3 redenen waarom landen hun valuta devalueren

Met een mogelijke uitbraak van een handelsoorlog tussen China en de VS, zijn gesprekken over de Chinezen die valutadevaluatie als strategie gebruiken, rommelig. De volatiliteit en de risico's die het met zich meebrengt, kunnen het deze keer echter niet waard zijn, omdat China zich recentelijk heeft ingezet om de Yuan te stabiliseren en te globaliseren.

In het verleden ontkenden de Chinezen het, maar de tweede grootste economie ter wereld is keer op keer beschuldigd van het devalueren van haar valuta om de eigen economie te bevoordelen, vooral door Donald Trump. Het ironische is dat de regering van de Verenigde Staten jarenlang druk had uitgeoefend op de Chinezen om de Yuan te devalueren, met het argument dat het hen een oneerlijk voordeel in de internationale handel gaf en hun prijzen voor kapitaal en arbeid kunstmatig laag hield.

Sinds de valuta's van de wereld de goudstandaard hebben verlaten en hun wisselkoersen vrij tegen elkaar hebben laten zweven, zijn er veel valutadevaluatie-evenementen geweest die niet alleen de burgers van het betrokken land hebben gekwetst, maar ook over de hele wereld zijn gegolfd. Als de gevolgen zo wijdverspreid zijn, waarom devalueren landen dan hun valuta?

Belangrijkste leerpunten

• Valutadevaluatie omvat maatregelen om de koopkracht van de eigen valuta van een land strategisch te verlagen.
• Landen kunnen een dergelijke strategie volgen om een ​​concurrentievoordeel te behalen in de wereldhandel en de schuldenlast van de overheid te verminderen.
• Devaluatie kan echter onbedoelde gevolgen hebben die zelfvernietigend zijn.

Devaluerende valuta

Het lijkt misschien contra-intuïtief, maar een sterke valuta is niet noodzakelijkerwijs in het belang van een land. Een zwakke binnenlandse valuta maakt de export van een land concurrerender op de wereldmarkten en maakt tegelijkertijd de import duurder. Hogere exportvolumes stimuleren de economische groei, terwijl dure import ook een soortgelijk effect heeft omdat consumenten kiezen voor lokale alternatieven voor geïmporteerde producten. Deze verbetering van de ruilvoet vertaalt zich over het algemeen in een lager tekort op de lopende rekening (of een groter overschot op de lopende rekening), een hogere werkgelegenheid en een snellere groei van het BBP. Het stimulerende monetaire beleid dat meestal resulteert in een zwakke valuta, heeft ook een positief effect op de kapitaal- en woningmarkten van het land, wat op zijn beurt de binnenlandse consumptie stimuleert door het welvaartseffect.

Het is vermeldenswaard dat een strategische valutadevaluatie niet altijd werkt en bovendien kan leiden tot een 'valutaoorlog' tussen landen. Concurrerende devaluatie is een specifiek scenario waarin een land een abrupte devaluatie van de nationale valuta combineert met een andere valuta-devaluatie. Met andere woorden, de ene natie gaat gepaard met een valutadevaluatie van de andere. Dit komt vaker voor wanneer beide valuta's wisselkoersregimes hebben beheerd in plaats van door de markt bepaalde zwevende wisselkoersen. Zelfs als er geen valutaoorlog uitbreekt, moet een land op zijn hoede zijn voor de negatieve aspecten van valutadevaluatie. Valutadevaluatie kan de productiviteit verlagen, omdat de invoer van kapitaalgoederen en machines te duur kan worden. Devaluatie vermindert ook de buitenlandse koopkracht van de burgers van een land aanzienlijk.

Hieronder bekijken we de drie belangrijkste redenen waarom een ​​land een devaluatiebeleid zou voeren:

1. De export stimuleren

Op een wereldmarkt moeten goederen uit het ene land concurreren met die uit alle andere landen. Autofabrikanten in Amerika moeten concurreren met autofabrikanten in Europa en Japan. Als de waarde van de euro daalt ten opzichte van de dollar, zal de prijs van de auto's die door Europese fabrikanten in Amerika worden verkocht, in dollars, feitelijk goedkoper zijn dan voorheen. Aan de andere kant maakt een meer waardevolle valuta export relatief duurder voor aankoop op buitenlandse markten.

