Wat zijn voorbeelden van 'varkensvatenpolitiek' in de Verenigde Staten?

Zogenaamde "varkensvatenpolitiek" is sinds de 19e eeuw aanwezig in de wetgevende en, in mindere mate, uitvoerende afdelingen van de Verenigde Staten. Over het algemeen gebruikt op een afwijkende manier, verwijst de term naar de praktijk van politici die gunsten verhandelen die worden verleend aan constituenten of speciale belangengroepen in ruil voor politieke steun, zoals in de vorm van stemmen of campagnebijdragen. Ook bekend als patronage, wordt de politiek van varkensvaten in het algemeen gefinancierd door de grotere gemeenschap, maar profiteert het voornamelijk of uitsluitend van een bepaald segment mensen.

Varkensvleesuitgaven en de kruising van geld en politiek gaan meer dan honderd jaar terug in de Amerikaanse politiek. Abraham Lincoln verhandelde bijvoorbeeld contracten voor de burgeroorlog aan noordelijke zakenmensen in ruil voor patronagebanen en campagnesteun. Op meer lokaal niveau werd de regering van New York uit de vroege 20e eeuw gedomineerd door Tammany Hall, die vaak overheidscontracten en dergelijke uitwisselde voor politieke macht.

Tussen 1991 en 2014 bereikte het aantal varkensvatenprojecten en de hoeveelheid geld die werd uitgegeven via de uitgaven voor varkensvaten een piek in 2006 met ongeveer 14.000 projecten die ongeveer $ 30 miljard ontvingen. In 2010 heeft het Congres een moratorium ingesteld op de praktijk van het 'oormerken', waardoor wetgevende toevoegingen of oormerken op de kredietwetten werden geplaatst om geld naar speciale projecten in de staat van een wetgever te leiden. Oormerken waren een gangbare praktijk die door wetgevers werd gebruikt bij een poging een brede rekening aan te nemen.

Het Amerikaanse publiek keerde zich tegen het gebruik van geld via varkenspolitiek tegen het einde van 2005 in reactie op wat varkensvlees bestemd voor Alaska dat op enkele plaatsen in een grote federale snelwegtransportrekening werd ingevoegd. In het beruchte 'bridge to nowhere'-incident keurde het Congres aanvankelijk meer dan $ 220 miljoen goed voor de bouw van een brug om de stad Kethikan, Alaska, met een bevolking van minder dan 9.000 inwoners, te verbinden met de luchthaven op het eiland Gravina, met een bevolking van 50. Het project van $ 320 miljoen dollar zou worden gefinancierd door federale belastingbetalers, maar slechts enkele Alaskanen zouden hiervan profiteren. Na publieke verontwaardiging over de flagrante tentoonstelling van de varkenslooppolitiek werden de fondsen omgeleid en werd de brug niet gebouwd.

Voorbeelden van verspillende overheidsuitgaven worden elk jaar gevonden in de door het Congres voorgestelde begrotingen. Een dergelijk varkensvatenproject dat in 2011 werd gefinancierd, kwam ten goede aan de Montana State University, die meer dan $ 740.000 kreeg om het gebruik van schapenweiden als middel voor onkruidbestrijding te onderzoeken. In het budget van het boekjaar 2014 werd meer dan $ 90 miljoen toegewezen voor tankupgrades die het Amerikaanse leger niet eens wilde. De prijs werd blijkbaar toegekend omdat de leverancier van de tanks operaties had in verschillende congresdistricten. Historisch gezien bevat de Kredietwet van het ministerie van Defensie (DOD) het meeste varkensvlees.

Een ander berucht voorbeeld van de politiek van varkensvaten is te vinden in het project met de bijnaam 'Big Dig' in Boston, waarin een stuk snelweg van 3, 5 mijl ondergronds werd verplaatst. De voorzitter van het Huis stuurde destijds federale fondsen naar het lokale project. Geïnitieerd in 1982 en uiteindelijk voltooid in 2007, kostte het project bijna $ 15 miljard - een kost aanzienlijk hoger dan het oorspronkelijke budget van bijna $ 3 miljard.

De praktijk van varkensvatenpolitiek heeft betrekking op vriendjeskapitalisme. In plaats van de vrije markt die leidt tot economisch succes, bepalen relaties tussen zakenmensen en de overheid succes.