Private equity begrijpen - PE

De eenvoudigste definitie van private equity (PE) is dat het equity is, dat wil zeggen aandelen die eigendom of een belang in een entiteit vertegenwoordigen, die niet beursgenoteerd is of wordt verhandeld. Een bron van investeringskapitaal, private equity is in feite afkomstig van vermogende particulieren en bedrijven die aandelen van particuliere bedrijven kopen of zeggenschap over publieke bedrijven verwerven met plannen om ze privé te houden, om hen uiteindelijk te schrappen van openbare beurzen. Het grootste deel van de private equity-industrie bestaat uit grote institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, en grote private equity-ondernemingen die worden gefinancierd door een groep erkende beleggers.

Aangezien de basis van private equity-investeringen een directe investering in een onderneming is, vaak om een ​​aanzienlijke mate van invloed op de activiteiten van de onderneming te verkrijgen, is een vrij grote kapitaaluitgave vereist, wat de reden is dat grotere fondsen met diepe zakken de industrie domineren. De minimale hoeveelheid kapitaal die vereist is voor beleggers kan variëren, afhankelijk van de onderneming en het fonds. Sommige fondsen hebben een minimale vereiste van $ 250.000; anderen kunnen miljoenen dollars nodig hebben.

De onderliggende motivatie voor dergelijke toezeggingen is natuurlijk het streven naar een positief rendement op de investering. Partners bij private-equitybedrijven zamelen fondsen in en beheren deze gelden om een ​​gunstig rendement te genereren voor hun aandeelhouders, meestal met een beleggingshorizon tussen vier en zeven jaar.

Private Equity Fundamentals

Het beroep op private equity

Private equity heeft met succes de beste en slimste in het Amerikaanse bedrijfsleven aangetrokken, waaronder toppresteerders van Fortune 500-bedrijven en elite-strategie- en managementadviesbureaus. Topprestaties bij accountants- en advocatenkantoren kunnen ook aanwervingsgronden zijn, aangezien boekhoudkundige en juridische vaardigheden betrekking hebben op transactiesteun dat nodig is om een ​​deal te voltooien en te vertalen naar advies voor het management van een portefeuillebedrijf.

De vergoedingsstructuur voor private-equitybedrijven varieert, maar bestaat meestal uit een managementvergoeding en een prestatievergoeding (in sommige gevallen een jaarlijkse managementvergoeding van 2% van het beheerd vermogen en 20% van de brutowinst bij verkoop van het bedrijf). Hoe bedrijven worden gestimuleerd, kan aanzienlijk variëren.

Gezien het feit dat een private-equitybedrijf met $ 1 miljard aan beheerd vermogen misschien niet meer dan twee dozijn beleggingsprofessionals heeft, en dat 20% van de brutowinst tientallen miljoenen dollars aan vergoedingen voor het bedrijf kan genereren, is het gemakkelijk te begrijpen waarom de private-equitysector heeft toptalent aangetrokken. Op het middelste marktniveau ($ 50 miljoen tot $ 500 miljoen in dealwaarde) kunnen medewerkers lage zes cijfers in salaris en bonussen verdienen, vice-presidenten kunnen ongeveer een half miljoen dollar verdienen en opdrachtgevers kunnen meer dan $ 1 miljoen in verdienen (gerealiseerd en niet-gerealiseerd) vergoeding per jaar.

Soorten private-equitybedrijven

Een spectrum van beleggingsvoorkeuren strekt zich uit over de duizenden bestaande private-equitybedrijven. Sommige zijn strikte financiers - passieve beleggers - die volledig afhankelijk zijn van het management om het bedrijf (en de winstgevendheid) te laten groeien en hun eigenaars te voorzien van een passend rendement. Omdat verkopers deze methode doorgaans als een commoditized aanpak beschouwen, beschouwen andere private-equitybedrijven zichzelf als actieve investeerders. Dat wil zeggen, ze bieden operationele ondersteuning aan het management om een ​​beter bedrijf op te bouwen en te laten groeien.

Dit soort bedrijven kan een uitgebreide lijst met contactpersonen en "C-level" -relaties hebben, zoals CEO's en CFO's binnen een bepaalde branche, die kunnen helpen de omzet te verhogen, of ze kunnen experts zijn in het realiseren van operationele efficiëntie en synergieën. Als een belegger iets speciaals aan een deal kan toevoegen dat de waarde van het bedrijf in de loop van de tijd zal verbeteren, is het waarschijnlijker dat een dergelijke belegger gunstig wordt ontvangen door verkopers. Het is de verkoper die uiteindelijk kiest aan wie hij wil verkopen of waarmee hij wil samenwerken.

