Wat is een valutacrisis?

Sinds het begin van de jaren negentig zijn er verschillende valutacrises geweest. Dit zijn een plotselinge en drastische devaluatie in de valuta van een land, gepaard gaande met volatiele markten en een gebrek aan vertrouwen in de economie van het land. Een valutacrisis is soms voorspelbaar en is vaak plotseling. Het kan worden bespoedigd door overheden, investeerders, centrale banken of een combinatie van actoren. Maar het resultaat is altijd hetzelfde: de negatieve vooruitzichten veroorzaken grootschalige economische schade en kapitaalverlies. In dit artikel verkennen we de historische oorzaken van valutacrises en ontdekken we de oorzaken ervan.

Belangrijkste leerpunten

• Een valutacrisis omvat de plotselinge en steile daling van de waarde van de valuta van een land, wat negatieve rimpeleffecten in de hele economie veroorzaakt.
• In tegenstelling tot een valutadevaluatie als onderdeel van een handelsoorlog, is een valutacrisis geen doelgerichte gebeurtenis en moet deze worden vermeden.
• Centrale banken en overheden kunnen ingrijpen om een ​​valuta te helpen stabiliseren door reserves in vreemde valuta of goud te verkopen, of door in te grijpen op de forexmarkten.

Wat is een valutacrisis?

Een valutacrisis wordt veroorzaakt door een sterke daling van de waarde van de valuta van een land. Deze waardevermindering heeft op zijn beurt een negatieve invloed op een economie door instabiliteit in wisselkoersen te creëren, wat betekent dat een eenheid van een bepaalde valuta niet meer zoveel koopt als in een andere valuta. Om de zaak te vereenvoudigen, kunnen we zeggen dat zich vanuit een historisch perspectief crises hebben ontwikkeld wanneer de verwachtingen van beleggers aanzienlijke waardeverschuivingen veroorzaken.

Maar een valutacrisis - zoals hyperinflatie - is vaak het resultaat van een slordige reële economie die ten grondslag ligt aan de valuta van de natie. Met andere woorden, een valutacrisis is vaak het symptoom en niet de ziekte van grotere economische malaise.

Valutacrisis bestrijden

Centrale banken zijn de eerste verdedigingslinie bij het handhaven van de stabiliteit van een valuta. In een vast wisselkoersregime kunnen centrale banken proberen de huidige vaste wisselkoerspeg te handhaven door in de buitenlandse reserves van het land te duiken of door in te grijpen op de valutamarkten wanneer ze worden geconfronteerd met het vooruitzicht van een valutacrisis voor een valutaregime met variabele wisselkoers. .

Wanneer de markt devaluatie verwacht, kan de neerwaartse druk op de valuta gedeeltelijk worden gecompenseerd door een stijging van de rentetarieven. Om de koers te verhogen, kan de centrale bank de geldhoeveelheid verlagen, wat op zijn beurt de vraag naar de valuta verhoogt. De bank kan dit doen door buitenlandse reserves te verkopen om een ​​kapitaaluitstroom te creëren. Wanneer de bank een deel van haar externe reserves verkoopt, ontvangt zij betaling in de vorm van de nationale valuta, die zij als actief uit circulatie houdt.

Centrale banken kunnen de wisselkoers niet langdurig ondersteunen vanwege de daling van de externe reserves en politieke en economische factoren zoals stijgende werkloosheid. Het devalueren van de valuta door het verhogen van de vaste wisselkoers heeft ook tot gevolg dat binnenlandse goederen goedkoper zijn dan buitenlandse goederen, wat de vraag naar werknemers stimuleert en de productie verhoogt. Op korte termijn verhoogt devaluatie ook de rentetarieven, die door de centrale bank moeten worden gecompenseerd door een toename van de geldhoeveelheid en een toename van de externe reserves. Zoals eerder vermeld, kan het stutten van een vaste wisselkoers snel door de reserves van een land eten en devaluatie van de valuta kan reserves toevoegen.

Beleggers zijn zich er terdege van bewust dat een devaluatiestrategie kan worden gebruikt en kunnen dit in hun verwachtingen inbouwen - tot grote ergernis van centrale banken. Als de markt verwacht dat de centrale bank de valuta devalueert - en dus de wisselkoers verhoogt -, wordt de mogelijkheid om externe reserves te stimuleren door een toename van de totale vraag niet gerealiseerd. In plaats daarvan moet de centrale bank haar reserves gebruiken om de geldhoeveelheid te verkleinen, wat de binnenlandse rentevoet verhoogt.

Wat veroorzaakt een valutacrisis?

Anatomie van een valutacrisis

Beleggers proberen vaak massaal hun geld op te nemen als er een algehele erosie is in het vertrouwen van de stabiliteit van een economie. Dit wordt kapitaalvlucht genoemd. Zodra beleggers hun in nationale valuta luidende beleggingen verkopen, zetten zij die beleggingen om in vreemde valuta. Dit zorgt ervoor dat de wisselkoers nog slechter wordt, wat resulteert in een run op de valuta, waardoor het voor het land bijna onmogelijk wordt om zijn kapitaaluitgaven te financieren.

Voorspellingen van valutacrissen omvatten de analyse van een diverse en complexe set variabelen. Er zijn een aantal veel voorkomende factoren die recente crises met elkaar verbinden:

• De landen hebben zwaar geleend (tekorten op de lopende rekening)
• Valutawaarden stegen snel
• Onzekerheid over de acties van de overheid die onzekere beleggers zijn

Valutacrisis voorbeelden

Laten we eens kijken naar een paar crises om te zien hoe deze zich ontwikkelden voor beleggers.

