Speciale trekkingsrechten (SDR)
Speciale trekkingsrechten (SDR) verwijzen naar een internationaal type monetaire reservevaluta gecreëerd door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in 1969 dat werkt als een aanvulling op de bestaande geldreserves van de lidstaten. Ontwikkeld in reactie op zorgen over de beperkingen van goud en dollars als het enige middel om internationale rekeningen af te wikkelen, vergroten SDR's de internationale liquiditeit door de standaard reservevaluta's aan te vullen.
Een SDR is in wezen een kunstmatig valuta-instrument dat door het IMF wordt gebruikt en is opgebouwd uit een mandje met belangrijke nationale valuta. Het IMF gebruikt SDR's voor interne boekhoudkundige doeleinden. SDR's worden door het IMF toegewezen aan zijn lidstaten en worden ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de regeringen van de lidstaten. De samenstelling van de SDR wordt om de vijf jaar opnieuw geëvalueerd. De huidige make-up op de SDR wordt weergegeven door de volgende tabel:
| Valuta | Gewichten bepaald in de 2015 Review | Vast aantal valuta-eenheden voor een periode van 5 jaar vanaf 1 oktober 2016 |
| US dollar | 41, 73 | 0, 58252 |
| Euro | 30.93 | 0, 38671 |
| Chinese Yuan | 10.92 | 1, 0174 |
| Japanse Yen | 8.33 | 11.900 |
| Pond Sterling | 8.09 | 0.085946 |
SDR begrijpen
De SDR werd gevormd met een visie om een belangrijk element van internationale reserves te worden, waarbij goud en reservevaluta's een ondergeschikte component van dergelijke reserves vormen. Om aan dit systeem deel te nemen, moest een land officiële reserves hebben. Dit bestond uit centrale bank- of overheidsreserves van goud en wereldwijd geaccepteerde vreemde valuta die kunnen worden gebruikt om de lokale valuta op valutamarkten te kopen om een stabiele wisselkoers te handhaven.
Belangrijkste leerpunten
- Speciale trekkingsrechten, of SDR, zijn een kunstmatig valuta-instrument gecreëerd door het Internationaal Monetair Fonds, dat ze gebruikt voor interne boekhoudkundige doeleinden.
- De waarde van de SDR wordt berekend op basis van een gewogen mandje met belangrijke valuta's, waaronder de Amerikaanse dollar, de euro, de Japanse yen, de Chinese yuan en het Britse pond.
- De SDR-rente (SDRi) vormt de basis voor het berekenen van de rente die aan de lidstaten in rekening wordt gebracht wanneer zij van het IMF lenen en aan leden betalen voor hun betaalde crediteurenposities in het IMF.
Het internationale aanbod van de Amerikaanse dollar en goud - de twee belangrijkste reserveactiva - was echter niet voldoende om de groei van de wereldhandel en de daarmee verband houdende financiële transacties te ondersteunen. Dit heeft de lidstaten ertoe aangezet om onder leiding van het IMF een internationaal reserveactief te vormen.
In 1973, een paar jaar nadat de SDR werd gecreëerd, implodeerde het Bretton Woods-systeem, waardoor grote valuta's naar het zwevende wisselkoerssysteem werden verplaatst. Na verloop van tijd namen de internationale kapitaalmarkten aanzienlijk toe, waardoor kredietwaardige overheden geld konden lenen. Dit zag veel regeringen exponentiële groei in hun internationale reserves registreren. Deze ontwikkelingen verminderden de status van de SDR als een wereldwijde reservevaluta.
Het concept van SDR gebruiken om claims af te wikkelen
De SDR wordt niet beschouwd als een valuta of een vordering op de IMF-activa. In plaats daarvan is het een toekomstige claim tegen de vrij te gebruiken valuta's die tot de IMF-lidstaten behoren. De statuten van het IMF definiëren een vrij te gebruiken valuta als een valuta die veel wordt gebruikt in internationale transacties en die vaak wordt verhandeld op valutamarkten.
De SDR is geen valuta noch een vordering op IMF-activa, maar een potentiële vordering op de vrij te gebruiken valuta's van IMF-leden.
De IMF-lidstaten die SDR's bezitten, kunnen deze inwisselen voor vrij te gebruiken valuta's door onderling akkoord te gaan met vrijwillige swaps of door het IMF landen met sterkere economieën of grotere deviezenreserves te instrueren SDR's te kopen van de minder bedeelde leden. IMF-lidstaten kunnen SDR's lenen uit haar reserves tegen gunstige rentetarieven, meestal om hun betalingsbalans aan te passen aan gunstige posities.
Naast het optreden als hulpreserve-actief, is de SDR de rekeneenheid van het IMF. De waarde, die is samengevat in Amerikaanse dollars, wordt berekend op basis van een gewogen mandje met belangrijke valuta's: de Japanse yen, de Amerikaanse dollar, de Chinese yuan, het Britse pond en de euro.
De SDR-rente
De rentevoet op SDR's, of de SDRi, vormt de basis voor het berekenen van de rentevoet die aan lidstaten wordt berekend wanneer zij van het IMF lenen en aan leden betalen voor hun betaalde crediteurenposities in het IMF. Het is ook de rente die aan de lidstaten wordt betaald op hun eigen SDR-deelnemingen en in rekening wordt gebracht op hun SDR-toewijzing.
De SDRi wordt wekelijks bepaald op basis van een gewogen gemiddelde van de representatieve rentetarieven op kortlopende overheidsschuldinstrumenten op de geldmarkten van de SDR-mandvaluta, met een bodem van vijf basispunten. Het is geplaatst op de IMF-website.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.