Wat u moet weten over inflatie

Inflatie wordt gedefinieerd als een aanhoudende stijging van het algemene prijsniveau voor goederen en diensten. Het wordt gemeten als een jaarlijkse procentuele toename zoals gerapporteerd in de consumentenprijsindex (CPI), meestal maandelijks opgesteld door het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics. Naarmate de inflatie toeneemt, neemt de koopkracht af, worden de waarden van vaste activa beïnvloed, passen bedrijven hun prijzen van goederen en diensten aan, reageren financiële markten en heeft dit invloed op de samenstelling van beleggingsportefeuilles.

Zelfstudie: Alles over inflatie

Inflatie, tot op zekere hoogte, is een feit van het leven. Consumenten, bedrijven en investeerders worden beïnvloed door een opwaartse prijsontwikkeling. In dit artikel kijken we naar verschillende elementen in het beleggingsproces die worden beïnvloed door inflatie en laten we u zien waar u op moet letten.
Financiële rapportage en prijswijzigingen
In de periode van 1979 tot 1986 heeft de Financial Accounting Standards Board (FASB) geëxperimenteerd met "inflatieboekhouding", die vereist dat bedrijven aanvullende constante dollar- en actuele kostenboekhoudingsinformatie (niet-geauditeerd) in hun jaarverslagen opnemen. De richtlijnen voor deze aanpak werden uiteengezet in Verklaring van de financiële boekhoudnormen nr. 33, waarin werd gesteld dat "inflatie ertoe leidt dat financiële overzichten van historische kosten illusionaire winsten vertonen en kapitaalerosie maskeren."

Met weinig fanfare of protest werd SFAS 33 in 1986 stilletjes ingetrokken. Toch moeten serieuze beleggers een redelijk begrip hebben van hoe veranderende prijzen financiële overzichten, marktomgevingen en beleggingsrendementen kunnen beïnvloeden.

Bedrijfsrekeningen
In een balans worden vaste activa - materiële vaste activa - gewaardeerd tegen hun aankoopprijzen (historische kostprijs), die aanzienlijk kunnen worden onderschat in vergelijking met de huidige marktwaarden van de activa. Het is moeilijk om te generaliseren, maar voor sommige bedrijven kan dit historische / huidige kostenverschil worden toegevoegd aan de activa van een bedrijf, wat de eigen vermogenspositie van het bedrijf zou verbeteren en de schuld / eigen vermogen-ratio zou verbeteren.

Wat de grondslagen voor financiële verslaggeving betreft, passen bedrijven die de last-in, first-out (LIFO) -waardering van de voorraadkosten gebruiken nauwer overeen met de kosten en prijzen in een inflatoire omgeving. Zonder in te gaan op alle boekhoudkundige problemen, onderschat LIFO de voorraadwaarde, overschat de verkoopkosten en verlaagt daarom de gerapporteerde inkomsten. Financiële analisten hebben de neiging om de ingetogen of conservatieve impact op de financiële positie van een bedrijf en de inkomsten die worden gegenereerd door de toepassing van LIFO-waarderingen te waarderen in tegenstelling tot andere methoden zoals first-in, first-out (FIFO) en gemiddelde kosten. (Lees voor meer informatie Voorraadwaardering voor beleggers: FIFO en LIFO .)

Mark et Sentiment
Elke maand rapporteert het Bureau of Labor Statistics van het Amerikaanse ministerie van Handel over twee belangrijke inflatie-indicatoren: de consumentenprijsindex (CPI) en de producentenprijsindex (PPI). Deze indexen zijn respectievelijk de twee belangrijkste metingen van de inflatie in de detailhandel en de groothandel. Ze worden nauwlettend in de gaten gehouden door financiële analisten en krijgen veel media-aandacht.

De CPI- en PPI-releases kunnen markten in beide richtingen bewegen. Beleggers lijken niet te denken aan een opwaartse beweging (lage of matige inflatie gemeld) maar maken zich grote zorgen wanneer de markt daalt (hoge of versnelde inflatie gemeld). Het belangrijkste om te onthouden over deze gegevens is dat de trend van beide indicatoren over een langere periode relevanter is voor beleggers dan een enkele release. Beleggers wordt geadviseerd deze informatie langzaam te verwerken en niet te reageren op de bewegingen van de markt. (Lees voor meer informatie De consumentenprijsindex: een vriend voor beleggers .)

Rentetarieven
Een van de meest gemelde problemen in de financiële pers is wat de Federal Reserve doet met rentetarieven. De periodieke vergaderingen van het Federal Open Market Committee (FOMC) zijn een belangrijk nieuwsevenement in de investeringsgemeenschap. Het FOMC gebruikt het streefpercentage van de federale fondsen als een van de belangrijkste instrumenten om de inflatie en het tempo van de economische groei te beheren. Als de inflatiedruk aan het opbouwen is en de economische groei versnelt, zal de Fed het streefpercentage van de fed-fondsen verhogen om de kosten van lenen te verhogen en de economie te vertragen. Als het tegenovergestelde gebeurt, zal de Fed zijn streefpercentage verlagen. (Lees voor meer informatie The Federal Reserve .)

Dit is allemaal logisch voor economen, maar de aandelenmarkt is veel gelukkiger met een omgeving met een lage rente dan een hoge omgeving, wat zich vertaalt in een lage tot matige inflatoire vooruitzichten. Een zogenaamde "Goudlokje" - niet te hoog, niet te laag - inflatie biedt de beste tijden voor aandelenbeleggers.

Toekomstige koopkracht
Algemeen wordt aangenomen dat aandelen, omdat bedrijven hun prijzen voor goederen en diensten kunnen verhogen, een betere indekking tegen inflatie zijn dan vastrentende beleggingen. Voor obligatiebeleggers eet inflatie, ongeacht het niveau, hun belangrijkste weg en vermindert de toekomstige koopkracht. De inflatie is in de recente geschiedenis tamelijk tam geweest; het is echter twijfelachtig dat beleggers deze omstandigheid als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Het zou verstandig zijn voor zelfs de meest conservatieve beleggers om een ​​redelijk niveau van aandelen in hun portefeuilles te handhaven om zichzelf te beschermen tegen de erosieve effecten van inflatie. (Zie De gevolgen van inflatie beperken voor meer informatie .)

Gevolgtrekking
Inflatie zal altijd bij ons zijn; het is een economisch feit van het leven. Het is niet intrinsiek goed of slecht, maar het heeft zeker invloed op de beleggingsomgeving. Beleggers moeten de impact van inflatie begrijpen en hun portefeuilles dienovereenkomstig structureren. Eén ding is duidelijk: afhankelijk van persoonlijke omstandigheden moeten beleggers een combinatie van beleggingen in aandelen en vastrentende waarden behouden met voldoende reëel rendement om inflatoire problemen aan te pakken.