Lastig contract
Een verlieslatend contract is een boekhoudkundige term voor een contract dat een bedrijf meer kost om te vervullen dan het bedrijf in ruil daarvoor zal ontvangen.
Lastige contracten begrijpen
De International Accounting Standards (IAS) definiëren een verlieslatend contract als "een contract waarbij de onvermijdelijke kosten van het nakomen van de verplichtingen uit hoofde van het contract de verwachte economische voordelen overtreffen."
De term "onvermijdbare kosten" heeft ook een specifieke betekenis voor boekhoudkundige doeleinden. De IAS definieert het als "het laagste van de kosten voor het nakomen van het contract en eventuele compensatie of boetes die voortvloeien uit het niet nakomen ervan".
Een voorbeeld van een verlieslatend contract kan een overeenkomst zijn om onroerend goed te huren dat niet langer nodig is of waarvan niet langer winstgevend gebruik kan worden gemaakt. Stel bijvoorbeeld dat een bedrijf een meerjarige overeenkomst tekent om kantoorruimte te huren en vervolgens verplaatst of inkrimpt terwijl de overeenkomst nog van kracht is, waardoor de kantoorruimte, waar het nu geen nut meer heeft, leeg blijft. Of overweeg een mijnbedrijf dat een pachtovereenkomst heeft gesloten voor kolen of een andere grondstof op een stuk land, maar op een bepaald punt tijdens de looptijd van het contract daalt de prijs van die grondstof tot een niveau dat het extraheren en brengen onrendabel op de markt brengen.
Belangrijkste leerpunten
- Een duur contract is een boekhoudkundige term gedefinieerd onder de International Financial Reporting Standards (IFRS), die in veel landen over de hele wereld wordt gebruikt.
- Bedrijven die zich aan deze normen houden, zijn verplicht om verlieslatende contracten waaraan ze zijn gebonden op hun balans te vermelden.
- In de Verenigde Staten volgen bedrijven doorgaans een andere reeks boekhoudnormen en hoeven ze doorgaans geen rekening te houden met hun verlieslatende contracten.
De regels voor de verwerking van verlieslatende contracten in de financiële overzichten van een bedrijf maken deel uit van de International Financial Reporting Standards (IFRS), waarvoor de IAS Board het onafhankelijke normalisatieorgaan is. Het bestuursorgaan, de IFRS Foundation, is een organisatie zonder winstoogmerk gevestigd in Londen.
International Accounting Standard 37 (IAS 37), 'Voorzieningen, voorwaardelijke verplichtingen en voorwaardelijke activa', classificeert verlieslatende contracten als 'voorzieningen', wat betekent verplichtingen of schulden die op een onzeker tijdstip of voor een onbekend bedrag worden opgebouwd. Voorzieningen worden gewaardeerd op basis van de beste schatting van de kosten die nodig zijn om aan de huidige verplichting te voldoen.
Volgens IAS 37 moet elk bedrijf of bedrijf dat een contract als verlieslatend identificeert, de huidige verplichting als een verplichting opnemen en die verplichting op de balans opnemen. Dit proces is bedoeld om te worden uitgevoerd bij de eerste indicatie dat het bedrijf een verlies van het contract verwacht.
De IFRS- en IASB-normen worden door bedrijven in veel landen over de hele wereld gebruikt, hoewel niet in de Verenigde Staten. De VS vereist van bedrijven dat zij een ander stel normen volgen die bekend staan als algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, zoals uiteengezet door de in de VS gevestigde Financial Accounting Standards Board. Onder GAAP worden verliezen, verplichtingen en schulden op gecommitteerde verlieslatende contracten doorgaans niet opgenomen of aangepakt. De FASB heeft echter samengewerkt met de IASB om wereldwijd compatibele normen vast te stellen, dus dat kan ooit veranderen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.