Verzekeringsmaatschappijen versus banken: wat is het verschil?

Zowel banken als verzekeringsmaatschappijen zijn financiële instellingen, maar ze hebben niet zoveel gemeen als je zou denken. Hoewel ze enkele overeenkomsten vertonen, zijn hun activiteiten gebaseerd op verschillende modellen die tot een aantal opmerkelijke contrasten leiden.

Hoewel banken onderworpen zijn aan federaal en staatstoezicht en sinds de financiële crisis van 2007 die tot de Dodd-Frank Act heeft geleid, meer onder de loep worden genomen, zijn verzekeringsmaatschappijen alleen onderworpen aan regulering op staatsniveau. Verschillende partijen hebben opgeroepen tot een betere federale regulering van verzekeringsmaatschappijen, vooral gezien het feit dat American International Group, Inc., (AIG), een verzekeringsmaatschappij, een belangrijke rol speelde in de crisis. De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, aangenomen door de Obama-regering in 2010, heeft nieuwe overheidsinstanties opgericht die belast zijn met het reguleren van het banksysteem. President Trump beloofde Dodd-Frank in te trekken en in mei 2018 stemde de Tweede Kamer om aspecten van de wet in te trekken.

Belangrijkste leerpunten

• Banken en verzekeringsmaatschappijen zijn beide financiële instellingen, maar ze hebben verschillende bedrijfsmodellen en lopen verschillende risico's.
• Hoewel beide onderhevig zijn aan renterisico, hebben banken meer een systemische koppeling en zijn ze gevoeliger voor runs door deposanten.
• Hoewel de verplichtingen van verzekeringsmaatschappijen op de langere termijn zijn en niet het risico lopen op een run op hun fondsen, nemen ze de afgelopen jaren meer risico, wat heeft geleid tot oproepen tot meer regulering van de industrie.

Verzekeringsmaatschappijen

Zowel banken als verzekeringsmaatschappijen zijn financiële intermediairs. Hun functies zijn echter anders. Een verzekeringsmaatschappij verzekert zijn klanten tegen bepaalde risico's, zoals het risico op een auto-ongeluk of het risico dat een huis in brand vliegt. In ruil voor deze verzekering betalen hun klanten hen reguliere verzekeringspremies. Verzekeringsmaatschappijen beheren deze premies door geschikte investeringen te doen, waardoor ze ook functioneren als financiële intermediairs tussen klanten en de kanalen die hun geld ontvangen. Verzekeringsmaatschappijen kunnen bijvoorbeeld het geld kanaliseren in beleggingen zoals commercieel onroerend goed en obligaties.

Verzekeringsmaatschappijen beleggen en beheren de gelden die zij van hun klanten ontvangen voor hun eigen voordeel. Hun onderneming creëert geen geld in het financiële systeem.

Banks

Anders opererend, neemt een bank deposito's en betaalt rente voor het gebruik ervan, draait zich vervolgens om en leent het geld uit aan leners die het doorgaans tegen een hogere rente betalen. De bank verdient dus geld aan het verschil tussen de rente die zij u betaalt en de rente die zij in rekening brengt aan degenen die er geld van lenen. Het fungeert feitelijk als een financiële intermediair tussen spaarders die hun geld bij de bank storten en beleggers die dit geld nodig hebben.

Banken gebruiken het geld dat hun klanten storten om een ​​grotere basis van leningen te verstrekken en daarmee geld te creëren. Omdat hun deposanten elke dag slechts een deel van hun deposito's eisen, houden banken slechts een deel van deze deposito's in reserve en lenen ze de rest van hun deposito's uit aan anderen.

Belangrijkste verschillen

Banken accepteren kortlopende deposito's en verstrekken langlopende leningen. Dit betekent dat er een mismatch is tussen hun verplichtingen en hun activa. In het geval dat een groot aantal van hun inleggers hun geld terug willen, bijvoorbeeld in een bankrunscenario, moeten ze misschien snel met het geld komen.

