tegenpartij
Een tegenpartij is de andere partij die deelneemt aan een financiële transactie en elke transactie moet een tegenpartij hebben om de transactie door te laten gaan. Meer specifiek moet elke koper van een actief worden gekoppeld aan een verkoper die bereid is te verkopen en vice versa. De tegenpartij van een optiekoper zou bijvoorbeeld een optieschrijver zijn. Voor elke volledige transactie kunnen verschillende tegenpartijen zijn betrokken (bijvoorbeeld een aankoop van 1.000 aandelen wordt gevuld door tien verkopers van elk 100 aandelen).
00:56tegenpartij
Tegenpartijen verklaren
De term tegenpartij kan verwijzen naar elke entiteit aan de andere kant van een financiële transactie. Dit kan deals tussen particulieren, bedrijven, overheden of andere organisaties zijn. Bovendien hoeven beide partijen niet gelijkwaardig te zijn wat betreft het soort betrokken entiteiten. Dit betekent dat een persoon een tegenpartij voor een bedrijf kan zijn en vice versa. In alle gevallen waarin een algemeen contract wordt nagekomen of een ruilovereenkomst wordt gesloten, wordt één partij als tegenpartij beschouwd of zijn de partijen tegenpartij. Dit geldt ook voor termijncontracten en andere contracttypen.
Een tegenpartij introduceert tegenpartijrisico in de vergelijking. Dit is het risico dat de tegenpartij het einde van de transactie niet zal kunnen voltooien. Bij veel financiële transacties is de tegenpartij echter onbekend en wordt het tegenpartijrisico beperkt door het gebruik van clearingfirma's. Bij typische ruilhandel weten we zelfs nooit wie onze tegenpartij is in een transactie, en vaak zullen er verschillende tegenpartijen zijn die elk een deel van de transactie uitmaken.
Belangrijkste leerpunten
- Een tegenpartij is gewoon de andere kant van een transactie - een koper is de tegenpartij van een verkoper.
- Een tegenpartij kan deals tussen particulieren, bedrijven, overheden of andere organisaties omvatten.
- Tegenpartijrisico is het risico dat de andere kant van de transactie niet in staat zal zijn om het einde van de transactie te vervullen. Bij veel financiële transacties is de tegenpartij echter onbekend en wordt het tegenpartijrisico beperkt door het gebruik van clearingfirma's.
Soorten tegenpartijen
Tegenpartijen op een transactie kunnen op verschillende manieren worden geclassificeerd. Een idee van uw potentiële tegenpartij in een bepaalde omgeving kan inzicht geven in hoe de markt waarschijnlijk zal handelen op basis van uw aanwezigheid / orders / transacties en andere vergelijkbare stijl handelaren. Hier zijn slechts enkele belangrijke voorbeelden:
- Retail : dit zijn gewone individuele beleggers of andere niet-professionele handelaren. Ze kunnen handelen via een online broker zoals E-Trade of een stemmakelaar zoals Charles Schwab. Vaak worden detailhandelaren gezien als wenselijke tegenpartijen, omdat wordt aangenomen dat ze minder geïnformeerd zijn, minder geavanceerde handelsinstrumenten hebben en bereid zijn om bij het bod te kopen en bij het bod te verkopen.
- Market Makers (MM): de belangrijkste functie van deze deelnemers is het bieden van liquiditeit aan de markt, maar ze proberen ook de winst van de markt te benutten. Ze hebben enorme invloed op de markt en vormen vaak een aanzienlijk deel van de zichtbare biedingen en aanbiedingen die in de boeken worden weergegeven. Winsten worden behaald door het verstrekken van liquiditeit en het verzamelen van ECNrebates, evenals door het verplaatsen van de markt voor vermogenswinsten wanneer omstandigheden een winst voorschrijven.
- Liquiditeitshandelaren: dit zijn niet-marktmakers die over het algemeen zeer lage tarieven hebben en dagelijkse winsten behalen door liquiditeit toe te voegen en de ECN-credits te verkrijgen. Net als bij market makers kunnen ze ook meerwaarden behalen door het bod (bod) in te vullen en vervolgens orders op het bod (bod) te plaatsen tegen de binnenprijs of buiten de huidige marktprijs. Deze handelaren hebben misschien nog steeds invloed op de markt, maar minder dan marktmakers.
