Derivaten versus swaps: wat is het verschil?

Derivaten zijn contracten waarbij twee of meer partijen betrokken zijn met een waarde op basis van een onderliggend financieel actief. Vaak zijn derivaten een middel voor risicobeheer. Oorspronkelijk was de internationale handel afhankelijk van derivaten om fluctuerende wisselkoersen aan te pakken, maar het gebruik van derivaten is uitgebreid met veel verschillende soorten transacties.

Swaps zijn een soort derivaten met een waarde op basis van kasstromen. Doorgaans is de kasstroom van de ene partij vast terwijl de andere op de een of andere manier variabel is.

derivaten

Een derivaat duidt op een contract tussen twee partijen, waarvan de waarde doorgaans wordt bepaald door de prijs van een onderliggende waarde. Gemeenschappelijke derivaten omvatten futures-contracten, opties, termijncontracten en swaps.

De waarde van derivaten is in het algemeen afgeleid van de prestaties van een actief, index, rentevoet, grondstof of valuta. Een aandelenoptie, die een derivaat is, ontleent zijn waarde bijvoorbeeld aan de onderliggende aandelenprijs. Met andere woorden, de waarde van de aandelenoptie fluctueert naarmate de prijs van de onderliggende aandelen fluctueert.

Een koper en een leverancier kunnen bijvoorbeeld een contract sluiten om een ​​prijs voor een bepaald artikel vast te leggen voor een bepaalde periode. Het contract biedt stabiliteit voor beide partijen. De leverancier krijgt gegarandeerd een inkomstenstroom en de koper krijgt gegarandeerd een levering van de betreffende goederen. De waarde van het contract kan echter veranderen als de marktprijs van de grondstof verandert. Als de marktprijs tijdens de contractperiode stijgt, stijgt de afgeleide waarde voor de koper omdat hij de goederen krijgt tegen een prijs die lager is dan de marktwaarde. In dat geval zou de afgeleide waarde voor de leverancier dalen. Het tegenovergestelde zou waar zijn als de marktprijs zou dalen tijdens de periode waarop het contract betrekking heeft.

swaps

Swaps omvatten één type derivaat, maar de waarde ervan is niet afgeleid van een onderliggend effect of activum.

Swaps zijn overeenkomsten tussen twee partijen, waarbij elke partij ermee instemt toekomstige kasstromen uit te wisselen, zoals rentebetalingen.

Het meest basale type swap is een gewone vanille renteswap. Bij dit type swap komen partijen overeen rentebetalingen uit te wisselen. Neem bijvoorbeeld aan dat bank A ermee instemt om betalingen aan bank B te doen op basis van een vaste rentevoet, terwijl bank B ermee instemt om betalingen aan bank A te verrichten op basis van een variabele rente.

Stel dat Bank A een investering van $ 10 miljoen bezit die de London Interbank Aangeboden Rate (LIBOR) plus 1 procent per maand betaalt. Daarom, omdat LIBOR fluctueert, zal de betaling die de bank ontvangt fluctueren. Neem nu aan dat Bank B een investering van $ 10 miljoen bezit die elke maand een vast tarief van 2, 5 procent betaalt.

Stel dat Bank A liever een constante betaling vasthoudt, terwijl Bank B besluit dat ze liever een kans wil nemen om hogere betalingen te ontvangen. Om hun doelen te bereiken, gaan de banken een renteswapovereenkomst aan. In deze swap wisselen de banken eenvoudig betalingen uit en wordt de waarde van de swap niet afgeleid van onderliggende activa.

Beide partijen hebben renterisico omdat rentetarieven niet altijd bewegen zoals verwacht. De houder van de vaste rente loopt het risico dat de variabele rente hoger wordt, waardoor de rente verliest die hij anders zou hebben ontvangen. De houder van de variabele rente loopt het risico dat de rente lager wordt, wat resulteert in een verlies van kasstroom, aangezien de houder van de vaste rente nog steeds stromen van betalingen aan de tegenpartij moet doen.

Het andere hoofdrisico van swaps is het tegenpartijrisico. Dit is het risico dat de tegenpartij bij een swap in gebreke blijft en niet in staat is zijn verplichtingen onder de voorwaarden van de swapovereenkomst na te komen. Als de houder van de variabele rente niet in staat is om betalingen uit hoofde van de swapovereenkomst te verrichten, heeft de houder van de vaste rente kredietblootstelling aan wijzigingen in de renteovereenkomst. Dit is het risico dat de houder van het vaste tarief wilde vermijden.

Wetgeving die na de economische crisis van 2008 is aangenomen, vereist dat de meeste swaps worden verhandeld via uitvoeringsfaciliteiten voor swaps in plaats van zonder recept en vereist ook openbare verspreiding van informatie. Deze marktstructuur is bedoeld om te voorkomen dat een rimpeleffect de grotere economie beïnvloedt in geval van wanbetaling door een tegenpartij.

Belangrijkste leerpunten

• Derivaten zijn een contract tussen twee of meer partijen met een waarde op basis van een onderliggende waarde.
• Swaps zijn een soort derivaten met een waarde op basis van de kasstroom, in tegenstelling tot een specifiek actief.
• Partijen sluiten derivatencontracten af ​​om het risico te beheren dat gepaard gaat met het kopen, verkopen of verhandelen van activa met fluctuerende prijzen.