Investeringsbanken concurreren met private-equitybedrijven (ook bekend als private equity-fondsen) bij het opkopen van goede bedrijven en financiering voor ontluikende bedrijven. Het is geen verrassing dat de grootste investeringsbankentiteiten, zoals Goldman Sachs (GS), JPMorgan Chase (JPM) en Citigroup (C), vaak de grootste deals faciliteren.

In het geval van private-equitybedrijven zijn de fondsen die zij aanbieden alleen toegankelijk voor erkende beleggers en hebben ze mogelijk slechts een beperkt aantal beleggers, terwijl de oprichters van het fonds vaak ook een vrij groot aandeel in de onderneming nemen. Sommige van de grootste en meest prestigieuze private equity-fondsen handelen hun aandelen echter openbaar. De Blackstone Group (BX) handelt bijvoorbeeld op de NYSE en is betrokken geweest bij de buy-outs van bedrijven zoals Hilton Hotels en SunGard.

Hoe private equity waarde creëert

Particuliere aandelenbedrijven vervullen twee kritieke functies:

• ontstaan ​​van transacties / uitvoering van transacties
• portefeuille overzicht

Het ontstaan ​​van transacties omvat het creëren, onderhouden en ontwikkelen van relaties met fusies en overnames (M&A) tussenpersonen, investeringsbanken en soortgelijke transactieprofessionals om zowel een grote hoeveelheid als een hoogwaardige dealflow te waarborgen. Transactiestroom verwijst naar potentiële overnamekandidaten die worden doorverwezen naar professionals in private equity voor beoordeling van investeringen. Sommige bedrijven nemen intern personeel in dienst om proactief bedrijven te identificeren en contact op te nemen met transactieleads. In een concurrerend M & A-landschap kunnen sourcing-deals ervoor zorgen dat de ingezamelde fondsen met succes worden ingezet en geïnvesteerd.

Bovendien kunnen interne inkoopinspanningen transactiekosten verlagen door de kosten van de investment banking-tussenpersoon te verlagen. Wanneer professionals in de financiële dienstverlening de verkoper vertegenwoordigen, voeren ze meestal een volledig veilingproces uit dat de kansen van de koper kan verminderen om een ​​bepaald bedrijf succesvol te verwerven. Als zodanig proberen professionals voor het genereren van deals (meestal op het niveau van de associate, vice-president en directeur) een sterke band op te bouwen met transactieprofessionals om een ​​vroege introductie van een deal te krijgen.

Het is belangrijk op te merken dat investeringsbanken vaak hun eigen middelen bijeenbrengen en daarom niet alleen een dealverwijzing zijn, maar ook een concurrerende bieder. Met andere woorden, sommige investeringsbanken concurreren met private-equitybedrijven bij het opkopen van goede bedrijven.

De uitvoering van transacties omvat het beoordelen van het management, de industrie, historische financiële gegevens en voorspellingen en het uitvoeren van waarderingsanalyses. Nadat het investeringscomité zich heeft aangemeld om een ​​beoogde kandidaat voor overname na te streven, dienen de dealprofessionals een bod in bij de verkoper. Als beide partijen besluiten om verder te gaan, werken de dealprofessionals samen met verschillende transactieadviseurs om investeringsbankiers, accountants, advocaten en consultants te betrekken bij de uitvoering van de due diligence-fase. Due diligence omvat het valideren van de vermelde operationele en financiële cijfers van het management. Dit deel van het proces is van cruciaal belang, omdat consultants deal killers kunnen ontdekken, zoals belangrijke en eerder niet bekendgemaakte verplichtingen en risico's.

Private equity-investeringsstrategieën

Als het gaat om het doen van de deal, zijn private equity investeringsstrategieën talrijk; twee van de meest voorkomende zijn leveraged buyouts en durfkapitaalinvesteringen.

Leveraged buyouts zijn precies hoe ze klinken: een doelonderneming wordt opgekocht door een private equity-onderneming (of als onderdeel van een grotere groep bedrijven). De aankoop wordt gefinancierd (of leveraged) door middel van schulden, die worden gedekt door de activiteiten en activa van de doelonderneming. De acquirer (het PE-bedrijf) probeert het doelwit te kopen met middelen die zijn verkregen door het doelwit als een soort onderpand te gebruiken.