- Technische handelaren: in bijna elke markt zullen er handelaren zijn die handelen op basis van grafiekniveaus, of dit nu is van marktindicatoren, ondersteuning en weerstand, trendlijnen of grafiekpatronen. Deze handelaren kijken uit naar bepaalde omstandigheden voordat ze in een positie stappen; op deze manier is het waarschijnlijk dat ze de risico's en voordelen van een bepaalde transactie nauwkeuriger kunnen definiëren. Op algemeen bekende technische niveaus kunnen liquiditeitshandelaren en DMM technische handelaren worden. Hoewel niet altijd op de verwachte manier - kan DMM ten onrechte technische niveaus activeren wetende dat grote groepen handelaren zullen worden beïnvloed, waardoor grote hoeveelheden aandelen worden geroerd. (Meer informatie in onze technische analysestrategieën voor beginners .)
- Momentumhandelaren: Er zijn verschillende soorten momentumhandelaren. Sommigen blijven meerdere dagen bij een momentumaandeel (hoewel ze het alleen intraday verhandelen), terwijl anderen zullen screenen op 'aandelen onderweg' die constant proberen snelle, snelle bewegingen in aandelen vast te leggen tijdens nieuwsevenementen, volume- of koersstijgingen. Deze handelaren verlaten meestal wanneer de beweging tekenen van vertraging vertoont. (Dit type strategie vereist gecontroleerde besluitvorming, waarbij een voortdurende verfijning van entry- en exit-technieken vereist is, lees Momentum Trading met Discipline .)
- Arbitragers: met behulp van meerdere activa, markten en statistische tools proberen deze handelaren inefficiënties in de markt of tussen markten te benutten. Deze handelaren kunnen klein of groot zijn, hoewel bepaalde soorten arbitragehandel grote hoeveelheden koopkracht vereisen om volledig te profiteren van inefficiënties. Andere soorten "arbitrage" kunnen toegankelijk zijn voor kleinere handelaren, zoals bij het omgaan met sterk gecorreleerde instrumenten en kortetermijnafwijkingen van de correlatiedrempel.
Tegenpartijen bij financiële transacties
In het geval van een aankoop van goederen in een winkel zijn de koper en detailhandelaar tegenpartijen bij de transactie. Wat de financiële markten betreft, zijn de verkoper van obligaties en de koper van obligaties tegenpartijen.
In bepaalde situaties kunnen meerdere tegenpartijen bestaan naarmate een transactie vordert. Elke uitwisseling van fondsen, goederen of diensten om een transactie te voltooien, kan worden beschouwd als een reeks tegenpartijen. Als een koper bijvoorbeeld online een retailproduct koopt om naar zijn huis te verzenden, zijn de koper en retailer tegenpartij, evenals de koper en de bezorgservice.
In algemene zin zijn er tegenpartijen wanneer een partij geld of waardeartikelen levert in ruil voor iets van een tweede partij. Tegenpartijen weerspiegelen het dubbelzijdige karakter van transacties.
Tegenpartijrisico
In de omgang met een tegenpartij is er een aangeboren risico dat een van de betrokken personen of entiteiten zijn verplichting niet zal nakomen. Dit geldt met name voor OTC-transacties (over-the-counter). Voorbeelden hiervan zijn het risico dat een verkoper geen goederen of diensten levert nadat de betaling is verwerkt, of dat een koper geen verplichting zal betalen als de goederen eerst worden geleverd. Het kan ook het risico inhouden dat een partij de transactie zal stopzetten voordat de transactie plaatsvindt, maar nadat een eerste overeenkomst is bereikt.
Voor gestructureerde markten, zoals de aandelen- of futuresmarkten, wordt het financiële tegenpartijrisico beperkt door de clearinghuizen en beurzen. Wanneer u een aandeel koopt, hoeft u zich geen zorgen te maken over de financiële levensvatbaarheid van de persoon aan de andere kant van de transactie. De clearing house of exchange treedt op als tegenpartij en garandeert de aandelen die u hebt gekocht of de fondsen die u van een verkoop verwacht.
Tegenpartijrisico kreeg meer zichtbaarheid na de wereldwijde financiële crisis van 2008. AIG heeft beroemd zijn AAA-rating gebruikt om credit default swaps (CDS) te verkopen (schrijven) aan tegenpartijen die standaardbescherming wilden (in veel gevallen op CDO-tranches). Toen AIG geen aanvullend onderpand kon plaatsen en verplicht was om tegenpartijen middelen te verstrekken in verband met verslechterende referentieverplichtingen, redde de Amerikaanse overheid deze.
Voor meer informatie over dit onderwerp, zie onze Inleiding tot het risico van partijpartijen .
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.