Inzicht in beleggersgedrag

Als het gaat om geld en beleggen, zijn we niet altijd zo rationeel als we denken dat we zijn - daarom is er een heel vakgebied dat ons soms vreemde gedrag verklaart. Waar past u als belegger bij? Inzicht in de theorie en bevindingen van gedragsfinanciering kan u helpen deze vraag te beantwoorden.

De rationaliteitstheorie in twijfel trekken

De economische theorie is gebaseerd op de overtuiging dat individuen zich rationeel gedragen en dat alle bestaande informatie is ingebed in het beleggingsproces. Deze veronderstelling is de kern van de efficiënte markthypothese.

Maar onderzoekers die deze veronderstelling in twijfel trekken, hebben aanwijzingen gevonden dat rationeel gedrag niet altijd zo gangbaar is als we misschien denken. Behavioral finance probeert te begrijpen en uit te leggen hoe menselijke emoties beleggers beïnvloeden in hun besluitvormingsproces. U zult verrast zijn over wat ze hebben gevonden.

De feiten over beleggersgedrag

In 2001 publiceerde Dalbar, een onderzoeksbureau voor financiële dienstverlening, een onderzoek met de titel "Kwantitatieve analyse van beleggersgedrag", waarin werd geconcludeerd dat gemiddelde beleggers geen marktindexrendementen behalen. Het stelde vast dat in de periode van 17 jaar tot december 2000 de S&P 500 gemiddeld 16, 29% per jaar opleverde, terwijl de typische belegger in dezelfde periode slechts 5, 32% behaalde - een verrassend verschil van 9%!

Het constateerde ook dat de gemiddelde vastrentende belegger in dezelfde periode slechts een rendement van 6, 08% per jaar verdiende, terwijl de langlopende staatsobligatie-index 11, 83% oogstte.

In zijn 2015-versie van dezelfde publicatie concludeerde Dalbar opnieuw dat gemiddelde beleggers geen marktindexrendementen behalen. Het concludeerde dat "de gemiddelde belegger in beleggingsfondsen met een ruime marge van 8, 19% achterbleef bij de S&P 500. Het bredere marktrendement was meer dan het dubbele van het gemiddelde rendement in beleggingsfondsen van beleggingsfondsen (13, 69% versus 5, 50%)."

De gemiddelde beleggingsfondsen in vastrentende beleggingsfondsen presteerden ook slechter - met 4, 18% onder de obligatiemarkt.

Waarom gebeurt dit? Hier zijn enkele mogelijke verklaringen.

Investor Spijt Theorie

Angst voor spijt, of gewoon spijttheorie gaat over de emotionele reactie die mensen ervaren nadat ze zich realiseren dat ze een beoordelingsfout hebben gemaakt. Geconfronteerd met het vooruitzicht om een ​​aandeel te verkopen, worden beleggers emotioneel beïnvloed door de prijs waartegen zij het aandeel kochten.

Dus ze vermijden het te verkopen als een manier om de spijt van een slechte investering te voorkomen, evenals de schaamte om een ​​verlies te melden. We hebben allemaal een hekel aan ongelijk, nietwaar?

Wat beleggers zich echt moeten afvragen bij het overwegen van de verkoop van een aandeel is: "Wat zijn de gevolgen van het herhalen van dezelfde aankoop als dit effect al was geliquideerd en zou ik er weer in beleggen?"

Als het antwoord "nee" is, is het tijd om te verkopen; anders is het resultaat spijt van het kopen van een verloren aandeel en het spijt van het niet verkopen toen duidelijk werd dat een slechte investeringsbeslissing werd genomen - en een vicieuze cirkel volgt waarbij het vermijden van spijt tot meer spijt leidt.

Spijttheorie kan ook gelden voor beleggers wanneer zij ontdekken dat een aandeel dat zij alleen als kopen hadden beschouwd, in waarde is gestegen. Sommige beleggers vermijden de mogelijkheid om deze spijt te voelen door de conventionele wijsheid te volgen en alleen aandelen te kopen die iedereen koopt, en hun beslissing te rationaliseren met "iedereen doet het".

Vreemd genoeg voelen veel mensen zich veel minder gegeneerd over het verliezen van geld op een populair aandeel dat de helft van de wereld bezit dan over het verliezen van geld op een onbekend of niet-populair aandeel.

