Koopkracht
Koopkracht is de waarde van een valuta uitgedrukt in de hoeveelheid goederen of diensten die een eenheid geld kan kopen. Koopkracht is belangrijk omdat, als al het andere gelijk is, inflatie de hoeveelheid goederen of diensten die u zou kunnen kopen, vermindert.
In termen van investeringen is koopkracht het dollarbedrag van het krediet dat een klant ter beschikking staat om aanvullende effecten te kopen tegen de bestaande margineerbare effecten op de effectenrekening. Koopkracht kan ook de koopkracht van een valuta worden genoemd.
01:17Wat is koopkracht?
Inkoopkracht begrijpen
Inflatie vermindert de waarde van de koopkracht van een valuta, met als gevolg een stijging van de prijzen. Om de koopkracht in de traditionele economische zin te meten, zou u de prijs van een goed of dienst vergelijken met een prijsindex zoals de consumentenprijsindex (CPI). Een manier om na te denken over koopkracht is om je voor te stellen of je 40 jaar geleden hetzelfde salaris verdiende als je grootvader. Tegenwoordig zou je een veel hoger salaris nodig hebben om dezelfde levenskwaliteit te behouden. Op dezelfde manier had een huiskoper die 10 jaar geleden op zoek was naar huizen in de prijsklasse van $ 300.000 tot 350.000, meer opties om te overwegen dan mensen nu hebben.
Koopkracht beïnvloedt elk aspect van de economie, van consumenten die goederen kopen tot investeerders en aandelenkoersen tot de economische welvaart van een land. Wanneer de koopkracht van een valuta afneemt als gevolg van buitensporige inflatie, ontstaan er ernstige negatieve economische gevolgen, waaronder stijgende kosten van goederen en diensten die bijdragen aan de hoge kosten van levensonderhoud, evenals hoge rentetarieven die de wereldmarkt beïnvloeden, en dalende credit ratings als een resultaat. Al deze factoren kunnen bijdragen aan een economische crisis.
Als zodanig stelt de regering van een land beleid en voorschriften in om de koopkracht van een valuta te beschermen en een economie gezond te houden. Een methode om koopkracht te bewaken is via de consumentenprijsindex. Het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics (BLS) meet het gewogen gemiddelde van de prijzen van consumptiegoederen en diensten, met name transport, voedsel en medische zorg. De CPI wordt berekend door het gemiddelde te nemen van deze prijsveranderingen en wordt gebruikt als een hulpmiddel om veranderingen in de kosten van levensonderhoud te meten, en wordt beschouwd als een marker voor het bepalen van inflatie- en deflatiepercentages.
Een concept met betrekking tot koopkracht is inkoopprijspariteit (PPP). PPP is een economische theorie die een schatting maakt van het bedrag dat moet worden aangepast aan de prijs van een artikel, gezien de wisselkoersen van twee landen, zodat de wisselkoers overeenkomt met de koopkracht van elke valuta. PPP kan worden gebruikt om de inkomensniveaus van landen en andere relevante economische gegevens met betrekking tot de kosten van levensonderhoud of mogelijke inflatie- en deflatiepercentages te vergelijken.
Belangrijkste leerpunten
- Koopkracht is de hoeveelheid goederen of diensten die een munteenheid op een bepaald tijdstip kan kopen.
- Inflatie heeft de neiging de koopkracht van een valuta in de loop van de tijd uit te hollen.
- Centrale banken proberen de prijzen stabiel te houden door de koopkracht van de valuta te handhaven door rentetarieven en andere mechanismen in te stellen.
