Amerikaanse herstel- en herinvesteringswet
De Amerikaanse herstel- en herinvesteringswet van 2009 is een wet die door het Amerikaanse Congres is aangenomen als reactie op de grote recessie van 2008. Het is beter bekend als het stimuleringspakket van 2009 of de Obama-stimulus. Het pakket omvatte een reeks uitgaven van de federale overheid om het banenverlies als gevolg van de recessie van 2008 tegen te gaan.
UITSPLITSING Amerikaanse herstel- en herinvesteringswet
De Amerikaanse Recovery and Reinvestment Act (ARRA) riep op tot een massale ronde van federale uitgaven om nieuwe banen te creëren en verloren banen terug te winnen in de Grote Recessie van 2008. Deze overheidsuitgaven waren bedoeld om een vertraging van de particuliere investeringen in dat jaar te compenseren. Wetgevers begonnen met het werken aan de factuurmaanden voorafgaand aan de inauguratie van president Barrack Obama in januari 2009. Hulp aan de inkomende president werkte samen met leden van het Amerikaanse Congres, en een gestroomlijnd wijzigingsproces dat op 28 januari 2009 in de Tweede Kamer kon worden doorgevoerd. De Amerikaanse senaat heeft zijn versie op 10 februari goedgekeurd.
Er volgden snel bewegende conferentieonderhandelingen en uiteindelijk kwamen de democratische congresleiders overeen de uitgaven van het wetsvoorstel te verlagen om een handvol Republikeinse stemmen aan te trekken. Het uiteindelijke prijskaartje van $ 787 miljard was het grootste uitgavenpakket tegen recessie sinds de Tweede Wereldoorlog. President Obama heeft het wetsontwerp op 17 februari 2009 ondertekend.
Doelstellingen van de Amerikaanse Recovery and Reinvestment Act
Onder de initiatieven van ARRA:
- Belastingverlichting voor gezinnen, inclusief bronverminderingen tot $ 800 per gezin en een uitbreiding van $ 70 miljard van de alternatieve minimumbelasting.
- Meer dan $ 80 miljard aan infrastructuurprojecten.
- Uitbreiding van de gezondheidszorg, inclusief $ 87 aan staten om extra recessiegerelateerde Medicare-kosten te dekken.
- Meer dan $ 100 miljard aan onderwijsuitgaven, inclusief salarisondersteuning voor leraren en Head Start-programma's.
Adviezen over de werkzaamheid van de Amerikaanse Recovery and Reinvestment Act
Reacties op de ARRA waren oorspronkelijk een mix van positief en negatief en waren voorspelbaar langs partijlijnen. Voorstanders vonden dat de stimuleringsuitgaven niet voldoende waren om de nationale economie uit de recessie te halen. Paul Krugman verklaarde in een New York Times van november 2009 de ARRA een vroeg succes met als enige mislukking dat het niet ver genoeg ging om de Amerikaanse economie nieuw leven in te blazen. Krugman beweerde dat de stimulans de werkloosheid had teruggedraaid, maar niet robuust genoeg was om de verdere groei van het bruto binnenlands product de komende jaren te stimuleren.
Tegenstanders van de ARRA waren van mening dat de massale overheidsuitgaven onveranderlijk inefficiënt zouden zijn en gehinderd door bureaucratische obstakels. In een opinieartikel van het tijdschrift Forbes in juni 2009 beweerde econoom Lee Ohanion dat de economie vroege maar veelbelovende tekenen van herstel vertoonde zonder dat de stimulans nog effect had. Ohanion beweerde dat prikkels van de overheid voor particuliere uitgaven en aanwerving krachtiger zouden zijn dan de economie overspoelen met onverdiende dollars.
Het ontbreken van een sluitend counterfactual scenario bemoeilijkt de evaluatie van de ARRA. Het is onmogelijk om met zekerheid te zeggen in welke richting de economie zonder de ARRA zou zijn gegaan. De economische omstandigheden zijn ongetwijfeld verbeterd sinds de recessie van 2008, maar er kunnen redelijke argumenten worden aangevoerd zowel voor als tegen de rol van ARRA in dat herstel. Dit geldt met name wanneer rekening wordt gehouden met de politieke achtergrond van de ARRA.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.