Dividend Discount Model - DDM
Het dividendkortingsmodel (DDM) is een kwantitatieve methode die wordt gebruikt voor het voorspellen van de koers van de aandelen van een bedrijf op basis van de theorie dat de huidige prijs de som waard is van alle toekomstige dividendbetalingen wanneer deze worden verdisconteerd naar hun huidige waarde. Het probeert de reële waarde van een aandeel te berekenen, ongeacht de heersende marktomstandigheden en houdt rekening met de dividenduitbetalingsfactoren en het verwachte marktrendement. Als de waarde verkregen uit de DDM hoger is dan de huidige handelsprijs van aandelen, dan is het aandeel ondergewaardeerd en komt het in aanmerking voor een koop, en vice versa.
01:46Dividend Discount Model
Inzicht in de DDM
Een bedrijf produceert goederen of biedt diensten aan om winst te maken. De cashflow die wordt verdiend met dergelijke bedrijfsactiviteiten bepaalt de winst die wordt weerspiegeld in de aandelenkoersen van het bedrijf. Bedrijven doen ook dividendbetalingen aan aandeelhouders, die meestal afkomstig zijn van bedrijfswinsten. Het DDM-model is gebaseerd op de theorie dat de waarde van een bedrijf de huidige waarde is van de som van alle toekomstige dividendbetalingen.
Tijdwaarde van geld
Stel je voor dat je $ 100 aan je vriend hebt gegeven als een renteloze lening. Na enige tijd ga je naar hem toe om je geleende geld te innen. Je vriend geeft je twee opties:
- Neem nu uw $ 100
- Neem uw $ 100 na een jaar
De meeste mensen kiezen voor de eerste keuze. Als je het geld nu neemt, kun je het bij een bank storten. Als de bank een nominale rente betaalt, zeg 5 procent, dan groeit uw geld na een jaar naar $ 105. Het is beter dan de tweede optie waarbij je na een jaar $ 100 van je vriend krijgt. wiskundig,
Toekomstige waarde = contante waarde * (1 + rentevoet%) ( voor een jaar )
Het bovenstaande voorbeeld geeft de tijdwaarde van geld aan, die kan worden samengevat als "De waarde van geld is afhankelijk van tijd." Als u het op een andere manier bekijkt, kunt u de huidige waarde ervan berekenen als u de toekomstige waarde van een actief of een vordering kent. met hetzelfde rentemodel.
De vergelijking herschikken,
Contante waarde = toekomstige waarde / (1 + rentevoet%)
In wezen kan, gegeven twee factoren, de derde worden berekend.
Het dividendkortingsmodel gebruikt dit principe. Het neemt de verwachte waarde van de kasstromen die een bedrijf in de toekomst zal genereren en berekent hun netto contante waarde (NPV) op basis van het concept van de tijdwaarde van geld (TVM). In wezen is de DDM gebaseerd op het nemen van de som van alle toekomstige dividenden die het bedrijf naar verwachting zal betalen en het berekenen van de huidige waarde met behulp van een netto rentefactor (ook wel disconteringsvoet genoemd).
Verwachte dividenden
Het inschatten van de toekomstige dividenden van een bedrijf kan een complexe taak zijn. Analisten en beleggers kunnen bepaalde veronderstellingen doen, of proberen trends te identificeren op basis van eerdere dividendbetalingsgeschiedenis om toekomstige dividenden te schatten.
Men kan ervan uitgaan dat het bedrijf een vast groeipercentage van dividenden heeft tot in de eeuwigheid, wat verwijst naar een constante stroom van identieke kasstromen voor een onbeperkte tijd zonder einddatum. Als een bedrijf dit jaar bijvoorbeeld een dividend van $ 1 per aandeel heeft betaald en naar verwachting een groei van 5 procent voor dividenduitkering zal handhaven, zal het dividend van volgend jaar naar verwachting $ 1, 05 zijn.
Als alternatief, als u een bepaalde trend ziet - zoals een bedrijf dat de afgelopen vier jaar dividendbetalingen van $ 2, 00, $ 2, 50, $ 3, 00 en $ 3, 50 heeft gedaan - dan kan worden aangenomen dat de betaling dit jaar $ 4, 00 is. Een dergelijk verwacht dividend wordt wiskundig weergegeven door (D).
