Cross-Currency Swap Definitie en Voorbeeld
Cross-currency swaps zijn een over-the-counter (OTC) derivaat in de vorm van een overeenkomst tussen twee partijen om rentebetalingen en hoofdsom in twee verschillende valuta's uit te wisselen. In een cross-currency swap worden rentebetalingen en hoofdsom in één valuta ingewisseld voor hoofd- en rentebetalingen in een andere valuta. Rentebetalingen worden tijdens de looptijd van de overeenkomst met vaste tussenpozen uitgewisseld. Cross-currency swaps zijn zeer aanpasbaar en kunnen variabele, vaste rentevoeten of beide omvatten.
Aangezien de twee partijen geldbedragen ruilen, hoeft de cross-currency swap niet op de balans van een bedrijf te worden getoond.
01:43Valutawissel
Uitwisseling van opdrachtgever
In valuta's wordt de wisselkoers die aan het begin van de overeenkomst wordt gebruikt, doorgaans ook gebruikt om de valuta's aan het einde van de overeenkomst om te wisselen. Als bijvoorbeeld een swap bedrijf A bedrijf £ 10 miljoen geeft in ruil voor $ 13, 4 miljoen, betekent dit een GBP / USD wisselkoers van 1, 34. Als de overeenkomst een looptijd van 10 jaar heeft, wisselen deze bedrijven aan het einde van de 10 jaar dezelfde bedragen terug naar elkaar, meestal tegen dezelfde wisselkoers. De wisselkoers in de markt kan binnen tien jaar drastisch verschillen, wat kan leiden tot alternatieve kosten of winst. Dat gezegd hebbende, gebruiken bedrijven deze producten doorgaans om tarieven of geldbedragen af te dekken of vast te leggen, niet om te speculeren.
De bedrijven kunnen ook overeenkomen om de notionele bedragen van de lening te markeren. Dit betekent dat als de wisselkoers fluctueert, kleine bedragen worden overgemaakt tussen de partijen om te compenseren. Hierdoor blijven de leningwaarden op basis van de marktwaarde gelijk.
Uitwisseling van belangen
Een cross-currency swap kan betekenen dat beide partijen een vaste rente betalen, beide partijen een variabele rente betalen, de ene partij een variabele rente, terwijl de andere een vaste rente betaalt. Omdat deze producten zonder recept verkrijgbaar zijn, kunnen ze op elke gewenste manier worden gestructureerd. Rentebetalingen worden doorgaans driemaandelijks berekend.
De rentebetalingen worden meestal contant afgerekend en niet gesaldeerd, omdat elke betaling in een andere valuta wordt uitgevoerd. Daarom betaalt elk bedrijf op de betaaldata het verschuldigde bedrag in de valuta waarin het verschuldigd is.
Het gebruik van valutaswaps
Valutaswaps worden hoofdzakelijk op drie manieren gebruikt.
Ten eerste kunnen valutaswaps worden gebruikt om minder dure schulden te kopen. Dit wordt gedaan door de best beschikbare koers van elke valuta te verkrijgen en deze vervolgens met back-to-backleningen om te wisselen naar de gewenste valuta.
Ten tweede kunnen valutaswaps worden gebruikt om zich in te dekken tegen wisselkoersschommelingen. Hierdoor kunnen instellingen het risico verkleinen dat ze worden blootgesteld aan grote bewegingen in valutaprijzen die de winst / kosten van de delen van hun bedrijf die worden blootgesteld aan buitenlandse markten, aanzienlijk kunnen beïnvloeden.
Ten slotte kunnen valutaswaps door landen worden gebruikt als verdediging tegen een financiële crisis. Valutaswaps geven landen toegang tot inkomsten doordat andere landen hun eigen valuta kunnen lenen.
- Cross-currency swaps worden gebruikt om wisselkoersen vast te houden voor een bepaalde periode.
- Rentetarieven kunnen vast, variabel of een combinatie van beide zijn.
- Deze instrumenten handelen in OTC en kunnen dus door de betrokken partijen worden aangepast.
