Kwantitatieve versoepeling versus valutamanipulatie

In de nasleep van de Grote Recessie van 2008-2009 betraden centrale banken over de hele wereld ongemarkeerd terrein toen ze begonnen met kwantitatieve versoepeling - de langlopende aankoopeffecten zoals schatkistpapier en door hypotheek gedekte effecten. Door geld in het financiële systeem te pompen, hebben centrale banken een volledige ineenstorting van het banksysteem voorkomen en de stroom van contant geld verlaagde rentetarieven in de hoop dat de groei zou terugkeren.

In 2009 was de Amerikaanse Federal Reserve de eerste centrale bank die effecten begon te kopen. Toen de rente daalde, nam ook de Amerikaanse dollar af. In de maand die volgde op de aankondiging van QE1, daalde de Amerikaanse dollarindex (DXY) met 10 procent - de grootste maandelijkse daling in meer dan een decennium. Gegeven dit, hoe verschillen QE en valutamanipulatie, hoe zijn ze vergelijkbaar, en waarom houden centrale banken zich aan de praktijken?

Valutamanipulatie - Hoe en waarom alle ophef?

Het blijkt dat valutamanipulatie niet zo gemakkelijk te identificeren is. Zoals een blog van Wall Street Journal stelt: "Valutamanipulatie is niet zoals pornografie - je weet het niet wanneer je denkt dat je het ziet." Beleidsmaatregelen die de wisselkoers van een land gunstig beïnvloeden - de export concurrerender maken - zijn er niet zelf bewijs van valutamanipulatie. U moet ook bewijzen dat de waarde van de valuta kunstmatig onder de werkelijke waarde wordt gehouden. Wat is de echte waarde van een valuta? Dat is ook niet eenvoudig te bepalen.

Over het algemeen geven landen er de voorkeur aan dat hun valuta zwak is, omdat ze hierdoor meer concurrerend zijn op het gebied van internationale handel. Een lagere valuta maakt de export van een land aantrekkelijker omdat ze goedkoper zijn op de internationale markt. Een zwakke Amerikaanse dollar maakt bijvoorbeeld de export van Amerikaanse auto's goedkoper voor offshore kopers. Ten tweede kan een land door het stimuleren van de export een lagere valuta gebruiken om zijn handelstekort te verkleinen. Ten slotte verlicht een zwakkere valuta de druk op de verplichtingen van een land inzake staatsschuld. Na de uitgifte van offshore-schuldbetalingen zal een land betalingen verrichten, en aangezien deze betalingen in de offshore-valuta luiden, vermindert een zwakke lokale valuta deze schuldbetalingen effectief.

Landen over de hele wereld passen verschillende praktijken toe om de waarde van zijn valuta laag te houden. Het tarief op de Chinese yuan wordt elke ochtend vastgesteld door de People's Bank of China (PBOC). De centrale bank staat niet toe dat haar valuta binnen de komende 24 uur buiten een vaste band wordt verhandeld, waardoor er geen significante intraday-dalingen optreden.

Een meer directe vorm van valutamanipulatie is interventie. Na de appreciatie van de Zwitserse frank tijdens de financiële crisis, kocht de Zwitserse Nationale Bank grote bedragen aan vreemde valuta, namelijk USD en euro's, en verkocht de frank. Door zijn valuta te verlagen door directe marktinterventie, hoopte hij dat Zwitserland zijn handelspositie binnen Europa zou vergroten.

Ten slotte hebben sommige experts betoogd dat kwantitatieve versoepeling een andere vorm van valutamanipulatie is.

Kwantitatieve versoepeling

Kwantitatieve versoepeling, hoewel beschouwd als een onconventioneel monetair beleid, is slechts een uitbreiding van de gebruikelijke activiteiten van open-markttransacties. Open-markttransacties zijn het mechanisme waarmee een centrale bank de geldhoeveelheid uitbreidt of contracteert door het kopen of verkopen van overheidseffecten op de open markt. Het doel is om een ​​specifiek doel te bereiken voor de korte rente die van invloed zal zijn op alle andere rentetarieven binnen de economie.

Kwantitatieve versoepeling is bedoeld om een ​​trage economie te stimuleren wanneer normale expansieve open-markttransacties hebben gefaald. Met een economie in recessie en rentetarieven op nulgrens, voerde de Federal Reserve drie rondes van kwantitatieve versoepeling uit en voegde in oktober 2014 meer dan $ 3, 5 biljoen aan haar balans toe. Bedoeld om de binnenlandse economie te stimuleren, hadden deze stimuleringsmaatregelen indirecte effecten op de wisselkoers, waardoor de dollar onder druk staat.

Een dergelijke druk op de dollar was niet geheel negatief in de ogen van Amerikaanse beleidsmakers, omdat dit de export relatief goedkoper zou maken, wat een andere manier is om de economie te stimuleren. De beweging kwam echter met kritiek van beleidsmakers in andere landen die klaagden dat een verzwakte Amerikaanse dollar hun export schaadde. Economen begonnen toen het debat: is QE een vorm van valutamanipulatie.

Terwijl de Federal Reserve opzettelijk een monetaire beleidsactie uitvoerde die de waarde van haar valuta verlaagde, was het beoogde effect de binnenlandse rentetarieven te verlagen om meer leningen en uiteindelijk meer uitgaven aan te moedigen. Het indirecte effect van een verslechtering van de wisselkoers is slechts het gevolg van een flexibel wisselkoersregime.

Het komt neer op

In theorie zijn valutamanipulatie en monetair beleid zoals kwantitatieve versoepeling niet hetzelfde. De ene is gebaseerd op rentebeleid en de andere op valuta. Toen centrale banken hun QE-programma's begonnen, was een resultaat echter de verzwakking van de valuta.

Opzettelijk of niet, er kan worden gesteld dat QE op de een of andere manier een vorm van valuta-engineering is. Of het nu gaat om manipulatie die altijd ter discussie zal staan.