Turing test
Een maatstaf om te bepalen of een machine menselijke intelligentie kan aantonen in gedachten, woorden of acties. De Turing-test werd in 1950 door Alan Turing voorgesteld en vormt de basis voor de filosofie achter Artificial Intelligence (AI).
ONDERBREKING Turingstest
Van het telraam tot de supercomputer, de vooruitstrevende voorkant van technologie is tegenwoordig zichtbaar in elke levensstijl. We hebben taalprocessors die de ene taal in een oogwenk kunnen vertalen; schoonmaakrobots die binnen een paar minuten een heel huis kunnen schoonmaken; financiële robots die pensioenportefeuilles creëren; draagbare apparaten die uw gezondheids- en fitnessniveau bijhouden; en de lijst gaat maar door. Technologie-experts streven er altijd naar om een eerder technologisch proces of uitvinding te verbeteren, vandaar de reden voor het begrip disruptieve technologie. In de voorhoede van disruptieve technologie staan degenen die pionieren met het idee van kunstmatige intelligentie (AI) en die machines en robots willen ontwikkelen die geschikt zijn voor mensen.
Een Britse wiskundige, Alan Turing, ontwierp een methode om te evalueren of een machine als menselijk kan worden bestempeld. Als een manier om de vooruitgang van de technologie te meten, begon hij met nadenken over de vraag "Kunnen machines denken?" Hij startte een reeks tests die bedoeld zijn om mensen te helpen de vraag te beantwoorden. De test bestaat uit een verhoorkamer die wordt gerund door een "rechter". Er worden twee ongeziene onderwerpen in individuele terminals beoordeeld: een persoon en een computerprogramma. De rechter voert een dialoog met beide partijen en probeert op basis van de kwaliteit van het gesprek binnen een bepaald tijdsbestek te achterhalen wie de man is en welke de computer. Turing concludeert dat als de rechter even waarschijnlijk mens of computer kiest, de computer erin is geslaagd om menselijke intelligentie aan te tonen en daarom kan "denken".
De moderne versie van de Turing-test heeft meer dan één menselijke rechter die beide onderwerpen ondervraagt en chat. De test wordt als succesvol gemarkeerd als meer dan 30% van de juryleden na vijf minuten gesprek de computer als menselijk beschouwen. De Loebner-prijs is een jaarlijkse Turing-testcompetitie die in 1991 werd gestart door Hugh Loebner, een Amerikaanse uitvinder en activist. Loebner creëerde aanvullende regels voor de oorspronkelijke Turing-test en drong erop aan dat het menselijke en computerprogramma 25 minuten gesprekken voerde met elk van de vier juryleden die de wedstrijd voorzat. De winnaar van de competitie (niet noodzakelijk een die de Turing-test doorstaat) is degene wiens computerbot de meeste stemmen en de hoogste rangorde van de juryleden heeft gekregen, ongeacht of 30% van de juryleden op de jury heeft gestemd. Hoewel Alan Turing voorspelde dat tegen het jaar 2000 machines uiteindelijk de Turing-test zouden doorstaan, gebeurde dit pas in 2014.
In 2014 organiseerde Kevin Warwick van de Universiteit van Reading een Turing Test-wedstrijd ter gelegenheid van het 60 - jarig jubileum van de dood van Alan Turing. Een computerchatbot met de naam Eugene Goostman, die de persoonlijkheid had van een 13-jarige jongen, slaagde in dit evenement voor de Turing-test. Hij behaalde de stemmen van 33% van de juryleden die ervan overtuigd waren dat hij een mens was.
Net zoals er aanhangers zijn van de Turing-test op het gebied van kunstmatige intelligentie, zijn er ook niet-gelovigen van deze theorie. Critici van de test geloven dat zelfs als een computer wordt beoordeeld als zijnde in staat om te “denken”, deze nooit verfijnd genoeg zal zijn om een eigen mening te hebben. Echte en echte intelligentie ligt in de vele complexe zenuwcellen die van nature het menselijk brein vormen, en niet in een programmeercode waarop een machine is gebouwd.
Ongeacht de tegengestelde gedachten over de Turing-test, heeft de test aantoonbaar deuren geopend voor meer innovatie en uitvindingen op technologisch gebied.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.