Liquiditeitsrisico begrijpen

Vóór de wereldwijde financiële crisis (GFC) stond liquiditeitsrisico niet op ieders radar. Financiële modellen hebben routinematig het liquiditeitsrisico weggelaten. Maar de GFC zorgde voor een vernieuwing om het liquiditeitsrisico te begrijpen. Een reden was de consensus dat de crisis een run op het niet-depot, schaduwbanksysteem - aanbieders van kortetermijnfinanciering, met name in de repomarkt - omvatte, systematisch liquiditeit terugtrok. Ze deden dit indirect maar onmiskenbaar door het verhogen van onderpand kapsels.

Na de GFC zijn alle grote financiële instellingen en overheden zich terdege bewust van het risico dat liquiditeitsonttrekking een vervelende medeplichtige kan zijn bij het overbrengen van schokken via het systeem - of zelfs de besmetting verergert.

Belangrijkste leerpunten

• Liquiditeit is hoe gemakkelijk een actief of effect kan worden gekocht of verkocht op de markt en omgezet in contanten.
• Er zijn twee verschillende soorten liquiditeitsrisico: Financieringsliquiditeit en marktliquiditeitsrisico.
• Financiering of liquiditeitsrisico van de kasstroom is de belangrijkste zorg van een penningmeester van het bedrijf die vraagt ​​of de onderneming haar verplichtingen kan financieren.
• Markt- of activiteitliquiditeitsrisico is illiquiditeit van activa of het onvermogen om een ​​positie gemakkelijk te verlaten.
• De meest populaire en grofste maatstaf voor liquiditeit is de bid-ask spread - een lage of smalle bid-ask spread zou krap zijn en lijkt een meer liquide markt te weerspiegelen.

Wat is liquiditeitsrisico?

Liquiditeit is een term die wordt gebruikt om aan te geven hoe gemakkelijk een actief of effect kan worden gekocht of verkocht op de markt. Het beschrijft in principe hoe snel iets kan worden omgezet in contant geld. Er zijn twee verschillende soorten liquiditeitsrisico. De eerste is het financieren van liquiditeits- of kasstroomrisico, terwijl de tweede het marktliquiditeitsrisico is, ook wel activa- / productrisico genoemd.

Financiering Liquiditeitsrisico

Financiering of liquiditeitsrisico van de kasstroom is de belangrijkste zorg van een penningmeester van het bedrijf die vraagt ​​of de onderneming haar verplichtingen kan financieren. Een klassieke indicator voor het financieringsliquiditeitsrisico is de huidige ratio (vlottende activa / kortlopende verplichtingen) of, overigens, de quick ratio. Een kredietlimiet zou een klassiek verzachtend middel zijn.

Marktliquiditeitsrisico

Markt- of activiteitliquiditeitsrisico is illiquiditeit van activa. Dit is het onvermogen om een ​​positie gemakkelijk te verlaten. We kunnen bijvoorbeeld onroerend goed bezitten, maar vanwege slechte marktomstandigheden kan het alleen onmiddellijk worden verkocht tegen een brandverkoopprijs. Het actief heeft zeker waarde, maar omdat kopers tijdelijk zijn verdampt, kan de waarde niet worden gerealiseerd.

Beschouw het virtuele tegenovergestelde, een Amerikaanse schatkistobligatie. Het is waar dat een Amerikaanse staatsobligatie als vrijwel risicovrij wordt beschouwd, omdat weinigen zich voorstellen dat de Amerikaanse overheid in gebreke blijft. Maar bovendien heeft deze obligatie een extreem laag liquiditeitsrisico. De eigenaar kan de positie gemakkelijk verlaten tegen de geldende marktprijs. Kleine posities in S&P 500-aandelen zijn eveneens liquide. Ze kunnen snel worden afgesloten tegen de marktprijs. Maar posities in veel andere activaklassen, vooral in alternatieve activa, kunnen niet gemakkelijk worden verlaten. We kunnen zelfs alternatieve activa definiëren als activa met een hoog liquiditeitsrisico.

