25% regel
De 25% -regel is het idee dat de langetermijnschuld van een lokale overheid niet meer dan 25% van haar jaarlijkse begroting mag bedragen. Elke schuld die deze drempel overschrijdt, wordt als buitensporig beschouwd en vormt een potentieel risico, omdat de gemeente mogelijk problemen heeft met het aflossen van de schuld.
De 25% -regel verwijst ook naar een techniek voor het bepalen van royalty's die bepaalt dat een partij die een product verkoopt op basis van het intellectuele eigendom van een andere partij, die partij een royalty moet betalen van 25% van de brutowinst op de verkoop, vóór belastingen. De 25% -regel is van toepassing op handelsmerken, auteursrechten, patenten en andere vormen van intellectueel eigendom.
UITBREIDING 25% Regel
25% -regel voor gemeenteschuld
Gemeentelijke overheden die projecten via obligatie-emissies willen financieren, moeten aannames maken over de inkomsten die ze verwachten te genereren, waardoor ze op hun beurt obligaties kunnen ondersteunen. Als de inkomsten achterblijven bij de verwachtingen, zijn die gemeenten mogelijk niet in staat om obligaties te betalen, waardoor ze hun verplichtingen niet kunnen nakomen en hun kredietwaardigheid kan schaden.
Gemeentelijke obligatiehouders willen ervoor zorgen dat de uitgevende autoriteit de capaciteit heeft om te betalen zonder te diep in de schulden te raken. Obligatiehouders worden daarom gewaarschuwd tegen het kopen van obligaties van lokale of nationale overheden die de 25% -regel overtreden.
Belastingvrije obligaties voor particuliere activiteiten - obligaties uitgegeven door gemeenten namens particuliere of non-profitorganisaties - hebben ook een 25% -regel toegepast op de opbrengst van de obligaties. Deze regel bepaalt dat niet meer dan 25% van de opbrengst van obligaties mag worden gebruikt voor grondaankoop.
25% -regel voor intellectuele eigendom
Eigenaren van octrooien gebruiken de 25% -regel als maatstaf voor het definiëren van een redelijk aantal royaltybetalingen. De regel gaat ervan uit dat een licentienemer maximaal 75% van de winst van een gepatenteerd product moet behouden, aangezien hij het grootste deel van de risico's op zich neemt om het product te ontwikkelen en de intellectuele eigendom op de markt te brengen. De patenthouder neemt het restant als licentierecht.
Het vaststellen van de waarde van intellectueel eigendom is een complexe zaak. Hoewel royalty's doorgaans worden beoordeeld op basis van inkomsten, is de 25% -regel van toepassing op winst. Bovendien definieert de 25% -regel niet nauwkeurig wat "brutowinst" inhoudt, hetgeen dubbelzinnigheid in de waardering berekent. Omdat het een harde en snelle regel is, houdt het geen rekening met de kosten die gepaard gaan met de marketing van het product. De houder van een auteursrecht ontvangt bijvoorbeeld een royalty van 25%, hoewel de partij die de verkoop doet, meestal de kosten van het creëren van vraag op de markt door middel van advertenties maakt.
In de rechtszaak van 2011 van Uniloc USA, Inc. tegen Microsoft Corp oordeelde het Hof van Beroep voor het Federale Circuit dat de 25 procentregel niet mag worden gebruikt als uitgangspunt voor een analyse van de patentschade voor de rechtszaal. Het hof van beroep concludeerde dat de regel niet tot een toelaatbaar niveau van bewijs leidt en waarop geen beroep kan worden gedaan in een octrooigeschil in de federale rechtbank. Hoewel de 25% -regel nog steeds door andere partijen kan worden gebruikt bij het schatten van een voorgestelde patent royalty, moet deze niet als vuistregel worden beschouwd.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.