Zilveren standaard
De zilveren standaard is een monetaire regeling waarbij de overheid van een land de omzetting van zijn valuta in vaste hoeveelheden zilver toestaat en vice versa. Volgens de zilverstandaard is de bepaling van een wisselkoers gebaseerd op het economische verschil voor een bepaalde hoeveelheid zilver tussen twee valuta's. Het gebruik van een zilveren standaard was eeuwenlang wijdverbreid voordat het in de vroege 20e eeuw wereldwijd werd verlaten.
BREKEN NAAR Silver Standard
Aangenomen wordt dat de zilveren standaard dateert uit het oude Griekenland, waar zilver het eerste metaal was dat als maatstaf werd gebruikt. Na de val van het Romeinse rijk was de invoering van de zilveren standaard wijdverbreid en omvatte het gebruik ervan in China, India, Bohemen, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. De zilveren standaard kwam officieel tot een einde toen China en Hong Kong hem in 1935 verlieten. Op dat moment begon de goedkeuring van de gouden standaard.
De zilveren standaard in de Verenigde Staten
Gedurende de eerste 40 jaar van zijn bestaan werkten de VS op een bi-metallisch systeem van goud en zilver. Zilveren munten waren echter de favoriete valuta en binnenlandse aankopen met goud waren zeldzaam. De Founding Fathers schreven een bi-metallic goud-zilver standaard in de Amerikaanse grondwet.
De Coinage Act van 1792 definieerde een dollar met betrekking tot zilver. Een dollar zou 371, 25 zilverkorrels zijn, wat overeenkomt met ongeveer driekwart van een ons. Deze maatregel was in harmonie met de Spaanse gemalen dollar, populair en destijds gebruikt als gestandaardiseerde valuta. In 1834 paste het congres de verhouding zilver-goud aan van 15-1 tot 16-1. Deze aanpassing maakte goud goedkoper ten opzichte van de wereldmarktprijsverhouding. De export van zilver groeide, en tegen 1850 verdwenen zilveren munten vrijwel volledig in het Amerikaanse goud en werden toen de belangrijkste vorm van valuta.
De VS verlieten de gouden standaard kort tijdens de burgeroorlog. En in 1862 voor het eerst fiatgeld uitgegeven zonder convertibiliteit in zilver, goud of enig ander metaal. In 1873 verhuisde het Congres om de zilveren dollar te negeren. Deze verandering leidde tot de Free Silver Movement, die eiste dat het aanbod van zilveren munten zou toenemen op basis van de vraag. In 1878 werd de zilveren dollar vanwege de Free Silver Movement hersteld als wettig betaalmiddel. In 1879 bevroor het Congres de hoeveelheid papieren geld in omloop op $ 347 miljoen, waar het ongeveer een eeuw bleef.
Het Congres machtigde de Federal Reserve in 1913, als laatste geldschieter. De Federal Reserve zou niet als centrale bank fungeren en zou goud en zilver niet als geld vervangen. De Federal Reserve-bankbiljetten die vandaag in omloop zijn, terwijl ze de naamdollars dragen, zijn geen constitutionele dollars. In plaats daarvan zijn het bankbiljetten die door de overheid worden toegekend als wettig betaalmiddel.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.