Faillissement
Faillissement is de gerechtelijke procedure waarbij een persoon of onderneming betrokken is die niet in staat is om uitstaande schulden terug te betalen. Het faillissement begint met een verzoekschrift ingediend door de schuldenaar, wat het meest gebruikelijk is, of namens crediteuren, wat minder gebruikelijk is. Alle activa van de schuldenaar worden gemeten en geëvalueerd en de activa kunnen worden gebruikt om een gedeelte van de uitstaande schuld terug te betalen.
Belangrijkste leerpunten
- Faillissement is een gerechtelijke procedure die wordt uitgevoerd om particulieren of bedrijven vrij te stellen van hun schulden, en tegelijkertijd schuldeisers een mogelijkheid tot terugbetaling te bieden.
- Faillissement wordt behandeld door federale rechtbanken en regels worden uiteengezet in de Amerikaanse faillissementscode.
- Er zijn verschillende soorten faillissementen, waarnaar in het hoofdstuk in de Amerikaanse faillissementscode gewoonlijk wordt verwezen.
- Een faillissement kan u een nieuwe start geven, maar het blijft een aantal jaren bij u, afhankelijk van het type faillissement dat is ingediend.
Faillissement
Inzicht in faillissement
Faillissement biedt een individu of bedrijf een kans om opnieuw te beginnen door schulden te vergeven die eenvoudigweg niet kunnen worden betaald, terwijl het schuldeisers de kans biedt om een zekere mate van terugbetaling te verkrijgen op basis van de voor liquidatie beschikbare activa van het individu of bedrijf. In theorie kan het vermogen om faillissement aan te vragen een algemene economie ten goede komen door personen en bedrijven een tweede kans te geven om toegang te krijgen tot consumentenkrediet en door schuldeisers te voorzien in een mate van terugbetaling van schulden. Na de succesvolle afronding van een faillissementsprocedure is de schuldenaar ontheven van de schulden die zijn aangegaan voordat hij faillissement heeft aangevraagd.
Alle faillissementszaken in de Verenigde Staten worden behandeld door federale rechtbanken. Alle beslissingen over federale faillissementszaken worden genomen door een faillissementsrechter, inclusief of een schuldenaar in aanmerking komt om in te dienen of dat hij van zijn schulden moet worden ontheven. De administratie van faillissementszaken wordt vaak afgehandeld door een curator, een officier die is aangesteld door het Amerikaanse curatorprogramma van het ministerie van Justitie, om de nalatenschap van de schuldenaar in de procedure te vertegenwoordigen. Er is meestal zeer weinig direct contact tussen de schuldenaar en de rechter, tenzij een schuldeiser hiertegen bezwaar maakt.
Soorten faillissementsaanvragen
De faillissementsaanvragen in de Verenigde Staten vallen onder een van de verschillende hoofdstukken van de faillissementscode: hoofdstuk 7, dat de liquidatie van activa omvat; Hoofdstuk 11, dat betrekking heeft op bedrijfs- of individuele reorganisaties, en Hoofdstuk 13, dat is de aflossing van schulden met verlaagde schuldconvenanten of specifieke betalingsplannen. De specificaties voor het indienen van faillissementen variëren van land tot land, wat leidt tot hogere of lagere indieningskosten, afhankelijk van hoe gemakkelijk een persoon of bedrijf het proces kan voltooien.
Hoofdstuk 7 Faillissement
Particulieren of bedrijven met weinig of geen activa dienen hoofdstuk 7 faillissement in. In dit hoofdstuk kunnen personen hun ongedekte schulden, zoals creditcards en medische rekeningen, kwijt. Personen met niet-vrijgestelde activa, zoals familiestukken (collecties met hoge waarderingen, zoals munten- of postzegelverzamelingen), tweede huizen, contanten, aandelen of obligaties, moeten het onroerend goed liquideren om sommige of alle ongedekte schulden terug te betalen. Dus, iemand die hoofdstuk 7 faillissement indient, verkoopt in feite zijn of haar vermogen om schulden af te lossen. Consumenten die geen waardevolle activa hebben en alleen goederen vrijstellen, zoals huishoudelijke goederen, kleding, gereedschap voor hun handel en een persoonlijk voertuig tot een bepaalde waarde, betalen geen enkel deel van hun ongedekte schuld terug.
Hoofdstuk 11 Faillissement
Bedrijven dienen vaak hoofdstuk 11 faillissement in, waarvan het doel is om te reorganiseren en opnieuw winstgevend te worden. Indiening van hoofdstuk 11 faillissement stelt een bedrijf in staat om plannen te maken voor winstgevendheid, kosten te besparen en nieuwe manieren te vinden om de omzet te verhogen. Voorkeursaandeelhouders kunnen nog steeds betalingen ontvangen, maar gewone aandeelhouders niet.