Liquiditeitsrisico begrijpen

Marktliquiditeitsrisico kan een functie zijn van het volgende:

• De microstructuur van de markt. Uitwisselingen zoals grondstoffenfutures zijn doorgaans diepe markten, maar veel over-the-counter (OTC) -markten zijn dun.
• Activa type. Eenvoudige activa zijn meer liquide dan complexe activa. In de crisis bijvoorbeeld, werden CDO's in het kwadraat - CDO ² gestructureerde bankbiljetten die zijn onderpand door CDO-tranches - bijzonder illiquide vanwege hun complexiteit.
• Substitutie. Als een positie gemakkelijk kan worden vervangen door een ander instrument, zijn de substitutiekosten laag en is de liquiditeit meestal hoger.
• Tijdshorizon. Als de verkoper urgentie heeft, kan dit het liquiditeitsrisico verergeren. Als een verkoper geduldig is, is het liquiditeitsrisico minder een bedreiging.

Let op het gemeenschappelijke kenmerk van beide soorten liquiditeitsrisico: in zekere zin houden ze beide verband met het feit dat er niet genoeg tijd is. Illiquiditeit is over het algemeen een probleem dat met meer tijd kan worden opgelost.

Figuur 1: Maatregelen voor marktliquiditeit

Maatregelen voor het liquiditeitsrisico van de markt

Er zijn minstens drie perspectieven op marktliquiditeit volgens figuur 1. De meest populaire en grofste maatstaf is de bid-ask spread. Dit wordt ook breedte genoemd. Er wordt gezegd dat een lage of smalle bid-ask spread krap is en de neiging heeft om een ​​meer liquide markt te weerspiegelen.

Diepte verwijst naar het vermogen van de markt om de verkoop of exit van een positie te absorberen. Een individuele belegger die bijvoorbeeld aandelen van Apple verkoopt, heeft waarschijnlijk geen invloed op de aandelenkoers. Aan de andere kant zal een institutionele belegger die een groot aantal aandelen in een klein bedrijf met kapitalisatie verkoopt, waarschijnlijk de prijs doen dalen. Tot slot verwijst veerkracht naar het vermogen van de markt om terug te stuiteren van tijdelijk onjuiste prijzen.

Samenvatten:

• De bid-ask spread meet liquiditeit in de prijsdimensie en is een kenmerk van de markt, niet van de verkoper of de positie van de verkoper. Financiële modellen waarin de bid-ask spread is aangepast voor exogene liquiditeit en zijn exogene liquiditeitsmodellen.
• Positiegrootte, ten opzichte van de markt, is een kenmerk van de verkoper. Modellen die deze liquiditeit meten in de kwantiteitsdimensie en staan ​​in het algemeen bekend als endogene liquiditeitsmodellen.
• Veerkracht meet liquiditeit in de tijddimensies en dergelijke modellen zijn momenteel zeldzaam.

Aan het ene uiterste zou een hoge marktliquiditeit worden gekenmerkt door de eigenaar van een kleine positie ten opzichte van een diepe markt die uitgaat in een krappe bid-ask spread en een zeer veerkrachtige markt.

Er wordt gezegd dat een lage of smalle bid-ask spread krap is en de neiging heeft om een ​​meer liquide markt te weerspiegelen.

Hoe zit het met het volume ">

Handelsvolume is een populaire maatstaf voor liquiditeit, maar wordt nu beschouwd als een gebrekkige indicator. Hoog handelsvolume betekent niet noodzakelijkerwijs een hoge liquiditeit. De Flash Crash van 6 mei 2010 bewees dit met pijnlijke, concrete voorbeelden.

In dat geval voerden verkoopalgoritmen volgens de Securities and Exchange Commission (SEC) bestellingen sneller in het systeem in dan ze konden worden uitgevoerd. Het volume is gestegen, maar veel achterstandsorders zijn niet ingevuld. Volgens de SEC is "vooral in tijden van aanzienlijke volatiliteit een hoog handelsvolume niet noodzakelijk een betrouwbare indicator voor marktliquiditeit."

