Definitie van volatiliteit
Volatiliteit is een statistische maat voor de spreiding van het rendement voor een gegeven effect of marktindex. In de meeste gevallen geldt: hoe hoger de volatiliteit, hoe risicovoller de zekerheid. Volatiliteit wordt vaak gemeten als de standaardafwijking of -afwijking tussen rendementen uit datzelfde effect of die marktindex.
Op de effectenmarkten wordt volatiliteit vaak geassocieerd met grote schommelingen in beide richtingen. Wanneer de aandelenmarkt bijvoorbeeld gedurende een langere periode meer dan één procent stijgt en daalt, wordt deze een 'volatiele' markt genoemd. De volatiliteit van een actief is een sleutelfactor bij het contracteren van prijsopties.
Belangrijkste leerpunten
- Volatiliteit geeft aan hoe groot de prijzen van een actief rond de gemiddelde prijs schommelen - het is een statistische maat voor de spreiding van het rendement.
- Er zijn verschillende manieren om de volatiliteit te meten, waaronder bèta-coëfficiënten, prijsmodellen voor opties en standaarddeviaties van rendementen.
- Volatiele activa worden vaak als risicovoller beschouwd dan minder volatiele activa omdat de prijs naar verwachting minder voorspelbaar zal zijn.
- Volatiliteit is een belangrijke variabele voor het berekenen van optieprijzen.
Volatiliteit verklaard
Volatiliteit verwijst vaak naar de hoeveelheid onzekerheid of risico gerelateerd aan de omvang van veranderingen in de waarde van een effect. Een hogere volatiliteit betekent dat de waarde van een effect mogelijk over een groter bereik van waarden kan worden verspreid. Dit betekent dat de prijs van de beveiliging dramatisch kan veranderen gedurende een korte periode in beide richtingen. Een lagere volatiliteit betekent dat de waarde van een effect niet dramatisch fluctueert en meestal stabieler is.
Een manier om de variatie van een actief te meten, is door het dagelijkse rendement (procentuele verplaatsing op dagelijkse basis) van het actief te kwantificeren. Historische volatiliteit is gebaseerd op historische prijzen en vertegenwoordigt de mate van variabiliteit in het rendement van een actief. Dit nummer is zonder een eenheid en wordt uitgedrukt als een percentage. Hoewel variantie de spreiding van rendementen rond het gemiddelde van een actief in het algemeen vastlegt, is volatiliteit een maat voor die variantie die door een specifieke tijdsperiode wordt begrensd. We kunnen dus de dagelijkse volatiliteit, wekelijkse, maandelijkse of geannualiseerde volatiliteit rapporteren. Het is daarom nuttig om aan volatiliteit te denken als de standaarddeviatie op jaarbasis: Volatiliteit = √ (variantie op jaarbasis)
Hoe de volatiliteit te berekenen
Volatiliteit wordt vaak berekend met behulp van variantie en standaarddeviatie. De standaarddeviatie is de vierkantswortel van de variantie.
Laten we voor de eenvoud aannemen dat we maandelijkse slotkoersen hebben van $ 1 tot $ 10. Maand één is bijvoorbeeld $ 1, maand twee is $ 2, enzovoort. Volg de vijf onderstaande stappen om de variantie te berekenen.
- Zoek het gemiddelde van de gegevensset. Dit betekent dat elke waarde wordt opgeteld en vervolgens wordt gedeeld door het aantal waarden. Als we $ 1, plus $ 2, plus $ 3 optellen, helemaal tot $ 10, krijgen we $ 55. Dit wordt gedeeld door 10, omdat we 10 cijfers in onze gegevensset hebben. Dit levert een gemiddelde of gemiddelde prijs van $ 5, 50 op.
- Bereken het verschil tussen elke gegevenswaarde en het gemiddelde . Dit wordt vaak afwijking genoemd. We nemen bijvoorbeeld $ 10 - $ 5, 50 = $ 4, 50 en vervolgens $ 9 - $ 5, 50 = $ 3, 50. Dit gaat door tot aan onze eerste gegevenswaarde van $ 1. Negatieve getallen zijn toegestaan. Omdat we elke waarde nodig hebben, worden deze berekeningen vaak in een spreadsheet uitgevoerd.
- Vierkant de afwijkingen . Dit elimineert negatieve waarden.
- Voeg de kwadratische afwijkingen toe om de r te krijgen. In ons voorbeeld is dit gelijk aan 82, 5.
- Deel de som van de gekwadrateerde afwijkingen (82.5) door het aantal gegevenswaarden .
In dit geval is de resulterende variantie $ 8, 25. De vierkantswortel wordt genomen om de standaardafwijking te krijgen. Dit is gelijk aan $ 2, 87. Dit is een maat voor het risico en laat zien hoe waarden zijn verspreid rond de gemiddelde prijs. Het geeft handelaren een idee van hoe ver de prijs kan afwijken van het gemiddelde.
Als prijzen willekeurig worden verdeeld (en vaak niet), valt ongeveer 68% korting op alle gegevenswaarden binnen één standaarddeviatie. 95% van de gegevenswaarden vallen binnen twee standaardafwijkingen (2 x 2, 87 in ons voorbeeld) en 99, 7% van alle waarden vallen binnen drie standaardafwijkingen (3 x 2, 87). In dit geval zijn de waarden van $ 1 tot $ 10 niet willekeurig verdeeld over een klokcurve, eerder is er een significante opwaartse bias. Daarom vallen niet alle waarden binnen drie standaarddeviaties. Ondanks deze beperking wordt standaarddeviatie nog steeds vaak gebruikt door handelaren, omdat prijsgegevenssets vaak op en neergaande bewegingen bevatten, die meer op een willekeurige verdeling lijken.
