zouden zeggen dat passieve strategieën deze zwakke punten hebben:
- Te beperkt: passieve fondsen zijn beperkt tot een specifieke index of vooraf bepaalde set beleggingen met weinig tot geen variantie; beleggers zijn dus opgesloten in die participaties, wat er ook op de markt gebeurt.
- Kleinere potentiële opbrengsten: per definitie zullen passieve fondsen de markt vrijwel nooit verslaan, zelfs niet in tijden van onrust, omdat hun kernbelangen zijn vergrendeld om de markt te volgen. Soms kan een passief fonds de markt een beetje verslaan, maar het zal nooit het grote rendement opleveren waar actieve managers naar hunkeren, tenzij de markt zelf een hoge vlucht neemt. Actieve managers kunnen daarentegen grotere beloningen opleveren (zie hieronder), hoewel die beloningen ook een groter risico met zich meebrengen.
Voordelen en beperkingen
In tegenstelling tot de voor- en nadelen van passief beleggen, heeft actief beleggen ook zijn voordelen en beperkingen:
- Flexibiliteit: actieve managers hoeven geen specifieke index te volgen. Ze kunnen die 'ruwe diamant' aandelen kopen die ze denken te hebben gevonden.
- Hedging: actieve managers kunnen hun weddenschappen ook afdekken met behulp van verschillende technieken, zoals short sales of putopties, en ze kunnen specifieke aandelen of sectoren verlaten wanneer de risico's te groot worden. Passieve managers zitten vast aan de aandelen in de index die ze bijhouden, ongeacht hoe ze het doen.
- Fiscaal beheer: Hoewel deze strategie een vermogenswinstbelasting zou kunnen veroorzaken, kunnen adviseurs strategieën voor belastingbeheer aanpassen aan individuele beleggers, bijvoorbeeld door investeringen te verkopen die geld verliezen om de belastingen op de grote winnaars te compenseren.
Maar actieve strategieën hebben deze tekortkomingen:
- Zeer duur: Thomson Reuters Lipper vermeldt de gemiddelde kostenratio op 1, 4 procent voor een actief beheerd aandelenfonds, vergeleken met slechts 0, 6 procent voor het gemiddelde passieve aandelenfonds. De kosten zijn hoger omdat al dat actief kopen en verkopen transactiekosten met zich meebrengt, en niet te vergeten dat u de salarissen betaalt van het analistenteam dat onderzoek doet naar aandelen. Al die kosten gedurende tientallen jaren van beleggen kunnen rendementen doden.
- Actief risico: actieve managers zijn vrij om elke investering te kopen waarvan zij denken dat die een hoog rendement oplevert, wat geweldig is als de analisten gelijk hebben, maar vreselijk als ze fout zijn.
- Slecht trackrecord : de gegevens tonen aan dat zeer weinig actief beheerde portefeuilles hun passieve benchmarks verslaan, vooral nadat belastingen en kosten zijn verantwoord. In feite overtreffen slechts een klein aantal actief beheerde beleggingsfondsen op middellange tot lange termijn hun referentie-index.