Verhaalleningen versus niet-verhaalsleningen: wat is het verschil?

Het wezenlijke verschil tussen een regreslening en een non-recourse lening heeft te maken met welke activa een geldschieter aanspraak kan maken als een lener een lening niet terugbetaalt.

Veel leningen worden afgesloten met een vorm van onderpand of activa met een bepaalde waarde die de geldschieter kan nemen als de kredietnemer het geld niet terugbetaalt zoals in de lening wordt beschreven. Stappen voor het verzamelen van activa of het onderpand van de lening worden ook vaak vastgelegd in de lening, evenals door lokale wetten.

Bij zowel verhaals- als niet-verhaalsleningen mag de geldschieter activa in bezit nemen die als onderpand zijn gebruikt om de lening veilig te stellen. In de meeste gevallen is het onderpand het actief dat door de lening is gekocht. Bijvoorbeeld, zowel bij regres als bij niet-regres hypotheken, zou de geldschieter in staat zijn om het huis in beslag te nemen en te verkopen om de lening af te lossen als de kredietnemer in gebreke blijft.

Contrasterende niet-regres en regresleningen

Belangrijkste leerpunten

• Zowel verhaals- als niet-verhaalsleningen hebben te maken met het innen van activa nadat een lener een lening niet heeft terugbetaald.
• Nadat het onderpand is verzameld, kunnen kredietverstrekkers van regresleningen nog steeds achter de andere activa van een lener aan gaan als zij niet al hun geld hebben teruggevorderd.
• Met een non-recourse lening kunnen geldschieters het onderpand innen, maar mogen ze niet achter de andere activa van de kredietnemer aan gaan; met andere woorden, ze hebben geen verder verhaal.

Verhaalleningen

Het onderscheid tussen verhaalleningen en niet-verhaalleningen speelt een rol als er nog geld verschuldigd is aan de schuld nadat het onderpand is verkocht. In een regreshypotheek kan de geldschieter achter de andere activa van de lener aan gaan of aanklagen om zijn of haar loon te laten versieren - alles om heel te worden.

Regres-leningen geven geldschieters een grotere macht omdat ze minder limieten hebben op welke activa geldschieters kunnen claimen voor terugbetaling van de lening. Vanuit het oogpunt van de kredietverstrekker vermindert een regreslening het waargenomen risico van minder kredietwaardige kredietnemers.

Niet-verhaalslening

Bij een non-recourse lening of hypotheek heeft de geldschieter echter pech. Als na de verkoop van het onderpand met de lening nog een saldo verschuldigd is, moet de geldschieter het verlies nemen. Hij heeft geen aanspraak op andere fondsen, bezittingen of financieringsbronnen van de kredietnemer. Veel traditionele hypotheken zijn non-recourse leningen, waarbij alleen het huis zelf als onderpand wordt gebruikt.

Het is niet verrassend dat kredietnemers in principe vrijwel altijd de voorkeur geven aan non-recourse leningen, terwijl kredietverstrekkers bijna altijd de voorkeur geven aan recourse leningen. Hoewel potentiële leners het aantrekkelijk kunnen vinden om non-recourse leningen aan te houden, is het belangrijk om te onthouden dat ze met hogere rentetarieven komen en zijn gereserveerd voor particulieren en bedrijven met het beste krediet.

Bovendien kan het nalaten om een ​​niet-verhaalsschuld af te lossen de andere activa van de lener ongemoeid laten, maar de standaard is nog steeds vastgelegd, met alle gevolgen van dien voor de kredietscore van de lener - die niet positief is.