Een inleiding op reservevaluta's
Al bijna een eeuw heeft de Amerikaanse dollar gediend als 's werelds belangrijkste reservemunt, waarbij de kroon ooit werd gedragen door het pond sterling. De toekomst van de dollar als populairste reservevaluta is minder zeker. Reserve valuta zijn vreemde valuta aangehouden door centrale banken. Wanneer een land reserves verwerft, wordt de valuta niet in algemene omloop gebracht. In plaats daarvan parkeert het de reserves in de centrale bank. De reserves worden verworven door middel van handel, waarbij het verwervende land goederen verkoopt in ruil voor valuta. Reserve valuta's smeren dus de wielen van de internationale handel door landen en bedrijven te helpen transacties uit te voeren met dezelfde valuta, een veel eenvoudiger taak dan transacties met verschillende valuta's regelen. Hun populariteit is gemakkelijk te zien: tussen 1995 en 2011 is de hoeveelheid valuta die in reserve werd gehouden met meer dan 730% toegenomen, van ongeveer $ 1, 4 biljoen tot $ 10, 2 biljoen.
Uitgevende instellingen van reservevaluta's
Reserve valuta's worden doorgaans uitgegeven door ontwikkelde, stabiele landen. De valuta die het meest als deviezenreserve wordt aangehouden, is de Amerikaanse dollar, die volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) vanaf eind 2012 bijna 62% van de toegewezen reserves omvatte. Andere valuta's die in reserve worden gehouden zijn de euro, de Japanse yen, Zwitserse frank en Britse ponden. Hoewel de dollar nog steeds de meest gebruikte reservevaluta is, is de concurrentie van de euro toegenomen. De euro is van iets minder dan 18% van de toegewezen reserves, toen het in 1999 op de financiële markten werd geïntroduceerd, gegroeid tot 24% eind 2011.
Het IMF rapporteert zowel toegewezen reserves, wat betekent dat een land de in reserve gehouden valuta's heeft geïdentificeerd, evenals het totale deviezenbezit. Het totale percentage van de totale aan reserves toegewezen reserves is in de loop van de jaren gestaag gedaald, van 74% in 1995 tot 55% in 2011. Veel van deze verschuiving kan worden verklaard door verandering van het deviezenbezit in opkomende en ontwikkelingslanden. In 1995 bezaten geavanceerde economieën ongeveer 67% van de totale deviezenreserves, waarvan 82% toegewezen reserves. Tegen 2011 was het beeld omgedraaid: opkomende en ontwikkelingslanden hadden 67% van de totale reserves, met minder dan 39% toegewezen. Opkomende landen hebben nu ongeveer $ 6, 8 biljoen in reserve valuta.
Voordelen van reserve valutastatus
Waarom alle drukte rondom de status van de reservevaluta? Het land zijn dat een reservevaluta uitgeeft, verlaagt de transactiekosten, aangezien beide zijden van de transactie dezelfde valuta betreffen en er één van u is. Landen die reserve-valuta uitgeven, zijn niet blootgesteld aan hetzelfde niveau van wisselkoersrisico's, vooral als het gaat om grondstoffen, die vaak worden genoteerd en in dollars worden afgewikkeld. Omdat andere landen een valuta in de reserve willen houden en deze voor transacties willen gebruiken, betekent de hogere vraag lagere financieringskosten door lage obligatierendementen (de meeste reserves zijn staatsobligaties). Uitgevende landen kunnen ook lenen in hun eigen valuta en zijn minder bezorgd over het ondersteunen van hun valuta om wanbetaling te voorkomen.
