Social Security Act
De Social Security Act is een wet die in 1935 is aangenomen om een systeem van overdrachtsbetalingen te creëren waarin jongere, werkende mensen oudere, gepensioneerden ondersteunen. De socialezekerheidswet, die tijdens het bestuur van president Franklin D. Roosevelt werd aangenomen, stelde ouderdomsuitkeringen voor werknemers en uitkeringen voor werklozen vast, evenals hulp voor afhankelijke moeders en kinderen, slachtoffers van werkgerelateerde ongevallen, blinden en lichamelijk gehandicapten. . Voorheen werden dergelijke kwesties helemaal niet behandeld door de federale overheid, afgezien van pensioenen die aan veteranen werden verstrekt. Volgens de wet begon de Amerikaanse overheid de sociale zekerheidsbelasting van werknemers in 1937 te heffen en begon ze betalingen te verrichten in 1940. Het legt de basis voor vele aspecten van het Amerikaanse arbeidsrecht.
UITBREIDING Wet sociale zekerheid
De sociale nood ervaren tijdens de Grote Depressie vormde de aanzet voor de Social Security Act, onderdeel van Roosevelt's tweede New Deal-initiatieven om de Verenigde Staten te helpen de snelle sociale en economische veranderingen teweeggebracht door de industrialisatie en verstedelijking. Vóór de sociale zekerheid zouden veel oudere Amerikanen op oudere leeftijd in armoede vervallen. Veel wetenschappers beschouwen sociale zekerheid als een van de meer succesvolle sociale programma's in de Amerikaanse geschiedenis, hoewel het wel enige kritiek krijgt op de complexiteit en inefficiëntie van het onderdeel van het programma voor handicaps. De regels van de Social Security Act zijn uiteengezet in Titel 42 van de Amerikaanse Code onder hoofdstuk 7.
Een belangrijk kenmerk van de Social Security Act en Social Security als een sociaal programma is hoe het wordt gefinancierd - via een loonheffing. De belasting op sociale zekerheid wordt gecombineerd met de belasting op Medicare en vormt zogeheten VAIS of de loonheffing. Vanaf 2018 bedroeg het belastingtarief voor sociale zekerheid 6, 2% en het tarief voor Medicare-belasting 1, 45%. De totale loonheffing van 7, 65% wordt in mindering gebracht op het loon van de werknemer; de werkgever moet een passende bijdrage leveren van 7, 65% extra. De werknemer betaalt effectief de volledige belasting, omdat de vereiste van de werkgever om te betalen vermindert wat hij aan zijn werknemers kan betalen. Dus, sociale zekerheid vertegenwoordigt een belasting van 12, 4% op de werknemer naast Medicare belastingen, federale inkomstenbelastingen, staats- en lokale inkomstenbelastingen, omzetbelastingen en tal van andere minder opvallende belastingen.
In 1972 creëerden wijzigingen in de Social Security Act het Supplemental Security Income programma en de Employment Retirement Income Security Act (ERISA).
Wet op de sociale zekerheid: belangrijke secties
De Social Security Act heeft in de loop der jaren veel wijzigingen en gerechtelijke uitdagingen ondergaan. In zijn oorspronkelijke vorm bevatte het de volgende belangrijke secties (van de 21 subhoofdstukken):
- Hoofdstuk I: Ouderdom - voorziet in de verstrekking van federaal geld aan staten voor ouderdomsuitkeringen.
- Hoofdstuk III: Werkloosheid - Voorziet in werkloosheidsuitkeringen via subsidies aan staten
- Hoofdstuk IV: Kinderhulp - Biedt hulp aan gezinnen met kinderen ten laste
- Hoofdstuk V: Kinderwelzijn - Zorgt voor moeder- en kinderwelzijn via een bloksubsidie
- Hoofdstuk X: Blindheid - biedt voordelen voor blinden