Disconteringsfactor
Aandeelhouders die hun geld in aandelen beleggen, nemen een risico omdat hun gekochte aandelen in waarde kunnen dalen. Tegen dit risico verwachten zij een rendement / vergoeding. Net als een verhuurder die zijn onroerend goed verhuurt, fungeren de aandelenbeleggers als geldschieters aan de onderneming en verwachten ze een bepaald rendement. De kosten van het eigen vermogen van een onderneming vertegenwoordigen de vergoeding die de markt en investeerders eisen in ruil voor het bezit van het actief en het risico van eigendom. Dit rendement wordt weergegeven door (r) en kan worden geschat met behulp van het Capital Asset Pricing Model (CAPM) of het Dividend Growth Model. Dit rendement kan echter alleen worden gerealiseerd wanneer een belegger zijn aandelen verkoopt. Het vereiste rendement kan variëren vanwege de discretie van de belegger.
Bedrijven die dividend betalen, doen dit tegen een bepaalde jaarlijkse koers, die wordt weergegeven door (g). Het rendement minus de dividendgroei (r - g) vertegenwoordigt de effectieve disconteringsfactor voor het dividend van een bedrijf. Het dividend wordt uitgekeerd en gerealiseerd door de aandeelhouders. Het dividendgroeipercentage kan worden geschat door het rendement op eigen vermogen (ROE) te vermenigvuldigen met de retentieratio (deze laatste is het tegenovergestelde van de dividenduitkeringsratio). Aangezien het dividend afkomstig is van de inkomsten van het bedrijf, kan het idealiter niet hoger zijn dan de inkomsten. Het rendement op de totale voorraad moet hoger zijn dan het groeipercentage van dividenden voor toekomstige jaren, anders zal het model mogelijk niet standhouden en leiden tot resultaten met negatieve aandelenkoersen die in werkelijkheid niet mogelijk zijn.
DDM-formule
Op basis van het verwachte dividend per aandeel en de netto disconteringsfactor, wordt de formule voor het waarderen van een aandeel met behulp van het dividendkortingsmodel wiskundig weergegeven als,
Aangezien de variabelen die in de formule worden gebruikt, het dividend per aandeel, de netto discontovoet (vertegenwoordigd door het vereiste rendement of de kosten van het eigen vermogen en de verwachte groei van het dividend) omvatten, zijn er bepaalde veronderstellingen.
Aangezien dividenden en de groeisnelheid daarvan belangrijke input zijn voor de formule, wordt aangenomen dat de DDM alleen van toepassing is op bedrijven die reguliere dividenden uitkeren. Het kan echter nog steeds worden toegepast op aandelen die geen dividend uitkeren door aannames te doen over welk dividend ze anders zouden hebben betaald.
DDM-variaties
De DDM heeft veel variaties die verschillen in complexiteit. Hoewel niet nauwkeurig voor de meeste bedrijven, gaat de eenvoudigste iteratie van het dividendkortingsmodel uit van nulgroei in het dividend, in welk geval de waarde van het aandeel de waarde van het dividend is gedeeld door het verwachte rendement.
De meest gebruikelijke en eenvoudige berekening van een DDM staat bekend als het Gordon groeimodel (GGM), dat een stabiele dividendgroei veronderstelt en in de jaren zestig is vernoemd naar de Amerikaanse econoom Myron J. Gordon. Dit model veronderstelt een stabiele groei van dividenden jaar na jaar. Om de prijs van een dividend betalend aandeel te bepalen, houdt de GGM rekening met drie variabelen:
- D = de geschatte waarde van het dividend van volgend jaar
- r = de kapitaalkosten van de onderneming
- g = het constante groeipercentage voor dividenden, voor altijd
Met behulp van deze variabelen is de vergelijking voor de GGM:
- Prijs per aandeel = D / (r - g)
Een derde variant bestaat als het supernormale dividendgroeimodel, dat rekening houdt met een periode van hoge groei gevolgd door een lagere, constante groeiperiode. Tijdens de periode van hoge groei kan men elk dividendbedrag nemen en terugbrengen naar de huidige periode. Voor de constante groeiperiode volgen de berekeningen het GGM-model. Al deze berekende factoren worden opgeteld om tot een aandelenkoers te komen.
