Sharpe-ratio
De Sharpe-ratio is ontwikkeld door Nobelprijswinnaar William F. Sharpe en wordt gebruikt om beleggers te helpen het rendement van een investering te begrijpen in vergelijking met het risico. De ratio is het gemiddelde behaalde rendement boven het risicovrije tarief per eenheid volatiliteit of totaal risico.
Door de risicovrije rente af te trekken van het gemiddelde rendement, kan een belegger de winsten van risicovolle activiteiten beter isoleren. Over het algemeen geldt dat hoe groter de waarde van de Sharpe-ratio, des te aantrekkelijker het voor risico gecorrigeerde rendement.
01:49Sharpe-ratio
Formule en berekening voor Sharpe-ratio
Sharpe Ratio = Rp − Rfσpwhere: Rp = rendement van de portefeuilleRf = risicovrije rente σp = standaarddeviatie van het excess rendement van de portefeuille \ begin {uitgelijnd} & \ textit {Sharpe Ratio} = \ frac {R_p - R_f} {\ sigma_p} \\ & \ textbf {where:} \\ & R_ {p} = \ text {return of portfolio} \\ & R_ {f} = \ text {risicovrije rente} \\ & \ sigma_p = \ text {standaardafwijking van het overtollige rendement van de portefeuille} \\ \ end {uitgelijnd} Sharpe Ratio = σp Rp −Rf waarbij: Rp = rendement van de portefeuilleRf = risicovrije renteσp = standaardafwijking van het overtollige rendement van de portefeuille
De Sharpe-ratio wordt berekend door de risicovrije rente af te trekken van het rendement van de portefeuille en dat resultaat te delen door de standaardafwijking van het overtollige rendement van de portefeuille.
Belangrijkste leerpunten
- De Sharpe-ratio past de in het verleden behaalde resultaten - of verwachte toekomstige prestaties - aan van het overtollige risico dat de belegger heeft genomen.
- Een hoge Sharpe-ratio is goed in vergelijking met vergelijkbare portefeuilles of fondsen met een lager rendement.
- De Sharpe-ratio vertoont verschillende zwakke punten, waaronder een veronderstelling dat beleggingsrendementen normaal worden verdeeld.
De Sharpe-ratio decoderen
De Sharpe-ratio is de meest gebruikte methode geworden om het voor risico gecorrigeerde rendement te berekenen. De moderne portefeuilletheorie stelt dat het toevoegen van activa aan een gediversifieerde portefeuille met lage correlaties het portefeuillerisico kan verminderen zonder in te boeten aan rendement.
Het toevoegen van diversificatie zou de Sharpe-ratio moeten verhogen in vergelijking met vergelijkbare portefeuilles met een lager diversificatieniveau. Om dit waar te maken, moeten beleggers ook de veronderstelling aanvaarden dat risico gelijk is aan volatiliteit die niet onredelijk is, maar mogelijk te smal is om op alle beleggingen te worden toegepast.
De Sharpe-ratio kan worden gebruikt om de prestaties van een portefeuille in het verleden (achteraf) te evalueren, waarbij het werkelijke rendement in de formule wordt gebruikt. Als alternatief kan een belegger de verwachte portefeuilleprestaties en de verwachte risicovrije rente gebruiken om een geschatte Sharpe-ratio (ex-ante) te berekenen.
De Sharpe-ratio kan ook helpen verklaren of het overtollige rendement van een portefeuille te wijten is aan slimme beleggingsbeslissingen of een gevolg van te veel risico. Hoewel een portefeuille of fonds een hoger rendement kan behalen dan zijn collega's, is het alleen een goede investering als die hogere opbrengsten geen extra risico met zich meebrengen.
Hoe groter de Sharpe-ratio van een portefeuille, des te beter zijn voor risico gecorrigeerde prestaties. Als de analyse resulteert in een negatieve Sharpe-ratio, betekent dit dat de risicovrije rente hoger is dan het rendement van de portefeuille, of dat het rendement van de portefeuille naar verwachting negatief is. In beide gevallen heeft een negatieve Sharpe-ratio geen nuttige betekenis.
