Het stapsgewijze proces voor portfolioplanning

Er zijn maar weinig dingen belangrijker en meer ontmoedigend dan het creëren van een langetermijn beleggingsstrategie die een individu in staat kan stellen om met vertrouwen en met duidelijkheid over zijn of haar toekomst te beleggen. Het samenstellen van een beleggingsportefeuille vereist een weloverwogen en nauwkeurig portfolioplanningproces dat vijf essentiële stappen volgt.

Stap 1: Beoordeel de huidige financiële situatie en doelen

Planning voor de toekomst vereist een goed begrip van de huidige situatie van een belegger in relatie tot waar hij wil zijn. Dat vereist een grondige beoordeling van vlottende activa, passiva, cashflow en investeringen in het licht van de belangrijkste doelstellingen van de belegger. Doelstellingen moeten duidelijk worden gedefinieerd en gekwantificeerd, zodat de beoordeling eventuele hiaten tussen de huidige beleggingsstrategie en de gestelde doelen kan identificeren. Deze stap moet een openhartige discussie over de waarden, overtuigingen en prioriteiten van de belegger omvatten, die allemaal de koers bepalen voor het ontwikkelen van een beleggingsstrategie.

Stap 2: Stel beleggingsdoelstellingen vast

Bij het vaststellen van beleggingsdoelstellingen wordt het risico-rendementsprofiel van de belegger bepaald. Bepalen hoeveel risico een belegger bereid en in staat is te nemen en hoeveel volatiliteit de belegger kan weerstaan, is de sleutel tot het formuleren van een portfoliostrategie die het vereiste rendement met een acceptabel risiconiveau kan opleveren. Zodra een acceptabel risico-rendementsprofiel is ontwikkeld, kunnen benchmarks worden vastgesteld voor het volgen van de prestaties van de portefeuille. Door de prestaties van de portefeuille te vergelijken met benchmarks kunnen onderweg kleinere aanpassingen worden gedaan.

Stap 3: Asset Allocatie bepalen

Met behulp van het risico-rendementsprofiel kan een belegger een strategie voor activaspreiding ontwikkelen. Door te kiezen uit verschillende activaklassen en beleggingsopties, kan de belegger activa toewijzen op een manier die een optimale diversificatie bereikt, terwijl hij zich richt op het verwachte rendement. De belegger kan ook percentages toewijzen aan verschillende activaklassen, waaronder aandelen, obligaties, contanten en alternatieve beleggingen, op basis van een aanvaardbaar bereik van volatiliteit voor de portefeuille. De asset-allocatiestrategie is gebaseerd op een momentopname van de huidige situatie en doelstellingen van de belegger en wordt meestal aangepast als zich levensveranderingen voordoen. Hoe dichter een belegger bijvoorbeeld bij zijn of haar pensioendatum komt, hoe meer de allocatie kan veranderen om minder tolerantie voor volatiliteit en risico weer te geven.

Stap 4: Selecteer investeringsopties

Individuele beleggingen worden geselecteerd op basis van de parameters van de activatoewijzingsstrategie. Het geselecteerde specifieke beleggingstype hangt grotendeels af van de voorkeur van de belegger voor actief of passief beheer. Een actief beheerde portefeuille kan afzonderlijke aandelen en obligaties omvatten als er voldoende activa zijn om een ​​optimale diversificatie te bereiken, die doorgaans meer dan $ 1 miljoen aan activa omvat. Kleinere portefeuilles kunnen de juiste diversificatie bereiken via professioneel beheerde fondsen, zoals beleggingsfondsen of met op de beurs verhandelde fondsen. Een belegger kan een passief beheerde portefeuille samenstellen met indexfondsen die zijn geselecteerd uit de verschillende activaklassen en economische sectoren.

Stap 5: Monitor, meten en opnieuw in evenwicht brengen

Na het implementeren van een portfolioplan begint het managementproces. Dit omvat het volgen van de investeringen en het meten van de prestaties van de portefeuille ten opzichte van de benchmarks. Het is noodzakelijk om de beleggingsprestaties op regelmatige tijdstippen, meestal driemaandelijks, te rapporteren en het portfolioplan jaarlijks te herzien. Een keer per jaar krijgen de situatie en de doelstellingen van de belegger een beoordeling om te bepalen of er significante wijzigingen zijn opgetreden. De portfoliobeoordeling bepaalt vervolgens of de toewijzing nog steeds op schema ligt om het risico-opbrengstprofiel van de belegger te volgen. Als dit niet het geval is, kan de portefeuille opnieuw in evenwicht worden gebracht, waarbij investeringen worden verkocht die hun doelstellingen hebben bereikt en investeringen worden gekocht die een groter opwaarts potentieel bieden.

Bij het beleggen voor levenslange doelen stopt het planningsproces van de portefeuille nooit. Terwijl beleggers hun levensfase doorlopen, kunnen er veranderingen optreden, zoals functiewijzigingen, geboorten, echtscheidingen, sterfgevallen of een kortere tijdshorizon, waarvoor mogelijk aanpassing van hun doelen, risico-opbrengstprofielen of activatoewijzingen nodig is. Wanneer zich veranderingen voordoen, of zoals markt- of economische omstandigheden dat vereisen, begint het portfolioplanningproces opnieuw, waarbij elk van de vijf stappen wordt gevolgd om ervoor te zorgen dat de juiste beleggingsstrategie wordt gevolgd.