4 manieren om marktprestaties te voorspellen

Er zijn twee prijzen die cruciaal zijn voor elke belegger om te weten: de huidige prijs van de belegging die hij of zij bezit, of van plan is te bezitten en de toekomstige verkoopprijs. Desondanks evalueren beleggers voortdurend de prijsgeschiedenis uit het verleden en gebruiken deze deze om hun toekomstige investeringsbeslissingen te beïnvloeden. Sommige beleggers zullen geen aandelen of index kopen die te sterk is gestegen, omdat ze aannemen dat het moet worden gecorrigeerd, terwijl andere beleggers een dalend aandeel vermijden omdat ze vrezen dat het zal blijven verslechteren.

Ondersteunt wetenschappelijk bewijs dit soort voorspellingen, gebaseerd op recente prijzen? In dit artikel bekijken we vier verschillende visies op de markt en leren we meer over het bijbehorende academische onderzoek dat elke weergave ondersteunt. De conclusies zullen u helpen beter te begrijpen hoe de markt functioneert en misschien enkele van uw eigen vooroordelen wegnemen.

4 manieren om marktprestaties te voorspellen

stuwkracht

"Vecht niet tegen de band." Dit veel geciteerde stukje beurskennis waarschuwt beleggers om markttrends niet in de weg te staan. De veronderstelling is dat de beste weddenschap over marktbewegingen is dat deze in dezelfde richting zullen doorgaan. Dit concept heeft wortels in gedragsfinanciering. Met zoveel aandelen om uit te kiezen, waarom zouden beleggers hun geld houden in een aandeel dat daalt, in tegenstelling tot een aandeel dat aan het stijgen is? Het is klassieke angst en hebzucht.

Studies hebben aangetoond dat de instroom van beleggingsfondsen positief gecorreleerd is met het marktrendement. Momentum speelt een rol bij de beslissing om te investeren en wanneer meer mensen beleggen, gaat de markt omhoog en worden nog meer mensen aangemoedigd om te kopen. Het is een positieve terugkoppeling.

Een studie uit 1993 door Narasimhan Jagadeesh en Sheridan Titman, "keert terug naar winnaars kopen en verliezers verkopen", suggereert dat individuele aandelen een impuls hebben. Ze ontdekten dat aandelen die de afgelopen maanden goed hebben gepresteerd, volgende maand waarschijnlijk hun outperformance zullen voortzetten. Het omgekeerde is ook van toepassing: aandelen die slecht hebben gepresteerd, hebben meer kans om hun slechte prestaties voort te zetten.

Deze studie keek echter maar één maand vooruit. Over langere periodes lijkt het impulseffect om te keren. Volgens een studie uit 1985 van Werner DeBondt en Richard Thaler getiteld "Doet de beurs er niet voor over?" aandelen die de afgelopen drie tot vijf jaar goed hebben gepresteerd, zullen de komende drie tot vijf jaar waarschijnlijk minder goed presteren dan de markt en vice versa. Dit suggereert dat er iets anders aan de hand is: gemene omkering.

Gemene omkering

Ervaren beleggers, die veel markt-ups en -downs hebben gezien, zijn vaak van mening dat de markt in de loop van de tijd zal verslechteren. Historisch gezien ontmoedigen hoge marktprijzen deze beleggers vaak om te beleggen, terwijl historisch lage prijzen een kans kunnen bieden.

De neiging van een variabele, zoals een aandelenkoers, om in de loop van de tijd naar een gemiddelde waarde te convergeren, wordt gemiddelde omkering genoemd. Het fenomeen is gevonden in verschillende economische indicatoren, die nuttig zijn om te weten, waaronder wisselkoersen, bruto binnenlands product (BBP) groei, rentetarieven en werkloosheid. Mean reversion kan ook verantwoordelijk zijn voor bedrijfscycli.

De jury is nog steeds niet uit of de aandelenkoersen teruggaan naar het gemiddelde. Sommige onderzoeken laten een gemiddelde omkering zien in sommige gegevenssets gedurende een bepaalde periode, maar vele andere niet. In 2000 vonden Ronald Balvers, Yangru Wu en Erik Gilliland bijvoorbeeld aanwijzingen voor een gemiddelde omkering over lange beleggingshorizons, in de relatieve aandelenindexprijzen van 18 landen. Maar zelfs zij waren niet volledig overtuigd, zoals ze in hun studie schreven: "Een serieus obstakel bij het detecteren van gemiddelde omkering is de afwezigheid van betrouwbare langetermijnreeksen, vooral omdat men denkt dat gemiddelde omkering, indien deze bestaat, traag is. en kan alleen worden opgepikt over lange horizonten. "

Gezien het feit dat de academische wereld toegang heeft tot ten minste 80 jaar beursonderzoek, suggereert dit dat als de markt de neiging heeft om terug te keren, dit een fenomeen is dat langzaam en bijna onmerkbaar gebeurt, over vele jaren of zelfs decennia.

martingalen

Een andere mogelijkheid is dat rendementen uit het verleden er gewoon niet toe doen. In 1965 bestudeerde Paul Samuelson het marktrendement en ontdekte hij dat prijstrends in het verleden geen effect hadden op toekomstige prijzen en redeneerde dat in een efficiënte markt een dergelijk effect niet zou moeten bestaan. Zijn conclusie was dat marktprijzen martingalen zijn.

