Rendement op eigen vermogen - ROE
Rendement op eigen vermogen (ROE) is een maatstaf voor financiële prestaties berekend door het nettoresultaat te delen door het eigen vermogen. Omdat het eigen vermogen gelijk is aan het vermogen van een bedrijf minus de schuld, kan ROE worden gezien als het rendement op het nettovermogen.
ROE wordt beschouwd als een maatstaf voor hoe effectief management de bedrijfsmiddelen gebruikt om winst te maken.
01:14Return On Equity (ROE)
Formule en berekening voor ROE
ROE wordt uitgedrukt als een percentage en kan voor elk bedrijf worden berekend als het nettoresultaat en het eigen vermogen beide positieve getallen zijn. Het nettoresultaat wordt berekend vóór dividenden betaald aan gewone aandeelhouders en na dividenden aan preferente aandeelhouders en rente aan geldschieters.
Rendement op eigen vermogen = netto inkomen Gemiddeld eigen vermogen \ begin {uitgelijnd} & \ text {Rendement op eigen vermogen} = \ dfrac {\ text {netto inkomen}} {\ text {gemiddeld eigen vermogen}} \\ \ end {uitgelijnd } Rendement op eigen vermogen = gemiddeld eigen vermogen van de aandeelhouders
Netto-inkomen is het bedrag aan inkomsten, na aftrek van kosten en belastingen dat een bedrijf voor een bepaalde periode genereert. Het gemiddelde eigen vermogen wordt berekend door het eigen vermogen aan het begin van de periode toe te voegen. Het begin en einde van de periode moeten samenvallen met datgene waarmee het netto-inkomen wordt verdiend.
Het nettoresultaat over het laatste volledige fiscale jaar, of met een achterstand van 12 maanden, staat in de winst-en-verliesrekening - een som van financiële activiteiten over die periode. Het eigen vermogen komt uit de balans - een doorlopend saldo van de volledige geschiedenis van veranderingen in activa en passiva van een bedrijf.
Het wordt als de beste praktijk beschouwd om de ROE te berekenen op basis van het gemiddelde eigen vermogen over de periode vanwege deze mismatch tussen de twee financiële overzichten. Meer informatie over het berekenen van ROE.
Wat vertelt ROE u?
Het rendement op eigen vermogen (ROE) dat als goed of slecht wordt beschouwd, is afhankelijk van wat normaal is voor de collega's van een aandeel. Nutsbedrijven zullen bijvoorbeeld veel activa en schulden op de balans hebben in vergelijking met een relatief klein bedrag aan netto-inkomsten. Een normale ROE in de utiliteitssector kan 10% of minder zijn. Een technologie- of retailbedrijf met kleinere balansrekeningen ten opzichte van het nettoresultaat kan een normaal ROE-niveau van 18% of meer hebben.
Een goede vuistregel is om een ROE te targeten die gelijk is aan of net boven het gemiddelde voor de peergroep. Stel bijvoorbeeld dat een bedrijf, TechCo, de afgelopen jaren een stabiele ROE van 18% heeft behouden in vergelijking met het gemiddelde van zijn concurrenten, dat 15% bedroeg. Een belegger kan concluderen dat het management van TechCo bovengemiddeld is in het gebruik van de bedrijfsmiddelen om winst te maken.
Relatief hoge of lage ROE-ratio's zullen aanzienlijk verschillen van de ene industriegroep of sector tot de andere. Wanneer het wordt gebruikt om een bedrijf te evalueren met een ander vergelijkbaar bedrijf, is de vergelijking zinvoller. Een algemene snelkoppeling voor beleggers om een rendement op eigen vermogen in de buurt van het langetermijngemiddelde van de S&P 500 (14%) als een aanvaardbare ratio en iets minder dan 10% als slecht te beschouwen.
Belangrijkste leerpunten
- Return on equity meet hoe effectief het management de bedrijfsmiddelen gebruikt om winst te maken.
- Een goede of slechte ROE hangt af van wat normaal is voor de sector of collega's van het bedrijf.
- Als een kortere weg kunnen beleggers een rendement op eigen vermogen in de buurt van het langetermijngemiddelde van de S&P 500 (14%) beschouwen als een acceptabele ratio en iets minder dan 10% als slecht.
