Belasting toegevoegde waarde voorbeelden

Een belasting over de toegevoegde waarde (btw) is een verbruiksbelasting die wordt geheven op producten op elk verkooppunt waar waarde is toegevoegd, beginnend bij grondstoffen en helemaal tot aan de uiteindelijke aankoop in de detailhandel. Uiteindelijk betaalt de consument de btw; kopers in eerdere productiestadia ontvangen een terugbetaling voor de vorige btw die ze hebben betaald.

BTW wordt meestal uitgedrukt als een percentage van de totale kosten. Als een product bijvoorbeeld $ 100 kost en er is 15% btw, betaalt de consument $ 115 aan de verkoper. De handelaar houdt $ 100 en maakt $ 15 over aan de overheid.

Een btw-stelsel wordt vaak verward met een nationale omzetbelasting. Met een omzetbelasting wordt de belasting slechts eenmaal geïnd - op het laatste punt van aankoop door een consument - en dus betaalt alleen de particuliere klant deze ooit. Het btw-systeem is op facturen gebaseerd en wordt op verschillende punten verzameld tijdens de productie van een artikel, elke keer dat er waarde wordt toegevoegd en een verkoop plaatsvindt. Elke verkoper in de productieketen brengt een btw-belasting in rekening aan de koper, die deze vervolgens aan de overheid afdraagt. Het bedrag van de belasting die wordt geheven bij elke verkoop in de keten is gebaseerd op de toegevoegde waarde van de laatste verkoper.

Voorbeeld van belasting over de toegevoegde waarde

Om het btw-bedrag te berekenen dat een consument of bedrijf moet betalen, neemt u de kosten van de goederen of dienst en trekt u alle eerder betaalde materiële kosten af. Een voorbeeld van een btw van 10% achter elkaar via een productieketen kan als volgt voorkomen:

Een fabrikant van elektronische componenten koopt grondstoffen van verschillende metalen bij een dealer. De metaalhandelaar - de verkoper op dit punt in de productieketen - brengt de fabrikant $ 1 plus een btw van 10 cent in rekening en betaalt vervolgens de btw van 10% aan de overheid.

De fabrikant voegt waarde toe door zijn productieproces van het maken van de elektronische componenten, die hij vervolgens verkoopt aan een mobiel productiebedrijf voor $ 2 plus een btw van 20 cent. De fabrikant betaalt 10 cent van de 20 cent btw die hij heeft geïnd aan de overheid, de andere 10 cent vergoedt de btw die hij eerder aan de metaalhandelaar heeft betaald.

De fabrikant van mobiele telefoons voegt waarde toe door mobiele telefoons te maken die ze vervolgens voor $ 3 plus een btw van 30 cent aan een verkoper van mobiele telefoons verkopen. Het betaalt 10 cent van deze btw wordt betaald aan de overheid; de andere 20 cent vergoedt de fabrikant van de mobiele telefoon voor de vorige btw die hij aan het bedrijf voor elektronische componenten heeft betaald.

Ten slotte verkoopt de detailhandelaar een telefoon aan een consument voor $ 5 plus een btw van 50 cent, waarvan 20 cent wordt betaald aan de overheid.

De btw die op elk verkooppunt onderweg wordt betaald, vertegenwoordigt 10% van de toegevoegde waarde door de verkoper.

Argumenten voor btw

Degenen die voor belasting op de toegevoegde waarde zijn, voeren het argument aan dat een btw-stelsel de betaling van belastingen aanmoedigt en pogingen ontmoedigt om deze te vermijden. Het feit dat btw in elke fase van de productie wordt geheven, beloont de naleving van de belastingregels en ontmoedigt activiteiten op de zwarte markt: voor fabrikanten en leveranciers die worden gecrediteerd voor het betalen van btw op hun input, zijn zij verantwoordelijk voor het innen van btw op hun uitgifte - de goederen die ze maken of verkopen. Detailhandelbedrijven hebben prikkels om de belasting van consumenten te innen, omdat dit de enige manier is om krediet te krijgen voor de btw die ze hebben betaald bij de groothandel in hun goederen. Een btw wordt ook ondersteund als een beter alternatief voor zogenaamde verborgen belastingen.

Omdat het meestal wordt geheven met hetzelfde percentage op verschillende producten en diensten, heeft een btw meestal minder invloed op economische beslissingen dan een inkomstenbelasting. Toch kan het zich registreren op de economie van een land. Naast het verbeteren van de efficiëntie van belastinginning, wordt een btw beschouwd als een effectieve manier om de groei van het bruto binnenlands product (bbp) van een land te verbeteren, belastinginkomsten te verhogen en overheidstekorten weg te werken.

Argumenten tegen btw

Tegenstanders van btw beweren dat het mensen met lagere inkomens oneerlijk belast. In tegenstelling tot een progressieve belasting (zoals het Amerikaanse inkomstenbelastingstelsel waarbij personen met een hoger inkomen een hoger belastingpercentage betalen), is een btw een platte belasting waarbij alle consumenten van alle inkomensniveaus hetzelfde percentage betalen, ongeacht hun inkomsten: of uw jaarinkomen is $ 50.000 of $ 500.000, u krijgt dezelfde 15% btw op producten en diensten. Het ligt voor de hand dat die 15% dieper in het budget van de $ 10.000 persoon snijdt dan de $ 500.000 persoon. Als de eerste $ 1.000 aan btw betaalde, komt dat neer op 2% van zijn jaarinkomen. Als laatstgenoemde dezelfde $ 1.000 aan btw betaalt, is dat slechts 0, 02% van zijn inkomen.

Om dit argument van inkomensongelijkheid te bestrijden, bieden de meeste landen met btw (inclusief Canada en het Verenigd Koninkrijk) talloze uitzonderingen, meestal op benodigdheden zoals kinderkleding, kinderopvang en boodschappen.

De Verenigde Staten onderscheiden zich als het enige lid van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) zonder btw.