Een martingaal is een wiskundige serie waarin de beste voorspelling voor het volgende nummer het huidige nummer is. Het concept wordt gebruikt in de waarschijnlijkheidstheorie om de resultaten van willekeurige beweging te schatten. Stel bijvoorbeeld dat je $ 50 hebt en zet alles in op een toss met munten. Hoeveel geld heb je na het gooien? Je hebt misschien $ 100 of je hebt $ 0 na de worp, maar statistisch gezien is de beste voorspelling $ 50 - je oorspronkelijke startpositie. De voorspelling van je fortuin na de worp is een martingaal.

Bij aandelenoptieprijzen kan ervan worden uitgegaan dat rendementen op de aandelenmarkt martingalen zijn. Volgens deze theorie is de waardering van de optie niet afhankelijk van de prijsontwikkeling in het verleden of van enige schatting van toekomstige prijsontwikkeling. De huidige prijs en de geschatte volatiliteit zijn de enige aandelenspecifieke inputs.

Een martingaal waarbij het volgende getal waarschijnlijk hoger is, staat bekend als een sub-martingaal. In de populaire literatuur staat deze beweging bekend als een willekeurige wandeling met opwaartse drift. Deze beschrijving is consistent met de meer dan 80 jaar geschiedenis van beurskoersen. Ondanks veel omkeringen op korte termijn, was de algemene trend consistent hoger.

Als aandelenrendementen in wezen willekeurig zijn, is de beste voorspelling voor de marktprijs van morgen gewoon de prijs van vandaag, plus een zeer kleine stijging. In plaats van zich te concentreren op trends uit het verleden en te zoeken naar een mogelijk momentum of gemene omkering, moeten beleggers zich in plaats daarvan concentreren op het beheer van het risico dat inherent is aan hun volatiele beleggingen.

Het zoeken naar waarde

Waardebeleggers kopen aandelen goedkoop en verwachten later te worden beloond. Hun hoop is dat een inefficiënte markt de aandelen heeft ondergewaardeerd, maar dat de prijs zich in de loop van de tijd zal aanpassen. De vraag is: gebeurt dit en waarom zou een inefficiënte markt deze aanpassing doorvoeren?

Onderzoek suggereert dat deze verkeerde prijzen en aanpassing consequent gebeurt, hoewel het zeer weinig bewijs biedt voor waarom het gebeurt.

In 1964 bestudeerden Gene Fama en Ken French tientallen jaren geschiedenis van de aandelenmarkt en ontwikkelden het drie-factorenmodel om de beurskoersen te verklaren. De belangrijkste factor bij het verklaren van toekomstige koersrendementen was de waardering zoals gemeten aan de hand van de koers / boek-verhouding. Aandelen met lage koers-boekverhoudingen leverden aanzienlijk betere rendementen op dan andere aandelen.

Waarderingsratio's neigen in dezelfde richting te bewegen en in 1977 vond Sanjoy Basu vergelijkbare resultaten voor aandelen met lage koers-winstverhouding (P / E). Sindsdien is hetzelfde effect gevonden in veel andere onderzoeken in tientallen markten.

Studies hebben echter niet uitgelegd waarom de markt deze "waardeaandelen" consequent verkeerd prijst en zich later aanpast. De enige conclusie die kan worden getrokken is dat deze aandelen extra risico hebben, waarvoor beleggers extra compensatie eisen voor het nemen van extra risico.

Prijs is de motor van de waarderingsratio's, daarom ondersteunen de bevindingen het idee van een gemiddelde markt die de aandelen omkeert. Naarmate de prijzen stijgen, worden de waarderingsratio's hoger en als gevolg daarvan zijn toekomstige voorspelde rendementen lager. De P / E-ratio van de markt is in de loop van de tijd echter sterk fluctueren en is nooit een consistent koop- of verkoopsignaal geweest.

Het komt neer op

Zelfs na tientallen jaren van studie door de slimste mensen in de financiën zijn er geen solide antwoorden. De enige conclusie die kan worden getrokken, is dat er op de korte termijn enige momentumeffecten kunnen zijn en een zwak gemiddelde-reversie-effect op de lange termijn.

De huidige prijs is een belangrijk onderdeel van waarderingsratio's zoals P / B en P / E, waarvan is aangetoond dat ze enige voorspellende invloed hebben op het toekomstige rendement van een aandeel. Deze ratio's moeten echter niet worden beschouwd als specifieke koop- en verkoopsignalen, maar als factoren waarvan is aangetoond dat ze een rol spelen bij het verhogen of verlagen van het verwachte langetermijnrendement.