In wezen zijn verwervende PE-bedrijven in een leveraged buy-out in staat om bedrijven te kopen met slechts een fractie van de aankoopprijs. Door gebruik te maken van de investering, willen PE-bedrijven hun potentieel rendement maximaliseren, altijd van het grootste belang voor bedrijven in de industrie.

Risicokapitaal is een meer algemene term, die meestal wordt gebruikt in verband met het nemen van een aandeleninvestering in een jong bedrijf in een minder volwassen industrie (denk aan internetbedrijven in de vroege tot midden jaren negentig). Vaak zien PE-bedrijven dat er potentieel is in de industrie en, nog belangrijker, de doelfirma zelf, en vaak vanwege het gebrek aan inkomsten, cashflow en schuldfinanciering die beschikbaar zijn voor het doel, kunnen PE-bedrijven aanzienlijke belangen in dergelijke bedrijven nemen in de hoop dat het doelwit zal evolueren naar een krachtpatser in zijn groeiende industrie. Door het vaak onervaren management van het doelbedrijf te begeleiden, voegen private equity-bedrijven bovendien waarde toe aan het bedrijf op een minder kwantificeerbare manier.

Toezicht en beheer

Dat leidt ons naar de tweede belangrijke functie van private-equityprofessionals: toezicht en ondersteuning van de verschillende portefeuillebedrijven van het bedrijf en hun managementteams. Naast ondersteunend werk kunnen ze leidinggevenden van een jong bedrijf helpen met best practices in strategische planning en financieel beheer. Bovendien kunnen ze helpen nieuwe boekhoud-, inkoop- en IT-systemen te institutionaliseren om de waarde van hun investering te verhogen.

Als het gaat om meer gevestigde bedrijven, geloven PE-bedrijven dat ze over het vermogen en de expertise beschikken om slecht presterende bedrijven te nemen en ze in sterkere te veranderen door de operationele efficiëntie te verhogen, wat de winst verhoogt. Dit is de primaire bron van waardecreatie in private equity, hoewel PE-bedrijven ook waarde creëren door de belangen van het bedrijfsmanagement af te stemmen op die van het bedrijf en zijn investeerders. Door openbare bedrijven privé te houden, verwijderen PE-bedrijven de constante publieke controle van de kwartaalinkomsten en rapportagevereisten, waardoor het PE-bedrijf en het management van de overgenomen onderneming vervolgens een benadering op langere termijn kunnen volgen om de fortuinen van de onderneming te verbeteren.

Ook is managementcompensatie vaak nauwer verbonden met de prestaties van de onderneming, waardoor verantwoording en stimulans wordt toegevoegd aan de inspanningen van het management. Dit, samen met andere mechanismen die populair zijn in de private equity-industrie (hopelijk), leidde er uiteindelijk toe dat de waardering van het overgenomen bedrijf aanzienlijk in waarde steeg vanaf het moment dat het werd gekocht, waardoor een winstgevende exitstrategie voor het PE-bedrijf werd gecreëerd - of dat nu wederverkoop is, een IPO of een andere optie.

Investeren in ondersteboven

Een populaire exitstrategie voor private equity betreft het laten groeien en verbeteren van een middenmarktbedrijf en het verkopen aan een groot bedrijf (binnen een gerelateerde industrie) voor een flinke winst. De hierboven genoemde grote professionals in investeringsbankieren richten hun inspanningen meestal op deals met bedrijfswaarden ter waarde van miljarden dollars. Het overgrote deel van de transacties bevindt zich echter in de middenmarkt (deals van $ 50 miljoen tot $ 500 miljoen) en in de midden-middenmarkt (deals van $ 10 miljoen tot $ 50 miljoen). Omdat de beste voorkeur uitgaat naar de grotere deals, is de middenmarkt een aanzienlijk ondergewaardeerde markt: dat wil zeggen, er zijn aanzienlijk meer verkopers dan er doorgewinterde en gepositioneerde financiële professionals zijn met de uitgebreide kopersnetwerken en middelen om een ​​deal te beheren (voor middle- eigenaren van marktbedrijven).