ROE gebruiken om groeipercentages te schatten
Duurzame groeipercentages en dividendgroeipercentages kunnen worden geschat met behulp van ROE, ervan uitgaande dat de ratio ruwweg in lijn is of net boven het gemiddelde van de referentiegroep. Hoewel er enkele uitdagingen kunnen zijn, kan ROE een goed uitgangspunt zijn voor het ontwikkelen van toekomstige schattingen van de groeivoet van een aandeel en de groeivoet van zijn dividenden. Deze twee berekeningen zijn functies van elkaar en kunnen worden gebruikt om een vergelijking tussen vergelijkbare bedrijven te vergemakkelijken.
Om de toekomstige groei van een bedrijf te schatten, vermenigvuldigt u ROE met de retentieratio van het bedrijf. De retentieratio is het percentage van het nettoresultaat dat door het bedrijf wordt "behouden" of herbelegd om toekomstige groei te financieren.
ROE en duurzame groeisnelheid
Stel dat er twee bedrijven zijn met een identieke ROE en netto-inkomsten, maar met verschillende retentieverhoudingen. Bedrijf A heeft een ROE van 15% en geeft 30% van zijn netto-inkomen terug aan de aandeelhouders in een dividend, wat betekent dat bedrijf A 70% van zijn netto-inkomen behoudt. Bedrijf B heeft ook een ROE van 15%, maar retourneert slechts 10% van zijn netto-inkomen aan aandeelhouders voor een retentieratio van 90%.
Voor bedrijf A is het groeipercentage 10, 5% of ROE maal de retentieratio, dat is 15% maal 70%. het groeipercentage van business B is 13, 5% of 15% maal 90%.
Deze analyse wordt het duurzame groeimodel genoemd. Beleggers kunnen dit model gebruiken om schattingen te maken over de toekomst en om aandelen te identificeren die riskant kunnen zijn omdat ze hun duurzame groeivermogen voorlopen. Een aandeel dat langzamer groeit dan zijn duurzame koers kan ondergewaardeerd zijn of de markt kan risicovolle signalen van het bedrijf disconteren. In beide gevallen rechtvaardigt een groeipercentage dat ver boven of onder het duurzame tarief ligt, aanvullend onderzoek.
Deze vergelijking lijkt ervoor te zorgen dat bedrijf B er aantrekkelijker uitziet dan bedrijf A, maar het negeert de voordelen van een hoger dividendpercentage dat door sommige beleggers kan worden begunstigd. We kunnen de berekening aanpassen om een schatting te maken van het dividendgroeipercentage van het aandeel dat mogelijk belangrijker is voor inkomensbeleggers.
Schatting van het dividendgroeipercentage
Voortgaand met ons voorbeeld van hierboven, kan de dividendgroei worden geschat door de ROE te vermenigvuldigen met de uitbetalingsratio. De uitbetalingsratio is het percentage van het nettoresultaat dat via dividenden aan gewone aandeelhouders wordt geretourneerd. Deze formule geeft ons een duurzame dividendgroei, wat bedrijf A begunstigt.
De A-dividendgroei van het bedrijf is 4, 5% of de ROE-uitbetalingsratio, dat is 15% maal 30%. Het dividendgroei van Business B's is 1, 5% of 15% maal 10%. Een aandeel dat zijn dividend ver boven of onder het duurzame dividend groeit, kan wijzen op risico's die moeten worden onderzocht.
ROE gebruiken om problemen te identificeren
Het is redelijk om je af te vragen waarom een gemiddelde of iets bovengemiddelde ROE goed is in plaats van een ROE die dubbel, drievoudig of zelfs hoger is dan het gemiddelde van hun peergroep. Zijn aandelen met een zeer hoge ROE geen betere waarde?
Soms is een extreem hoge ROE een goede zaak als het netto-inkomen extreem groot is vergeleken met het eigen vermogen omdat de prestaties van een bedrijf zo sterk zijn. Vaker is echter een extreem hoge ROE te wijten aan een kleine aandelenrekening in vergelijking met het netto-inkomen, wat een risico aangeeft.
Inconsistente winsten
Het eerste potentiële probleem met een hoge ROE kan inconsistente winst zijn. Stel je een bedrijf voor, LossCo, dat al enkele jaren niet rendabel is. De verliezen van elk jaar staan op de balans in het eigen vermogen als een "ingehouden verlies". De verliezen zijn een negatieve waarde en verminderen het eigen vermogen. Stel dat LossCo het afgelopen jaar een meevaller heeft gehad en weer winstgevend is geworden. De noemer in de ROE-berekening is nu erg klein na vele jaren verlies waardoor de ROE misleidend hoog is.