Gedrag bij geestelijke boekhouding

Mensen hebben de neiging om bepaalde gebeurtenissen in mentale compartimenten te plaatsen en het verschil tussen deze compartimenten heeft soms meer invloed op ons gedrag dan de gebeurtenissen zelf.

Stel dat u bijvoorbeeld een show in het plaatselijke theater wilt vangen en dat de kaartjes elk $ 20 kosten. Als je daar aankomt, besef je dat je een rekening van $ 20 bent kwijtgeraakt. Koop je toch een ticket van $ 20 voor de show?

Gedragsfinanciering heeft aangetoond dat ongeveer 88% van de mensen in deze situatie dit zou doen. Laten we zeggen dat u van tevoren hebt betaald voor het ticket van $ 20. Wanneer je aan de deur aankomt, besef je dat je ticket thuis is. Zou je $ 20 betalen om er nog een te kopen?

Slechts 40% van de respondenten zou er nog een kopen. Merk echter op dat je in beide scenario's $ 40 kwijt bent: verschillende scenario's, dezelfde hoeveelheid geld, verschillende mentale compartimenten. Best gek, hè?

Een investerend voorbeeld van mentale boekhouding wordt het best geïllustreerd door de aarzeling om een ​​investering te verkopen die ooit monsterlijke winst had en nu een bescheiden winst heeft. Tijdens een economische bloei en bullmarkt raken mensen gewend aan gezonde, zij het papieren, winst. Wanneer de marktcorrectie het vermogen van de belegger laat leeglopen, aarzelen ze om tegen de kleinere winstmarge te verkopen. Ze creëren mentale compartimenten voor de winst die ze ooit hadden, waardoor ze moesten wachten op de terugkeer van die winstgevende periode.

Prospect- en verliesaversie

Er is geen neurochirurg voor nodig om te weten dat mensen een zeker beleggingsrendement verkiezen boven een onzekere - we willen betaald krijgen voor het nemen van extra risico. Dat is redelijk.

Hier is het vreemde deel. Prospect theory suggereert dat mensen een andere mate van emotie uiten naar winst dan naar verliezen. Individuen worden meer gestresst door toekomstige verliezen dan dat ze blij zijn met gelijke winsten.

Een beleggingsadviseur zal niet noodzakelijkerwijs overspoeld worden met telefoontjes van haar klant wanneer ze bijvoorbeeld een winst van $ 500.000 in de portefeuille van de klant heeft gemeld. Maar je kunt wedden dat die telefoon overgaat als hij een verlies van $ 500.000 boekt! Een verlies lijkt altijd groter dan een winst van gelijke grootte - wanneer het diep in onze zakken gaat, verandert de waarde van geld.

Prospect theory verklaart ook waarom beleggers vasthouden aan het verliezen van aandelen: mensen nemen vaak meer risico's om verliezen te voorkomen dan om winst te realiseren . Om deze reden blijven beleggers bereidwillig in een risicovolle aandelenpositie, in de hoop dat de prijs terug zal stuiteren. Gokkers met een verliezende reeks zullen zich op dezelfde manier gedragen en weddenschappen verdubbelen in een poging om terug te verdienen wat al verloren is gegaan.

Dus, ondanks ons rationele verlangen om rendement te halen voor de risico's die we nemen, hebben we de neiging om iets dat we bezitten hoger te waarderen dan de prijs die we normaal gesproken bereid zouden zijn ervoor te betalen.

De verlies-aversietheorie wijst op een andere reden waarom beleggers ervoor zouden kunnen kiezen om hun verliezers vast te houden en hun winnaars te verkopen: ze denken misschien dat de verliezers van vandaag de winnaars van vandaag misschien sneller zullen overtreffen. Beleggers maken vaak de fout om op marktactie te jagen door te beleggen in aandelen of fondsen die de meeste aandacht trekken. Onderzoek toont aan dat geld sneller naar hoogwaardige beleggingsfondsen stroomt dan geld dat uit minder presterende fondsen stroomt.

Beleggers verankeren gedrag

Bij gebrek aan betere of nieuwe informatie gaan beleggers er vaak van uit dat de marktprijs de juiste prijs is. Mensen hebben de neiging om te veel geloof te hechten aan recente marktbeelden, meningen en gebeurtenissen, en ten onrechte recente trends te extrapoleren die verschillen van historische, langetermijngemiddelden en waarschijnlijkheden.