Met andere woorden, exporteurs worden concurrerender op een wereldmarkt. Export wordt aangemoedigd, terwijl import wordt afgeraden. Er moet echter om twee redenen enige voorzichtigheid zijn. Ten eerste, wanneer de vraag naar de geëxporteerde goederen van een land wereldwijd toeneemt, zal de prijs beginnen te stijgen, waardoor het initiële effect van de devaluatie wordt genormaliseerd. De tweede is dat, terwijl andere landen dit effect op het werk zien, zij zullen worden gestimuleerd om hun eigen valuta in natura te devalueren in een zogenaamde "race to the bottom". Dit kan leiden tot tit voor tat valutaoorlogen en leiden tot ongecontroleerde inflatie.

2. Om handelstekorten te verkleinen

De export zal toenemen en de import zal afnemen doordat de export goedkoper wordt en de import duurder. Dit bevordert een verbeterde betalingsbalans naarmate de export toeneemt en de import daalt, waardoor de handelstekorten krimpen. Aanhoudende tekorten zijn tegenwoordig niet ongewoon, waarbij de Verenigde Staten en vele andere landen jaar na jaar aanhoudende onevenwichtigheden vertonen. De economische theorie stelt echter dat aanhoudende tekorten op de lange termijn onhoudbaar zijn en kunnen leiden tot gevaarlijke schulden die een economie kunnen verlammen. Het devalueren van de eigen valuta kan helpen de betalingsbalans te corrigeren en deze tekorten te verminderen.

Er is echter een potentieel nadeel van deze redenering. Devaluatie verhoogt ook de schuldenlast van in vreemde valuta luidende leningen indien geprijsd in de eigen valuta. Dit is een groot probleem voor een ontwikkelingsland zoals India of Argentinië, dat veel schulden in dollars en euro's heeft. Deze buitenlandse schulden worden moeilijker te betalen, waardoor het vertrouwen van de mensen in hun nationale valuta vermindert.

3. Om de schuldenlast van de overheidsschuld te verminderen

Een overheid kan worden gestimuleerd om een ​​zwak valutabeleid aan te moedigen als zij veel door de overheid uitgegeven overheidsschuld heeft om regelmatig te betalen. Als schuldbetalingen vast zijn, maakt een zwakkere valuta deze betalingen in de loop van de tijd goedkoper.

Neem bijvoorbeeld een overheid die elke maand $ 1 miljoen moet betalen aan rentebetalingen op haar uitstaande schulden. Maar als diezelfde $ 1 miljoen aan notionele betalingen minder waardevol wordt, zal het gemakkelijker zijn om die rente te dekken. In ons voorbeeld, als de binnenlandse valuta is gedevalueerd tot de helft van de oorspronkelijke waarde, is de schuldbetaling van $ 1 miljoen nu slechts $ 500.000 waard.

Nogmaals, deze tactiek moet met voorzichtigheid worden gebruikt. Omdat de meeste landen over de hele wereld schulden hebben in een of andere vorm, kan een race naar de bodemvaluta-oorlog worden ingezet. Deze tactiek zal ook mislukken als het land in kwestie een groot aantal buitenlandse obligaties bezit, omdat het die rentebetalingen relatief duurder zal maken.

Het komt neer op

Valutadevaluaties kunnen door landen worden gebruikt om economisch beleid te realiseren. Het hebben van een zwakkere valuta ten opzichte van de rest van de wereld kan helpen de export te stimuleren, handelstekorten te verkleinen en de kosten van rentebetalingen op zijn uitstaande overheidsschulden te verlagen. Er zijn echter enkele negatieve effecten van devaluaties. Ze creëren onzekerheid op mondiale markten die ertoe kunnen leiden dat activamarkten vallen of recessies stimuleren. Landen kunnen in de verleiding komen om een ​​tit voor oorlog in valuta in te voeren, waarbij ze hun eigen valuta in een race naar de bodem heen en weer devalueren. Dit kan een zeer gevaarlijke en vicieuze cirkel zijn die tot veel meer kwaad dan goed leidt.

Het devalueren van een valuta leidt echter niet altijd tot de beoogde voordelen. Brazilië is een goed voorbeeld. De Braziliaanse real is sinds 2011 aanzienlijk gedaald, maar de steile valutadevaluatie is niet in staat geweest om andere problemen zoals het inzakken van ruwe olie en grondstoffenprijzen en een groter corruptieschandaal te compenseren. Als gevolg hiervan heeft de Braziliaanse economie een trage groei doorgemaakt.