Excess Schuld
Ten tweede is overtollige schuld. Als een bedrijf agressief heeft geleend, kan dit de ROE verhogen omdat het eigen vermogen gelijk is aan activa minus schulden. Hoe meer schulden een bedrijf leent, hoe lager het eigen vermogen kan vallen. Een veelvoorkomend scenario dat dit probleem kan veroorzaken, is wanneer een bedrijf grote hoeveelheden schulden leent om zijn eigen aandelen terug te kopen. Dit kan de winst per aandeel (EPS) opblazen, maar dit heeft geen invloed op de werkelijke groeipercentages of prestaties.
Negatief netto inkomen
Ten slotte zijn er negatieve netto-inkomsten en negatief eigen vermogen die kunnen leiden tot een kunstmatig hoge ROE. Als een bedrijf echter een nettoverlies of een negatief eigen vermogen heeft, moet de ROE niet worden berekend.
Als het eigen vermogen negatief is, is de meest voorkomende kwestie buitensporige schulden of inconsistente winstgevendheid. Er zijn echter uitzonderingen op die regel voor bedrijven die winstgevend zijn en cashflow hebben gebruikt om hun eigen aandelen terug te kopen. Voor veel bedrijven is dit een alternatief voor het betalen van dividenden en het kan uiteindelijk het eigen vermogen (terugbetalingen worden afgetrokken van het eigen vermogen) genoeg verminderen om de berekening negatief te maken.
In alle gevallen moeten negatieve of extreem hoge ROE-niveaus worden beschouwd als een waarschuwing die het onderzoeken waard is. In zeldzame gevallen kan een negatieve ROE-ratio te wijten zijn aan een door de cashflow ondersteund aandeleninkoopprogramma en uitstekend beheer, maar dit is de minder waarschijnlijke uitkomst. In elk geval kan een bedrijf met een negatieve ROE niet worden beoordeeld aan de hand van andere aandelen met positieve ROE-ratio's.
ROE versus rendement op geïnvesteerd kapitaal
Terwijl het rendement op eigen vermogen kijkt naar hoeveel winst een bedrijf kan genereren ten opzichte van het eigen vermogen, gaat het rendement op geïnvesteerd kapitaal (ROIC) een paar stappen verder.
Het doel van ROIC is om de hoeveelheid geld na dividenden te berekenen die een bedrijf maakt op basis van al haar kapitaalbronnen, inclusief eigen vermogen en schulden. ROE kijkt naar hoe goed een bedrijf het eigen vermogen gebruikt, terwijl ROIC bedoeld is om te bepalen hoe goed een bedrijf al het beschikbare kapitaal gebruikt om geld te verdienen.
Beperkingen van het gebruik van ROE
Een hoog rendement op eigen vermogen is niet altijd positief. Een te grote ROE kan wijzen op een aantal problemen, zoals inconsistente winsten of buitensporige schulden. Ook kan een negatieve ROE, omdat de onderneming een nettoverlies of een negatief eigen vermogen heeft, niet worden gebruikt om de onderneming te analyseren. Het kan ook niet worden gebruikt om te vergelijken met bedrijven met een positieve ROE.
Voorbeeld van het gebruik van ROE
Stel je bijvoorbeeld een bedrijf voor met een jaarinkomen van $ 1.800.000 en een gemiddeld eigen vermogen van $ 12.000.000. De ROE van dit bedrijf zou als volgt zijn:
ROE = ($ 1.800.000 $ 12.000.000) = 15% ROE = \ resterend (\ frac {\ $ 1.800.000} {\ $ 12.000.000} \ rechts) = 15 \% ROE = ($ 12.000.000 $ 1.800.000) = 15%
Overweeg Apple Inc. (AAPL) - voor het boekjaar dat eindigde op 29 september 2018, genereerde het bedrijf netto 59, 5 miljard dollar. Aan het einde van het boekjaar was het eigen vermogen $ 107, 1 miljard versus $ 134 miljard aan het begin. Het rendement op het eigen vermogen van Apple is daarom 49, 4% of $ 59, 5 miljard / (($ 107, 1 miljard + $ 134 miljard) / 2).
In vergelijking met zijn collega's heeft Apple een zeer sterke ROE.
- Amazon.com Inc. (AMZN) heeft een rendement op het eigen vermogen van 27%
- Microsoft Corp. (MSFT) 23%
- Google — nu bekend als Alphabet Inc. (GOOGL) 12%