Voorbeelden van de DDM
Stel dat bedrijf X dit jaar een dividend van $ 1, 80 per aandeel heeft uitgekeerd. Het bedrijf verwacht dat dividenden met 5 procent per jaar in de eeuwigheid zullen groeien, en de kosten van het eigen vermogen van het bedrijf bedragen 7%. De verdeelde $ 1, 80 is het dividend voor dit jaar en moet worden aangepast door de groei om D 1 te vinden, het geschatte dividend voor volgend jaar. Deze berekening is: D 1 = D 0 x (1 + g) = $ 1, 80 x (1 + 5%) = $ 1, 89. Vervolgens wordt met behulp van de GGM de prijs per aandeel van bedrijf X vastgesteld op D (1) / (r - g) = $ 1, 89 / (7% - 5%) = $ 94, 50.
Een blik op de geschiedenis van de dividenduitkering van de toonaangevende Amerikaanse retailer Walmart Inc. (WMT) geeft aan dat het tussen januari 2014 en januari 2018 chronologisch een dividend heeft uitgekeerd van in totaal $ 1, 92, $ 1, 96, $ 2, 00, $ 2, 04 en $ 2, 08. Men ziet een patroon van een consistente toename van 4 cent in Walmart's dividend per jaar, wat overeenkomt met de gemiddelde groei van ongeveer 2 procent. Stel dat een belegger een vereist rendement van 5% heeft. Met behulp van een geschat dividend van $ 2, 12 begin 2019, zou de belegger het dividendkortingsmodel gebruiken om een waarde per aandeel van $ 2, 12 / (0, 05 - 0, 02) = $ 70, 67 te berekenen.
Tekortkomingen van de DDM
Hoewel de GGM-methode van DDM veel wordt gebruikt, heeft deze twee bekende tekortkomingen. Het model gaat uit van een constante dividendgroei in eeuwigheid. Deze veronderstelling is over het algemeen veilig voor zeer volwassen bedrijven die een gevestigde geschiedenis van reguliere dividendbetalingen hebben. DDM is echter misschien niet het beste model om nieuwere bedrijven met fluctuerende dividendgroeipercentages of helemaal geen dividend te waarderen. Men kan de DDM nog steeds bij dergelijke bedrijven gebruiken, maar met meer en meer veronderstellingen neemt de precisie af.
Het tweede probleem met de DDM is dat de uitgang erg gevoelig is voor de ingangen. In het bovenstaande voorbeeld van Bedrijf X bijvoorbeeld, als de dividendgroei met 10 procent wordt verlaagd naar 4, 5 procent, is de resulterende aandelenkoers $ 75, 24, wat meer dan 20 procent lager is dan de eerder berekende prijs van $ 94, 50.
Het model faalt ook wanneer bedrijven mogelijk een lager rendement (r) hebben in vergelijking met de dividendgroei (g). Dit kan gebeuren wanneer een bedrijf dividenden blijft betalen, zelfs als het verlies lijdt of relatief lagere inkomsten heeft.
DDM gebruiken voor investeringen
Alle DDM-varianten, met name de GGM, laten toe een aandeel te waarderen exclusief de huidige marktomstandigheden. Het helpt ook bij het maken van een directe vergelijking tussen bedrijven, zelfs als ze tot verschillende industriële sectoren behoren.
Beleggers die geloven in het onderliggende principe dat de huidige intrinsieke waarde van een aandeel een weergave is van hun contante waarde van de toekomstige dividendbetalingen, kunnen het gebruiken om overbought of oververkochte aandelen te identificeren. Als de berekende waarde hoger wordt dan de huidige marktprijs van een aandeel, geeft dit een koopmogelijkheid aan omdat het aandeel onder de reële waarde volgens DDM wordt verhandeld.
Er moet echter worden opgemerkt dat DDM een ander kwantitatief hulpmiddel is dat beschikbaar is in het grote universum van voorraadwaarderingsinstrumenten. Net als elke andere waarderingsmethode die wordt gebruikt om de intrinsieke waarde van een aandeel te bepalen, kan men DDM gebruiken naast de verschillende andere veelgebruikte gevolgde waarderingsmethoden. Omdat het veel veronderstellingen en voorspellingen vereist, is het misschien niet de enige beste manier om de investeringsbeslissingen te baseren.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.