De geschiedenis van koopkracht
Historische voorbeelden van ernstige inflatie en hyperinflatie - of de vernietiging van de koopkracht van een valuta - hebben aangetoond dat er verschillende oorzaken zijn voor een dergelijk fenomeen. Vaak dure, verwoestende oorlogen zullen een economische ineenstorting veroorzaken, met name voor het verliezende land, zoals Duitsland tijdens de Eerste Wereldoorlog (WO I). In de nasleep van WO I in de jaren twintig van de vorige eeuw, ondervond Duitsland extreme economische moeilijkheden en bijna ongekende hyperinflatie, gedeeltelijk vanwege de enorme hoeveelheid reparaties die Duitsland moest betalen. Duitsland kon deze reparaties niet betalen met de verdachte Duitse mark en drukte papieren biljetten af om vreemde valuta te kopen, wat resulteerde in hoge inflatiepercentages waardoor de Duitse mark waardeloos werd met een onbestaande koopkracht.
Vandaag de dag worden de gevolgen van het verlies van koopkracht nog steeds voelbaar in de nasleep van de wereldwijde financiële crisis van 2008 en de Europese staatsschuldencrisis. Met de toegenomen globalisering en de invoering van de euro zijn valuta's nog onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als zodanig stellen overheden beleid in om inflatie te beheersen, koopkracht te beschermen en recessies te voorkomen.
In 2008 bijvoorbeeld heeft de Amerikaanse Federal Reserve de rentetarieven bijna nul gehouden en een plan opgesteld dat kwantitatieve versoepeling wordt genoemd. Kwantitatieve versoepeling, aanvankelijk controversieel, zag de Amerikaanse Federal Reserve in wezen overheids- en andere markteffecten kopen om de rentetarieven te verlagen en de geldhoeveelheid te vergroten. Het idee is dat een markt dan een toename van het kapitaal zal ervaren, waardoor de kredietverlening en de liquiditeit toenemen. De VS stopten hun beleid van kwantitatieve versoepeling zodra de economie zich stabiliseerde, gedeeltelijk vanwege het bovengenoemde beleid en een veelheid aan andere complexe factoren.
De Europese Centrale Bank (ECB) streefde ook naar kwantitatieve versoepeling om de deflatie in de eurozone na de Europese staatsschuldencrisis te stoppen en de koopkracht van de euro te versterken. De Europese Economische en Monetaire Unie heeft ook strikte regels opgesteld in de eurozone voor het nauwkeurig rapporteren van staatsschuld, inflatie en andere financiële gegevens. Over het algemeen proberen landen de inflatie vast te houden op een snelheid van 2 procent, omdat gematigde inflatie aanvaardbaar is, met een hoge deflatie die leidt tot economische stagnatie.
Koopkrachtverlies / winst
Verlies / winst van koopkracht is een toename of afname van hoeveel consumenten met een gegeven hoeveelheid geld kunnen kopen. Consumenten verliezen koopkracht als de prijzen stijgen en krijgen koopkracht als de prijzen dalen. Oorzaken van koopkrachtverlies zijn onder meer overheidsvoorschriften, inflatie en natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen. Oorzaken van koopkrachtwinst zijn deflatie en technologische innovatie.
Een officiële koopkrachtmaat is de consumentenprijsindex, die laat zien hoe de prijzen van consumentengoederen en -diensten in de loop van de tijd veranderen. Als een voorbeeld van koopkrachtwinst, als laptops twee jaar geleden $ 1.000 kosten en vandaag $ 500, hebben consumenten hun koopkracht zien toenemen. Zonder inflatie koopt $ 1.000 nu een laptop plus $ 500 extra aan goederen.
Welke effecten bieden de beste bescherming tegen koopkrachtrisico?
Gepensioneerden moeten zich vooral bewust zijn van het verlies van koopkracht, omdat ze van een vast bedrag leven. Ze moeten ervoor zorgen dat hun investeringen een rendement behalen dat gelijk is aan of groter is dan het inflatiepercentage, zodat de waarde van hun nestei niet elk jaar daalt.
Schuldbewijzen en beleggingen die vaste rendementen beloven, zijn het meest vatbaar voor koopkrachtrisico of inflatie. Vaste annuïteiten, depositocertificaten (CD's) en schatkistobligaties vallen allemaal onder deze categorieën.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.