In bull-markten worden investeringsbeslissingen vaak beïnvloed door prijsankers, prijzen die als belangrijk worden beschouwd vanwege hun nabijheid met recente prijzen. Dit maakt de meer verre rendementen van het verleden niet relevant in de beslissingen van beleggers.

Over- en onderreactie

Beleggers worden optimistisch wanneer de markt omhoog gaat, ervan uitgaande dat dit zo zal blijven. Omgekeerd worden beleggers extreem pessimistisch tijdens de neergang. Een gevolg van verankering of te veel belang hechten aan recente gebeurtenissen terwijl historische gegevens worden genegeerd, is een over- of onderreactie op marktgebeurtenissen die ertoe leidt dat de prijzen te veel dalen bij slecht nieuws en te veel stijgen bij goed nieuws.

Op het hoogtepunt van optimisme beweegt beleggerszucht aandelen verder dan hun intrinsieke waarden. Wanneer is het een rationele beslissing geworden om te beleggen in aandelen zonder winst en dus een oneindige koers-winstverhouding (denk aan het tijdperk van de dotcom, rond het jaar 2000)?

Extreme gevallen van over- of onderreactie op marktgebeurtenissen kunnen leiden tot paniek en crashes op de markt.

Overmoed voor beleggers

Mensen beoordelen zichzelf over het algemeen als bovengemiddeld in hun mogelijkheden. Ze overschatten ook de precisie van hun kennis en hun kennis ten opzichte van anderen.

Veel beleggers geloven dat ze de markt consistent kunnen timen, maar in werkelijkheid is er een overweldigende hoeveelheid bewijs die het tegendeel bewijst. Overmoed leidt tot buitensporige transacties, met handelskosten die de winst aantasten.

Is irrationeel gedrag een anomalie?

Zoals we al eerder zeiden, zijn theorieën over gedragsfinanciering rechtstreeks in strijd met traditionele financiële academici. Elk kamp probeert het gedrag van investeerders en de implicaties van dat gedrag uit te leggen. Wie heeft gelijk?

De theorie die zich het meest openlijk verzet tegen gedragsfinanciering is de efficiënte markthypothese (EMH), geassocieerd met Eugene Fama (Universiteit van Chicago) en Ken French (MIT). Hun theorie dat marktprijzen alle beschikbare informatie efficiënt verwerken, hangt af van het uitgangspunt dat beleggers rationeel zijn.

Voorstanders van EMH beweren dat gebeurtenissen zoals die welke worden behandeld in gedragsfinanciering slechts afwijkingen op de korte termijn of toevallige resultaten zijn en dat deze afwijkingen op de lange termijn verdwijnen met een terugkeer naar de marktefficiëntie.

Het is dus mogelijk dat er niet voldoende bewijs is om te suggereren dat de marktefficiëntie moet worden opgegeven, omdat empirisch bewijs aantoont dat markten zichzelf op de lange termijn corrigeren. In zijn boek Against the Gods: The Remarkable Story of Risk (1996) maakt Peter Bernstein een goed punt over wat er op het spel staat in het debat:

Hoewel het belangrijk is om te begrijpen dat de markt niet werkt zoals klassieke modellen denken - er is veel bewijs van herders, het concept van gedragsfinanciering van beleggers die irrationeel dezelfde handelwijze volgen - maar ik weet niet wat u kan met die informatie geld beheren. Ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat iemand er consequent geld aan verdient.

Vasthouden aan solide strategieën

Gedragsfinanciering weerspiegelt zeker enkele van de houdingen die zijn ingebed in het beleggingssysteem. Behaviorists zullen beweren dat beleggers zich vaak irrationeel gedragen en inefficiënte markten en verkeerd geprijsde effecten produceren - om nog maar te zwijgen over mogelijkheden om geld te verdienen.

Dat kan even waar zijn, maar het consequent blootleggen van deze inefficiënties is een uitdaging. De vraag blijft of deze gedragstheorieën kunnen worden gebruikt om uw geld effectief en economisch te beheren.

Dat gezegd hebbende, investeerders kunnen hun eigen ergste vijanden zijn. Proberen te raden dat de markt op de lange termijn niet loont. In feite resulteert het vaak in eigenzinnig, irrationeel gedrag, om nog maar te zwijgen van een deuk in uw rijkdom.

Door een goed doordachte strategie te implementeren en u eraan te houden, kunt u veel van deze veel voorkomende investeringsfouten voorkomen.