- Hoewel de wisselkoers is vergrendeld, zijn er nog opportuniteitskosten / -winsten omdat de wisselkoers waarschijnlijk zal veranderen. Dit kan ertoe leiden dat de ingesloten koers er na de transactie vrij slecht (of fantastisch) uitziet.
- Cross-currency swaps worden meestal niet gebruikt om te speculeren, maar eerder om een wisselkoers vast te leggen op een vast bedrag aan valuta met een gebenchmarkte (of vaste) rentevoet.
Voorbeeld van een valutaswap
Een van de meest gebruikte valutaswaps is wanneer bedrijven in twee verschillende landen leningen uitwisselen. Ze ontvangen allebei de lening die ze willen, in de valuta die ze willen, maar tegen betere voorwaarden dan ze zouden kunnen krijgen door te proberen een lening in een ander land te krijgen.
Een Amerikaans bedrijf, General Electric, is bijvoorbeeld op zoek naar Japanse yen en een Japans bedrijf, Hitachi, is op zoek naar Amerikaanse dollars (USD), deze twee bedrijven kunnen een swap uitvoeren. Het Japanse bedrijf heeft waarschijnlijk een betere toegang tot de Japanse schuldmarkten en zou gunstiger voorwaarden kunnen krijgen voor een yenlening dan als het Amerikaanse bedrijf rechtstreeks naar de Japanse schuldmarkt zelf zou gaan, en vice versa in de Verenigde Staten voor het Japanse bedrijf.
Stel dat General Electric ¥ 100 miljoen nodig heeft. Het Japanse bedrijf heeft $ 11 miljoen nodig. Als zij overeenkomen dit bedrag om te wisselen, betekent dit een USD / JPY-wisselkoers van 90, 9.
General Electric betaalt 1% op de lening van ¥ 100 miljoen en het tarief zal zweven. Dit betekent dat als rentetarieven stijgen of dalen, ook hun rentebetalingen.
Hitachi stemt ermee in om 3, 5% te betalen voor hun lening van $ 11 miljoen. Deze koers zal ook zweven. De partijen kunnen ook overeenkomen de rentetarieven vast te houden indien zij dit wensen.
Ze komen overeen de 3-maands LIBOR-tarieven te gebruiken als hun rentebenchmarks. Rentebetalingen worden per kwartaal gedaan. De notionele bedragen worden binnen 10 jaar terugbetaald tegen dezelfde wisselkoers als waarmee de valutaswap werd afgesloten.
Het verschil in rentetarieven is te wijten aan de economische omstandigheden in elk land. In dit voorbeeld zijn de rentetarieven in Japan op het moment dat de valutaswap wordt ingesteld ongeveer 2, 5% lager dan in de VS.
Op de transactiedatum zullen de twee bedrijven de fictieve leningbedragen omwisselen of ruilen.
In de komende 10 jaar betaalt elke partij de andere rente. General Electric betaalt bijvoorbeeld 1% op ¥ 100 miljoen per kwartaal, ervan uitgaande dat de rentetarieven hetzelfde blijven. Dat komt neer op ¥ 1 miljoen per jaar of ¥ 250.000 per kwartaal.
Aan het einde van de overeenkomst zullen ze de valuta omwisselen tegen dezelfde wisselkoers. Ze staan niet bloot aan wisselkoersrisico's, maar ze worden wel geconfronteerd met alternatieve kosten of winsten. Bijvoorbeeld, als de USD / JPY-wisselkoers stijgt naar 100 kort nadat de twee bedrijven zich op de cross-currency swap hebben aangesloten. De USD is in waarde gestegen, terwijl de yen in waarde is gedaald. Als General Electric iets langer had gewacht, hadden ze de ¥ 100 miljoen kunnen veiligstellen terwijl ze slechts $ 10 miljoen in plaats van $ 11 miljoen hadden geruild. Dat gezegd hebbende, gebruiken bedrijven deze overeenkomsten meestal niet om te speculeren, ze gebruiken ze om wisselkoersen vast te houden voor een bepaalde periode.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.