Een korte handleiding voor schuldopties

Veel regeringen ontdekken dat hun uitgaven hun inkomsten overtreffen. Als alternatief voor impopulaire belastingstijgingen heffen ze schulden op door staatsobligaties te verkopen, zoals Amerikaanse staatsobligaties. Staatsobligaties worden als risicovrij beschouwd omdat van stabiele overheden niet wordt verwacht dat ze niet aan verplichtingen zullen voldoen. Deze schuldinstrumenten zijn populairder in tijden waarin aandelenmarkten er zwak uitzien, waardoor schichtige beleggers worden aangemoedigd om veiligere opties te zoeken.

Een andere manier om te beleggen in schuldinstrumenten en staatsobligaties is via derivaten met futures en opties. (Voor gerelateerde literatuur zie Zes grootste obligatierisico's.)

Schuld opties

Een factor die een risico vormt voor schuldinstrumenten is de rentevoet. Als algemene regel geldt dat wanneer de rente stijgt, de obligatiekoersen dalen en vice versa. Opties met betrekking tot rente-instrumenten zoals obligaties zijn een handige manier voor hedgers en speculanten om te gaan met fluctuerende rentetarieven. Binnen deze categorie zijn opties op Treasury-futures erg populair omdat ze liquide en transparant zijn. Anders dan opties op futures, zijn er opties op contante obligaties. (Voor gerelateerde informatie, zie Inzicht in rentetarieven, inflatie en de obligatiemarkt.)

Opties op futures

Optiecontracten bieden doorgaans een grote flexibiliteit omdat ze het recht (in plaats van een verplichting) bieden om het onderliggende instrument tegen een vooraf bepaalde prijs en tijd te kopen of verkopen. Bij het afsluiten van een optiecontract betaalt de optiekoper een premie. Het contract vermeldt de vervaldatum van de optie en verschillende voorwaarden. Voor de optiekoper is het premiebedrag het maximale verlies dat de koper zal dragen, terwijl de winst theoretisch onbeperkt is. Het geval voor de optieschrijver (de persoon die de optie verkoopt) is heel anders. Voor de optieverkoper is de maximale winst beperkt tot de ontvangen premie, terwijl het verlies onbeperkt kan zijn.

Bij het afsluiten van een optiecontract koopt de koper het recht om het onderliggende futurescontract te kopen (een call-optie genoemd) of om het onderliggende futures-contract te verkopen (een put-optie genoemd). Een calloptie op T-Note op 10 september geeft de koper bijvoorbeeld het recht om een ​​longpositie aan te nemen, terwijl de verkoper verplicht is om een ​​shortpositie in te nemen als de koper ervoor kiest de optie uit te oefenen. In het geval van een putoptie heeft de koper recht op een shortpositie in het T-Note-futurescontract van 10 jaar, terwijl de verkoper een longpositie in het futurescontract moet innemen.

Er wordt gezegd dat een optie wordt gedekt als de optieschrijver (verkoper) een compenserende positie heeft in de onderliggende grondstof of het futurescontract. Een schrijver van een 10-jarig T-Note-futurescontract zou bijvoorbeeld gedekt worden genoemd als de verkoper ofwel T-Notes op de geldmarkt bezit of lang op het 10-jarige T-Note-futurescontract staat. Het risico van de verkoper bij de verkoop van een gedekte call is beperkt, omdat aan de verplichting jegens de koper kan worden voldaan door de eigendom van de futures-positie of het contante effect dat verbonden is aan het onderliggende futures-contract. In gevallen waarin de verkoper geen van deze bezit om aan de verplichting te voldoen, wordt dit een onbedekte of naakte positie genoemd. Dit is riskanter dan een overdekte oproep.

Hoewel alle voorwaarden van een optiecontract vooraf zijn bepaald of gestandaardiseerd, wordt de premie die door de koper aan de verkoper wordt betaald, op de markt concurrerend bepaald en is deze gedeeltelijk afhankelijk van de gekozen uitoefenprijs. Opties op een Treasury-futurescontract zijn in veel soorten beschikbaar en elke optie heeft een andere premie volgens de overeenkomstige futures-positie. Een optiecontract specificeert doorgaans de prijs waartegen het contract kan worden uitgeoefend samen met de vervalmaand. Het vooraf gedefinieerde prijsniveau dat voor een optiecontract is geselecteerd, wordt de uitoefenprijs of uitoefenprijs genoemd.

Het verschil tussen de uitoefenprijs van een optie en de prijs waartegen het bijbehorende futurescontract wordt verhandeld, wordt de intrinsieke waarde genoemd. Een call-optie heeft een intrinsieke waarde wanneer de uitoefenprijs lager is dan de huidige futures-prijs. Aan de andere kant heeft een putoptie een intrinsieke waarde wanneer de uitoefenprijs hoger is dan de huidige futuresprijs.

Een optie wordt 'at the money' genoemd wanneer de uitoefenprijs = prijs van het onderliggende futures-contract. Wanneer de uitoefenprijs duidt op een winstgevende transactie (lager dan de marktprijs voor calloptie en meer dan de marktprijs voor putoptie), wordt die optie 'in-the-money' genoemd en wordt deze als zodanig beschouwd met een hogere premie is het waard om te oefenen. Als het uitoefenen van een optie onmiddellijk verlies betekent, wordt de optie "out-of-the-money" genoemd.

Een optiepremie is ook afhankelijk van de tijdswaarde, dat wil zeggen de mogelijkheid van enige winst in intrinsieke waarde vóór de vervaldatum. Als algemene regel geldt: hoe groter de tijdswaarde van een optie, hoe hoger de optiepremie. De tijdswaarde neemt in de loop van de tijd af en vervalt naarmate een optiecontract verloopt. (Voor gerelateerde informatie, zie 20-jarige Treasury Bond ETF-handelsstrategieën.)

Opties op contante obligaties

De markt voor opties op contante obligaties is veel kleiner en minder liquide dan die voor opties op futures. Handelaren in opties voor contante obligaties hebben niet veel handige manieren om hun posities af te dekken en als ze dat wel doen, komen er hogere kosten bij. Dit heeft velen ertoe geleid om over-the-counter (OTC) te handelen in contanten, aangezien dergelijke platforms tegemoet komen aan de specifieke behoeften van klanten, met name institutionele klanten. Alle specificaties zoals uitoefenprijs, vervaldata en nominale waarde kunnen worden aangepast.

Het komt neer op

Onder schuldderivaten bieden US Treasury futures en opties de meeste liquide producten. Deze producten hebben een brede marktdeelname van over de hele wereld via uitwisselingen zoals CME Globex. Opties op schuldinstrumenten bieden een effectieve manier voor beleggers om renterisico's te beheren en te profiteren van prijsvolatiliteit.