Latijns-Amerikaanse crisis van 1994

Op 20 december 1994 werd de Mexicaanse peso gedevalueerd. De Mexicaanse economie was sterk verbeterd sinds 1982, toen deze voor het laatst onrust leed, en de rentetarieven op Mexicaanse effecten waren op een positief niveau.

Verschillende factoren hebben bijgedragen tot de volgende crisis:

• De economische hervormingen uit de late jaren tachtig - die bedoeld waren om de vaak ongebreidelde inflatie van het land te beperken - begonnen te kraken toen de economie verzwakte.
• De moord op een Mexicaanse presidentskandidaat in maart 1994 leidde tot angst voor een uitverkoop van valuta.
• De centrale bank had naar schatting $ 28 miljard aan externe reserves, die naar verwachting de peso stabiel zouden houden. In minder dan een jaar waren de reserves verdwenen.
• De centrale bank begon kortlopende schulden, uitgedrukt in peso, om te zetten in obligaties in dollar. De conversie resulteerde in een afname van de externe reserves en een toename van de schulden.
• Een zelfvervullende crisis resulteerde toen beleggers vreesden voor een wanbetaling van de overheid.

Toen de regering in december 1994 uiteindelijk besloot de valuta te devalueren, maakte ze enkele grote fouten. Het devalueerde de valuta niet met een voldoende groot bedrag, waaruit bleek dat het, terwijl het nog steeds het peggingbeleid volgde, niet bereid was de nodige pijnlijke stappen te nemen. Dit bracht buitenlandse investeerders ertoe om de peso-wisselkoers drastisch te verlagen, wat uiteindelijk de overheid dwong om de binnenlandse rentetarieven te verhogen tot bijna 80%. Dit eiste een grote tol van het bruto binnenlands product (bbp) van het land, dat ook daalde. De crisis werd eindelijk verlicht door een noodlening van de VS.

Aziatische crisis van 1997

Zuidoost-Azië was de thuisbasis van de tijgereconomieën - waaronder Singapore, Maleisië, China en Zuid-Korea - en de Zuidoost-Aziatische crisis. Buitenlandse investeringen stroomden jarenlang binnen. Onderontwikkelde economieën kenden een snelle groei en een hoog exportniveau. De snelle groei werd toegeschreven aan investeringsprojecten, maar de algehele productiviteit voldeed niet aan de verwachtingen. Hoewel de exacte oorzaak van de crisis wordt betwist, was Thailand de eerste die in de problemen kwam.

Net als Mexico, vertrouwde Thailand zwaar op buitenlandse schulden, waardoor het op de rand van illiquiditeit wankelde. Onroerend goed domineerde investeringen, maar werd inefficiënt beheerd. Enorme tekorten op de lopende rekening werden gehandhaafd door de particuliere sector, die in toenemende mate afhankelijk was van buitenlandse investeringen om te blijven drijven. Hierdoor werd het land blootgesteld aan een aanzienlijk valutarisico.

Dit risico kwam tot een hoogtepunt toen de VS de binnenlandse rentetarieven verhoogden, waardoor uiteindelijk de hoeveelheid buitenlandse investeringen in Zuidoost-Aziatische economieën daalde. Plots werden de tekorten op de lopende rekening een enorm probleem en ontwikkelde zich snel een financiële besmetting. De Zuidoost-Aziatische crisis kwam voort uit verschillende kernpunten:

• Omdat vaste wisselkoersen buitengewoon moeilijk te handhaven werden, daalden veel Zuidoost-Aziatische valuta in waarde.
• Zuidoost-Aziatische economieën zagen een snelle toename van de particuliere schuld, die in verschillende landen werd versterkt door te hoge opgebouwde activa. De wanbetalingen namen toe naarmate de instroom van buitenlands kapitaal afnam.
• Buitenlandse investeringen kunnen op zijn minst gedeeltelijk speculatief zijn geweest en beleggers hebben mogelijk onvoldoende aandacht besteed aan de risico's.

Lessen getrokken uit valutacrises

Hier zijn een paar dingen om weg te nemen van deze valutacrises, onder andere:

• Een economie kan in eerste instantie solvabel zijn en toch bezwijken voor een crisis. Het hebben van een lage hoeveelheid schuld is niet voldoende om het beleid te laten functioneren of het negatieve beleggerssentiment te onderdrukken.
• Handelsoverschotten en lage inflatiepercentages kunnen de mate waarin een crisis van invloed is op een economie verminderen, maar in geval van financiële besmetting beperkt speculatie opties op de korte termijn.
• Overheden zullen vaak worden gedwongen om liquiditeit te bieden aan particuliere banken, die kunnen beleggen in kortlopende schulden waarvoor betalingen op korte termijn vereist zijn. Als de overheid ook in kortlopende schulden belegt, kan deze zeer snel door externe reserves lopen.
• Handhaving van de vaste wisselkoers zorgt er niet voor dat het beleid van een centrale bank simpelweg werkt op nominale waarde. Hoewel aankondiging van intenties om de koppeling te behouden kan helpen, zullen beleggers uiteindelijk kijken naar het vermogen van de centrale bank om het beleid te handhaven. De centrale bank zal voldoende moeten devalueren om geloofwaardig te zijn.

Het komt neer op

Valutacrises kunnen verschillende vormen aannemen, maar worden grotendeels gevormd wanneer het beleggerssentiment en de verwachtingen niet overeenkomen met de economische vooruitzichten van een land. Hoewel de groei in ontwikkelingslanden over het algemeen positief is voor de wereldeconomie, leert de geschiedenis ons dat te hoge groeicijfers instabiliteit en een grotere kans op kapitaalvlucht kunnen veroorzaken en op de binnenlandse valuta draaien. Hoewel een efficiënt beheer van centrale banken kan helpen, is het moeilijk te voorspellen welke route een economie uiteindelijk aflegt, wat bijdraagt ​​tot een aanhoudende valutacrisis.