Voor een verzekeringsmaatschappij zijn haar verplichtingen echter gebaseerd op bepaalde verzekerde gebeurtenissen. Hun klanten kunnen een uitbetaling krijgen als het evenement waarvoor ze zijn verzekerd, zoals het afbranden van hun huis, gebeurt. Ze hebben anders geen aanspraak op de verzekeringsmaatschappij.

Verzekeringsmaatschappijen beleggen het premiegeld dat ze ontvangen voor de lange termijn, zodat ze in staat zijn om aan hun verplichtingen te voldoen wanneer ze zich voordoen.

Hoewel het mogelijk is om bepaalde verzekeringen voortijdig te verzilveren, gebeurt dit op basis van de behoeften van een persoon. Het is onwaarschijnlijk dat een zeer groot aantal mensen tegelijkertijd hun geld willen, zoals bij een run op de bank. Dit betekent dat verzekeringsmaatschappijen beter in staat zijn om hun risico te beheersen.

Een ander verschil tussen banken en verzekeringsmaatschappijen zit in de aard van hun systemische banden. Banken werken als onderdeel van een breder banksysteem en hebben toegang tot een gecentraliseerde betalings- en clearingorganisatie die ze met elkaar verbindt. Dit betekent dat het mogelijk is voor systemische besmetting van de ene bank naar de andere te verspreiden vanwege dit soort interconnectie. Amerikaanse banken hebben ook toegang tot een centraal banksysteem, via de Federal Reserve, en zijn faciliteiten en ondersteuning.

Verzekeringsmaatschappijen maken echter geen deel uit van een gecentraliseerd clearing- en betalingssysteem. Dit betekent dat ze niet zo vatbaar zijn voor systemische besmetting als banken. Ze hebben echter geen enkele geldschieter in laatste instantie, in de soort rol die de Federal Reserve voor het banksysteem vervult.

Speciale overwegingen

Er zijn risico's met betrekking tot zowel rentetarieven als regulerende controle die gevolgen hebben voor zowel verzekeringsmaatschappijen als banken, hoewel op verschillende manieren.

Renterisico

Veranderingen in rentetarieven zijn van invloed op alle soorten financiële instellingen. Banken en verzekeringsmaatschappijen zijn geen uitzonderingen. Gezien het feit dat een bank zijn deposanten een rentetarief betaalt dat concurrerend is, moet het mogelijk zijn tarieven verhogen als economische omstandigheden dit rechtvaardigen. Over het algemeen wordt dit risico beperkt omdat de bank ook een hogere rente op haar leningen kan rekenen. Veranderingen in rentetarieven kunnen ook een negatieve invloed hebben op de waarde van de beleggingen van een bank.

Verzekeringsmaatschappijen zijn ook onderhevig aan renterisico. Omdat ze hun premiegelden in verschillende beleggingen beleggen, zoals obligaties en onroerend goed, zouden ze een daling van de waarde van hun beleggingen kunnen zien als de rente stijgt. En in tijden van lage rentetarieven, lopen ze het risico dat ze niet voldoende rendement op hun beleggingen krijgen om hun polishouders te betalen wanneer claims opeisbaar worden.

Regelgevende instantie

In de Verenigde Staten zijn banken en verzekeringsmaatschappijen onderworpen aan verschillende regelgevende instanties. Nationale banken en hun dochterondernemingen worden gereguleerd door het kantoor van de Comptroller of the Currency of de OCC. In het geval van door de staat gecharterde banken worden deze gereguleerd door de Federal Reserve Board voor banken die lid zijn van het Federal Reserve System. Wat andere door de staat gecharterde banken betreft, deze vallen onder de bevoegdheid van de Federal Deposit Insurance Corporation, die hen verzekert. Verschillende toezichthouders op staatsbankieren houden ook toezicht op de staatsbanken.

Verzekeringsmaatschappijen zijn echter niet onderworpen aan een federale regelgevende instantie. In plaats daarvan vallen ze onder de bevoegdheid van verschillende staatsgarantie-verenigingen in de 50 staten. In het geval dat een verzekeringsmaatschappij faalt, zamelt de staatsgarantiemaatschappij geld in bij andere verzekeringsmaatschappijen in de staat om de polishouders van de failliete onderneming te betalen.