Inclusief liquiditeitsrisico

In het geval van exogeen liquiditeitsrisico is een benadering om de bid-ask spread te gebruiken om de metriek direct aan te passen. Let op: Risicomodellen verschillen van waarderingsmodellen en deze methode veronderstelt dat er waarneembare bied / laat-prijzen zijn.

Laten we illustreren met value-at-risk (VAR). Neem aan dat de dagelijkse volatiliteit van een positie van $ 1.000.000 1, 0% is. De positie heeft een positief verwacht rendement, ook wel drift genoemd, maar omdat onze horizon dagelijks is, brengen we ons kleine dagelijkse verwachte rendement terug naar nul. Dit is een veel voorkomende praktijk. Dus laat het verwachte dagelijkse rendement gelijk zijn aan nul. Als de rendementen normaal worden verdeeld, is de eenzijdige afwijking van 5, 0% 1, 65. Dat wil zeggen, de linker staart van 5% van de normale verdeling is 1, 65 standaarddeviaties links van het gemiddelde. In Excel krijgen we dit resultaat met = NORM.S.INV (5%) = -1.645.

De 95% value at risk (VAR) wordt gegeven door:

$ 1.000.000 * 1, 0% volatiliteit * 1, 65 = $ 16.500

Op basis van deze veronderstellingen kunnen we zeggen: "slechts 1/20 dagen (5% van de tijd) verwachten we dat het dagelijkse verlies de $ 16.500 zal overschrijden." Maar dit past niet aan de liquiditeit.

Laten we aannemen dat de positie zich in één aandeel bevindt waar de vraagprijs $ 20, 40 is en de biedprijs $ 19, 60 is, met een middelpunt van $ 20. In procenttermen is de spread (%):

($ 20, 40 - $ 19, 60) ÷ $ 20 = 4, 0%

De volledige spread vertegenwoordigt de kosten van een retour: de voorraad kopen en verkopen. Maar omdat we alleen geïnteresseerd zijn in de liquiditeitskosten als we de positie moeten verlaten (verkopen), bestaat de liquiditeitsaanpassing uit het toevoegen van de helft (0, 5) van de spread. In het geval van VaR hebben we:

• Liquiditeitskosten (LC) = 0, 5 x spread
• Voor liquiditeit gecorrigeerde VaR (LVaR) = positie ($) * [-drift (%) + volatiliteit * wijken af ​​+ LC], of
• Voor liquiditeit gecorrigeerde VaR (LVaR) = positie ($) * [drift (%) + volatiliteit * wijkt af + 0, 5 * spread].

In ons voorbeeld

LVaR = $ 1.000.000 * [-0% + 1, 0% * 1, 65 + 0, 5 * 4, 0%] = $ 36.500

Op deze manier verhoogt de liquiditeitsaanpassing de VaR met de helft van de spread ($ 1.000.000 * 2% = + $ 20.000).

Het komt neer op

Liquiditeitsrisico kan worden ontleed in financiering (cash-flow) of markt (activum) liquiditeitsrisico. Financieringsliquiditeit heeft de neiging zich te manifesteren als kredietrisico, of het onvermogen om verplichtingen te financieren leidt tot wanbetalingen. Marktliquiditeitsrisico manifesteert zich wanneer marktrisico, of het onvermogen om een ​​actief te verkopen, zijn marktprijs daalt, of erger, maakt de marktprijs niet te ontcijferen. Marktliquiditeitsrisico is een probleem dat ontstaat door de interactie van de verkoper en kopers op de markt. Als de positie van de verkoper groot is ten opzichte van de markt, wordt dit endogeen liquiditeitsrisico genoemd (een kenmerk van de verkoper). Als de markt kopers heeft teruggetrokken, wordt dit exogeen liquiditeitsrisico genoemd - een kenmerk van de markt die een verzameling kopers is - een typische indicator hier is een abnormaal brede spread tussen vraag en aanbod.

Een gebruikelijke manier om het marktliquiditeitsrisico op te nemen in een financieel risicomodel (niet noodzakelijkerwijs een waarderingsmodel) is om de maatregel aan te passen of te "bestraffen" door de helft van de bid-ask spread toe te voegen / af te trekken.