Veel van deze kleine bedrijven vliegen onder de radar van grote multinationale ondernemingen en bieden vaak een betere klantenservice en / of nicheproducten en -diensten die niet door de grote conglomeraten worden aangeboden. Dergelijke positieve kanten trekken de belangstelling van private-equitybedrijven aan, omdat zij over de inzichten en inzichten beschikken om dergelijke kansen te benutten en het bedrijf naar het volgende niveau te brengen.

Een klein bedrijf dat producten binnen een bepaalde regio verkoopt, kan bijvoorbeeld aanzienlijk groeien door internationale verkoopkanalen te cultiveren. Of een sterk gefragmenteerde industrie kan consolidatie ondergaan (waarbij het private-equitybedrijf deze entiteiten opkocht en combineert) om minder, grotere spelers te creëren. Grotere bedrijven hebben doorgaans hogere waarderingen dan kleinere bedrijven.

Een belangrijke bedrijfsmaatstaf voor deze beleggers is winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA). Wanneer een private-equitybedrijf een bedrijf overneemt, werken ze samen met het management om de EBITDA aanzienlijk te verhogen tijdens de beleggingshorizon (meestal tussen de vier en zeven jaar). Een goed portefeuillebedrijf kan zijn EBITDA doorgaans zowel organisch (interne groei) als door acquisities verhogen.

Het is van cruciaal belang voor particuliere beleggers om een ​​betrouwbaar, bekwaam en betrouwbaar beheer te hebben. De meeste managers bij portefeuillebedrijven krijgen structuren voor aandelen- en bonuscompensatie die hen belonen voor het behalen van hun financiële doelstellingen. Een dergelijke afstemming van doelen (en passende compensatiestructuur) is meestal vereist voordat een deal wordt gesloten.

Investeren in private equity

Voor beleggers die niet in staat zijn om miljoenen dollars op te brengen, wordt private equity vaak uitgesloten van een portefeuille - maar dat zou het niet moeten zijn. Hoewel de meeste investeringsmogelijkheden voor private equity steile initiële investeringen vereisen, zijn er nog enkele manieren waarop kleinere jongen kunnen spelen.

Er zijn verschillende private equity-beleggingsondernemingen, ook wel business development-bedrijven genoemd, die beursgenoteerde aandelen aanbieden, waardoor gemiddelde beleggers de mogelijkheid hebben om een ​​deel van de private equity-taart te bezitten. Samen met de Blackstone Group (hierboven vermeld), zijn voorbeelden van deze aandelen Apollo Global Management LLC (APO), Carlyle Group (CG) en Kohlberg Kravis Roberts / KKR & Co. (KKR), het best bekend om zijn enorme hefboomfinanciering van RJR Nabisco in 1989.

(Meer informatie over deze beruchte deal in bedrijfskleptocratie bij RJR Nabisco .)

Beleggingsfondsen hebben beperkingen ten aanzien van het kopen van private equity vanwege de regels van de SEC met betrekking tot illiquide effectenbezit, maar ze kunnen indirect beleggen door ook deze beursgenoteerde private equity-bedrijven te kopen; deze beleggingsfondsen worden meestal aangeduid als fondsen van fondsen. Bovendien kunnen gemiddelde beleggers aandelen kopen van een beursgenoteerd fonds (ETF) dat aandelen houdt van private equity-bedrijven, zoals ProShares Global Listed Private Equity ETF (PEX).

Het komt neer op

Met fondsen in beheer al in de triljoenen, zijn private-equitybedrijven aantrekkelijke beleggingsinstrumenten geworden voor vermogende particulieren en instellingen. Inzicht in wat private equity precies inhoudt en hoe de waarde ervan wordt gecreëerd in dergelijke investeringen, zijn de eerste stappen bij het invoeren van een activaklasse die geleidelijk toegankelijker wordt voor individuele beleggers.

Omdat de industrie de beste en slimste van het Amerikaanse bedrijfsleven aantrekt, zijn de professionals bij private-equitybedrijven meestal succesvol in het inzetten van investeringskapitaal en in het verhogen van de waarden van hun portefeuillebedrijven. Er is echter ook hevige concurrentie op de M & A-markt voor goede bedrijven om te kopen. Als zodanig is het absoluut noodzakelijk dat deze bedrijven sterke relaties ontwikkelen met transactie- en servicesprofessionals om een ​​sterke dealflow te waarborgen.