Nadelen van reserve valutastatus
Reserve valutastatus is niet zonder zijn nadelen, en de problemen die de uitgevende landen ondervinden worden onderstreept waarom volwassen economieën de neiging hebben om wijdverspreide valuta's uit te geven. Lage financieringskosten die voortvloeien uit de uitgifte van een reservevaluta kunnen leiden tot losse uitgaven van zowel de publieke als de private sector, wat kan leiden tot zeepbellen van activa en ballonvarende overheidsschuld. Stimulusuitgaven in de VS bijvoorbeeld, leidden Chinese leiders tot angst voor een zwakke dollar, omdat dat de waarde van het land van in dollar luidende schulden zou aantasten. Je zou ook kunnen stellen dat een deel van de reden dat de VS zo vrij konden uitgeven is dat overtollige Chinese spaargelden ergens moesten worden geparkeerd en dat er ergens in de dollar was. Deze gebeurtenis is niets nieuws; Robert Triffin (van de bekendheid van Triffin Dilemma) identificeerde deze tekortkoming terwijl de gouden standaard nog leefde en schopte. Het niet beheersen van de uitstroom van valuta brengt ook zwakke financiële instellingen in gevaar en Hollywood (en het echte leven) laat zien hoeveel criminelen dol zijn op dollars.
Hoe krijgen valuta de reservestatus?
Landen vullen geen aanvraag in om hun valuta reservevaluta te laten worden en er is geen internationale organisatie die deze status verleent. Om plaats te nemen aan de tafel van volwassenen, helpt het om een ontwikkeld land te zijn met een grote economie met relatief vrije kapitaalstromen, om een banksysteem te hebben dat in staat is om crediteur te zijn en om invloed te hebben op de export. Deze vereisten maken van de reserve valuta status een rijke wereldclub, tot grote ergernis van veel ontwikkelingslanden. De valuta van China ('s werelds tweede grootste economie), Brazilië (zesde), Rusland (negende) en India (tiende) - de BRIC-landen - worden niet als reserve beschouwd, en daarom zijn deze landen meer uitgesproken voorstanders van de oprichting van een reserveland dat niet gehecht is aan één land.
De roep om een mondiale valuta groeit luider wanneer de dollar relatief zwak is, omdat een zwakke dollar de Amerikaanse export goedkoper maakt en handelsoverschotten in andere door export gedomineerde economieën kan uithollen. Critici van een door dollar gedomineerde valutamarkt hebben erop gewezen dat het voor de VS steeds moeilijker kan worden om de vraag naar de werelddollars bij te houden, terwijl het gewicht in de wereldeconomie kleiner wordt. In plaats van de dollar te gebruiken, hebben centrale banken gekeken naar het gebruik van een mand met valuta's, speciale trekkingsrechten genoemd. Dit protocol zou de invloed van elk land effectief verminderen en zou schijnbaar voorzichtiger economisch beleid afdwingen.
Hoe zit het met de Yuan?
Hoe zit het met de Chinese yuan? China is de op een na grootste economie ter wereld en ontwikkelt zich snel, en het nationale prestige geassocieerd met het hebben van een reservevaluta is waarschijnlijk iets dat de leiders van China kwijlen. Misschien is de grootste hindernis, behalve dat China een neofiet van economische liberalisering is, dat de yuan streng wordt gecontroleerd. "Valutamanipulatie" was een veel voorkomende uitdrukking tijdens de recente ronde van de Amerikaanse verkiezingen, omdat veel bedrijven vonden dat de yuan kunstmatig laag werd gehouden om de Chinese export te beschermen. Bovendien beperkt China het aantal obligaties dat buitenlanders kunnen houden en worden reservevaluta meestal aangehouden als staatsobligaties in plaats van als harde valuta. Sommige experts zijn van mening dat een voortgaande liberalisering ertoe kan leiden dat de yuan al vanaf 2020 lid wordt van de reserve-valutaclub.
Het komt neer op
In een dergelijke wereldeconomie, waar landen goederen en goederen in zo'n razend tempo verzenden, zal de angst voor markten die in beslag worden genomen vanwege monetaire beperkingen de komende jaren waarschijnlijk niet minder worden. De recente financiële crisis heeft de druk op de dollar vergroot, vooral in het licht van de vooruitzichten voor de overheidsschuld en het politieke vakmanschap. Landen zonder reserve valuta status vrezen dat hun lot is gebonden aan macro-economische en politieke beslissingen die buiten hun controle liggen. De drang naar een wereldmarkt die minder wordt gedomineerd door de dollar is niets nieuws, maar net zoals beleggers een mandje met beleggingen willen aanhouden in plaats van een eenzame voorraad, doen centrale banken dat ook bij het beheren van hun reserves.