Arbitrage
Arbitrage is een mechanisme voor het oplossen van geschillen tussen beleggers en makelaars, of tussen makelaars. Het wordt gecontroleerd door de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) en de beslissingen zijn definitief en bindend. Arbitrage verschilt van bemiddeling, waarbij partijen onderhandelen om tot een vrijwillige regeling te komen en beslissingen niet bindend zijn tenzij alle partijen daarmee instemmen. Arbitrage is niet hetzelfde als het indienen van een klacht van een belegger, waarbij een belegger beweert dat hij een makelaar heeft misleid, maar geen specifiek geschil heeft met die makelaar, waarvoor de belegger schadevergoeding vordert.
Arbitrage uitgelegd
Praktisch gezien is arbitrage vergelijkbaar met een rechtszaak, maar kan het de voorkeur verdienen voor alle partijen vanwege de lagere kosten en tijdsbesteding.
Wanneer een belegger of makelaar een specifiek geschil heeft met een makelaar die is geregistreerd bij FINRA, kunnen ze een claim indienen bij FINRA waarin het vermeende wangedrag en de hoeveelheid geld die ze zoeken tot schadevergoeding worden vermeld. FINRA zal een panel van drie professionals uit de financiële sector benoemen die, tenzij de benadeelde partij anders verzoekt, niet in de effectensector werkzaam zullen zijn. Dit is bedoeld om vertekening te elimineren, maar als een van de partijen vermoedt dat een lid van het panel bevooroordeeld is, kunnen ze om een wijziging vragen.
Arbitrage Hoorzittingen
Voor geschillen met minder dan $ 50.000 worden persoonlijke hoorzittingen niet nodig geacht; in plaats daarvan dienen beide partijen schriftelijk materiaal in bij één arbiter die de zaak beslist. Voor geschillen van $ 50.000 tot $ 100.000 zijn persoonlijke hoorzittingen met één arbiter het meest gebruikelijk. Voor geschillen van meer dan $ 100.000 zijn persoonlijke hoorzittingen met drie arbiters standaard. Een meerderheid van het panel van drie arbiters (dat wil zeggen twee personen) is nodig voor een beslissing. Arbiters zijn niet verplicht hun beslissing toe te lichten.
Partijen die een arbitrageprocedure indienen, kunnen zichzelf vertegenwoordigen of een advocaat inhuren. Over het algemeen zijn arbitragepanels minder formalistisch dan het rechtssysteem, zodat investeerders een redelijke kans hebben om succesvol te zijn, zelfs wanneer zij zichzelf vertegenwoordigen. Aan het indienen van een arbitrage zijn kosten verbonden, om nog maar te zwijgen over de tijd en reiskosten die beleggers moeten overwegen bij het nastreven van deze optie.
Arbitragepanels kennen niet noodzakelijkerwijs het volledige gevraagde bedrag toe in een geschil. Als een belegger bijvoorbeeld een claim indient tegen zijn of haar makelaar voor $ 38.000, kan het panel beslissen in het voordeel van de belegger, maar slechts $ 10.000 toekennen. Arbitragebeslissingen zijn bindend en niet vatbaar voor beroep, behalve onder zeer beperkte omstandigheden. Het bemiddelingsproces van FINRA is daarentegen niet bindend, tenzij beide partijen akkoord gaan met de schikking.
De Public Investors Arbitration Bar Association heeft FINRA bekritiseerd vanwege het gebrek aan diversiteit in haar arbitragepanels en lakse waarborgen tegen vooringenomenheid en belangenconflicten. De toezichthouder heeft betoogd dat deze kritiek misplaatst is, met name de focus op de leeftijd van arbiters.
In hun servicevoorwaarden eisen de meeste makelaars dat beleggers akkoord gaan met verplichte arbitrage om potentiële geschillen te beslechten in plaats van naar de rechter te stappen. Aangezien FINRA een bijna-monopolie op arbitrage heeft, zijn de panels van de organisatie het enige verhaal van veel beleggers.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.