(Zie voor meer informatie Een vereenvoudigde benadering voor het berekenen van de volatiliteit en optievolatiliteit.)
Andere volatiliteitsmaatregelen
Een maat voor de relatieve volatiliteit van een bepaald aandeel op de markt is de bèta (β). Een bèta benadert de algehele volatiliteit van het rendement van een effect ten opzichte van het rendement van een relevante benchmark (meestal wordt de S&P 500 gebruikt). Een aandeel met een bètawaarde van 1, 1 is bijvoorbeeld historisch 110% verschoven voor elke 100% beweging in de benchmark, op basis van het prijsniveau. Omgekeerd is een aandeel met een bèta van .9 historisch 90% gestegen voor elke 100% beweging in de onderliggende index.
Marktvolatiliteit is ook te zien aan de VIX of Volatility Index. De VIX is gecreëerd door de Chicago Board Options Exchange om de verwachte 30-dagen volatiliteit van de Amerikaanse aandelenmarkt te meten op basis van realtime koersen van S&P 500 call- en putopties. Het is in feite een maat voor toekomstige weddenschappen die beleggers en handelaren doen op de richting van de markten of individuele effecten. Een hoge waarde op de VIX impliceert een risicovolle markt.
Een variabele in formules voor optieprijzen die de mate tonen waarin het rendement van de onderliggende activa zal schommelen tussen nu en het verstrijken van de optie. Volatiliteit, uitgedrukt als een percentagecoëfficiënt binnen formules voor optieprijzen, komt voort uit dagelijkse handelsactiviteiten. Hoe de volatiliteit wordt gemeten, is van invloed op de waarde van de gebruikte coëfficiënt.
Volatiliteit wordt ook gebruikt om optiecontracten te prijzen met behulp van modellen zoals Black-Scholes of binomiale boommodellen. Meer volatiele onderliggende activa zullen zich vertalen in hogere optiepremies, omdat met volatiliteit de kans groter is dat de opties bij het verstrijken in het geld terechtkomen. Optiehandelaren proberen de toekomstige volatiliteit van een actief te voorspellen en dus weerspiegelt de prijs van een optie op de markt de impliciete volatiliteit.
Real World Voorbeeld van volatiliteit
Stel dat een belegger een pensioenportefeuille opbouwt. Omdat ze de komende jaren met pensioen gaat, is ze op zoek naar aandelen met een lage volatiliteit en een stabiel rendement.
Ze beschouwt twee bedrijven:
- Microsoft Corporation (MSFT) heeft een bèta-coëfficiënt van 1, 03, waardoor het ongeveer net zo volatiel is als de S&P 500-index.
- Shopify Inc. (SHOP) heeft een bèta-coëfficiënt van 1, 88, waardoor het aanzienlijk volatieler is dan de S&P 500-index.
De belegger zou waarschijnlijk Microsoft Corporation voor hun portefeuille kiezen, omdat deze minder volatiliteit en meer voorspelbare kortetermijnwaarde heeft. (Voor gerelateerde informatie, zie "Hoe wedden op volatiliteit wanneer de VXX verloopt")
Impliciete volatiliteit versus historische volatiliteit
Impliciete volatiliteit (IV), ook bekend als geprojecteerde volatiliteit, is een van de belangrijkste statistieken voor handelaren in opties. Zoals de naam al doet vermoeden, kunnen ze bepalen hoe volatiel de markt zal zijn. Dit concept biedt handelaren ook een manier om de waarschijnlijkheid te berekenen. Een belangrijk punt om op te merken is dat het niet als wetenschap moet worden beschouwd, dus het geeft geen voorspelling van hoe de markt in de toekomst zal bewegen.
In tegenstelling tot historische volatiliteit komt impliciete volatiliteit voort uit de prijs van een optie zelf en vertegenwoordigt deze volatiliteitsverwachtingen voor de toekomst. Omdat het impliciet is, kunnen handelaren prestaties uit het verleden niet gebruiken als een indicator voor toekomstige prestaties. In plaats daarvan moeten ze het potentieel van de optie in de markt inschatten.
Ook aangeduid als statistische volatiliteit, meet historische volatiliteit (HV) de fluctuaties van onderliggende effecten door prijsveranderingen over vooraf bepaalde tijdsperioden te meten. Het is de minder gangbare maatstaf in vergelijking met impliciete volatiliteit omdat het niet toekomstgericht is.
Wanneer de historische volatiliteit toeneemt, zal de prijs van een effect ook meer bewegen dan normaal. Op dit moment is er een verwachting dat er iets zal of is veranderd. Als de historische volatiliteit daarentegen afneemt, betekent dit dat alle onzekerheid is weggenomen, zodat de dingen weer worden zoals ze waren.
Deze berekening kan gebaseerd zijn op intraday-veranderingen, maar meet vaak bewegingen op basis van de verandering van de ene slotkoers naar de volgende. Afhankelijk van de beoogde duur van de handel in opties, kan de historische volatiliteit worden gemeten in stappen van 10 tot 180 handelsdagen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.