Sharpe Ratio versus Sortino Ratio
Een variatie op de Sharpe-ratio is de Sortino-ratio, die de effecten van opwaartse prijsbewegingen op de standaardafwijking wegneemt om zich te concentreren op de verdeling van de rendementen die onder het beoogde of vereiste rendement liggen. De Sortino-ratio vervangt ook de risicovrije rente door het vereiste rendement in de teller van de formule, waardoor de formule het rendement van de portefeuille minus het vereiste rendement is, gedeeld door de verdeling van de rendementen onder het doel of het vereiste rendement.
Een andere variant van de Sharpe-ratio is de Treynor-ratio die de bèta of correlatie van een portfolio met de rest van de markt gebruikt. Het doel van de Treynor-ratio is om te bepalen of een belegger wordt gecompenseerd voor het nemen van extra risico boven het inherente risico van de markt. De Treynor-ratioformule is het rendement van de portefeuille minus de risicovrije rente, gedeeld door de bèta van de portefeuille.
Beperkingen van het gebruik van Sharpe Ratio
De Sharpe-ratio gebruikt de standaardafwijking van het rendement in de noemer als maat voor het totale portefeuillerisico, waarbij wordt aangenomen dat rendementen normaal worden verdeeld. Een normale verdeling van gegevens is als een paar dobbelstenen gooien. We weten dat over veel rollen het meest voorkomende resultaat van de dobbelstenen 7 is en de minst gebruikelijke resultaten 2 en 12 zijn.
Het rendement op de financiële markten is echter scheefgetrokken van het gemiddelde vanwege een groot aantal verrassende prijsdalingen of -pieken. Bovendien gaat de standaardafwijking ervan uit dat prijsbewegingen in beide richtingen even riskant zijn.
De Sharpe-ratio kan worden gemanipuleerd door portfoliomanagers die hun schijnbare, voor risico gecorrigeerde rendementsgeschiedenis willen verbeteren. Dit kan door het meetinterval te verlengen. Dit zal resulteren in een lagere schatting van de volatiliteit. De standaardafwijking op jaarbasis van dagelijkse rendementen is bijvoorbeeld over het algemeen hoger dan die van wekelijkse rendementen, die op zijn beurt weer hoger is dan die van maandelijkse rendementen.
Het kiezen van een periode voor de analyse met de beste potentiële Sharpe-ratio, in plaats van een neutrale terugblikperiode, is een andere manier om de gegevens te selecteren die het voor risico gecorrigeerde rendement zullen verstoren.
Voorbeeld van het gebruik van de Sharpe-ratio
De Sharpe-ratio wordt vaak gebruikt om de verandering in de algemene risico-rendementskenmerken te vergelijken wanneer een nieuw activum of activaklasse aan een portefeuille wordt toegevoegd. Een belegger overweegt bijvoorbeeld om een hedgefondsallocatie toe te voegen aan zijn of haar bestaande portefeuille die momenteel is verdeeld tussen aandelen en obligaties en die het afgelopen jaar 15% heeft geretourneerd. Het huidige risicovrije tarief is 3, 5% en de volatiliteit van het rendement van de portefeuille was 12%, waardoor de Sharpe-ratio 95, 8% of (15% - 3, 5%) gedeeld door 12% is.
De belegger is van mening dat het toevoegen van het hedgefonds aan de portefeuille het verwachte rendement voor het komende jaar zal verlagen tot 11%, maar verwacht ook dat de volatiliteit van de portefeuille zal dalen tot 7%. Hij of zij neemt aan dat het risicovrije tarief het komende jaar hetzelfde zal blijven. Met dezelfde formule, met de geschatte toekomstige cijfers, vindt de belegger dat de portefeuille de verwachte Sharpe-ratio heeft van 107% of (11% - 3, 5%) gedeeld door 7%.
Hier heeft de belegger aangetoond dat hoewel de belegging in hedgefondsen het absolute rendement van de portefeuille verlaagt, het zijn prestaties op een voor risico gecorrigeerde basis heeft verbeterd. Als de toevoeging van de nieuwe investering de Sharpe-ratio verlaagde, zou deze niet aan de portefeuille moeten worden toegevoegd. In dit voorbeeld wordt ervan uitgegaan dat de Sharpe-ratio op basis van prestaties uit het verleden redelijk kan worden vergeleken met verwachte toekomstige prestaties.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.