Een huishoudelijk bedrijf dat hoofdstuk 11 failliet gaat, kan zijn tarieven bijvoorbeeld iets verhogen en meer diensten aanbieden om winstgevend te worden. Hoofdstuk 11 faillissement laat een bedrijf toe zijn bedrijfsactiviteiten zonder onderbreking voort te zetten terwijl het werkt aan een schuldaflossingsplan onder toezicht van de rechtbank. In zeldzame gevallen kunnen personen hoofdstuk 11 faillissement aanvragen.
Hoofdstuk 13 Faillissement
Personen die te veel geld verdienen om in aanmerking te komen voor hoofdstuk 7 faillissement, kunnen een aanvraag indienen onder hoofdstuk 13, ook bekend als een loontrekker. In dit hoofdstuk kunnen particulieren en bedrijven met een consistent inkomen werkbare schuldaflossingsplannen opstellen. De aflossingsplannen zijn gewoonlijk in termijnen gedurende een periode van drie tot vijf jaar. In ruil voor het terugbetalen van hun schuldeisers, staat de rechtbank deze schuldenaars toe om al hun bezittingen te behouden, inclusief niet-vrijgestelde bezittingen.
Overige faillissementsaanvragen
Financieel noodlijdende gemeenten, waaronder steden, dorpen, provincies en schooldistricten, kunnen faillissement aanvragen in hoofdstuk 9. Volgens hoofdstuk 9 is er geen liquidatie van activa om de schulden van de gemeente terug te betalen. Hoofdstuk 12 faillissement biedt verlichting aan "gezinsboeren" of "gezinsvissers" met een regelmatig jaarlijks inkomen. Beide hoofdstukken 9 en 12 maken gebruik van een uitgebreid schuldaflossingsplan. Hoofdstuk 15 is in 2005 toegevoegd om grensoverschrijdende zaken te behandelen waarbij debiteuren, activa, crediteuren en andere partijen betrokken zijn die zich in meer dan één land kunnen bevinden. Dit soort verzoekschrift wordt meestal ingediend in het land van herkomst van de schuldenaar.
Gelost worden van een faillissement
Wanneer een schuldenaar een kwijtingsopdracht ontvangt, is hij niet langer wettelijk verplicht om een van de schulden voor die opdracht te betalen. Dus een schuldeiser die op die kwijting staat vermeld, kan wettelijk geen enkele inningsactiviteit (telefoongesprekken voeren, brieven verzenden) tegen de schuldenaar uitvoeren zodra de kwijtingsopdracht is uitgevoerd. Daarom ontheft de kwijting de schuldenaar van elke persoonlijke aansprakelijkheid voor de in de bestelling vermelde schulden.
Maar niet alle schulden komen in aanmerking om te worden gelost. Sommige van deze omvatten belastingclaims, alles wat niet door de schuldenaar werd vermeld, kinderbijslag of alimentatiebetalingen, persoonlijke schulden, schulden aan de overheid, enz. Bovendien kan elke beveiligde schuldeiser nog steeds een retentierecht afdwingen tegen eigendom van de schuldenaar., op voorwaarde dat het retentierecht nog steeds geldig is.
Debiteuren hebben niet noodzakelijkerwijs recht op kwijting. Wanneer een faillissementsaanvraag bij de rechtbank is ingediend, ontvangen schuldeisers een kennisgeving en kunnen ze bezwaar maken als ze ervoor kiezen dit te doen. Als ze dat doen, moeten ze vóór de deadline een klacht indienen bij de rechtbank. Dit leidt tot het indienen van een tegenstanderprocedure om verschuldigde bedragen terug te vorderen of een retentierecht af te dwingen.
De kwijting uit hoofdstuk 7 wordt gewoonlijk verleend ongeveer vier maanden nadat de schuldenaar een verzoek tot faillissement heeft ingediend. Voor elk ander type faillissement kan de kwijting plaatsvinden wanneer dit praktisch wordt.
Voor- en nadelen van faillissement
Het faillissement verklaren kan u helpen te ontslaan van uw wettelijke verplichting om uw schulden te betalen en uw huis, bedrijf of vermogen om financieel te functioneren te redden, afhankelijk van het soort faillissementsaanvraag dat u indient. Maar het kan ook uw kredietwaardigheid verlagen, waardoor het moeilijker wordt om in de toekomst een lening, hypotheek, creditcard met een laag tarief te krijgen of een huis, appartement of bedrijf te kopen.
Als je probeert te achterhalen of je moet indienen, is je tegoed waarschijnlijk al beschadigd. Een hoofdstuk 7-aanvraag blijft tien jaar op uw kredietrapport staan, terwijl een hoofdstuk 13 er zeven jaar blijft. Schuldeisers die u om schulden vraagt (een lening, creditcard, kredietlijn of hypotheek) zien de kwijting in uw rapport, waardoor u geen krediet kunt krijgen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.