Verwachtingstheorie
Verwachtingstheorie probeert te voorspellen wat de korte rente in de toekomst zal zijn op basis van de huidige lange rente. De theorie suggereert dat een belegger dezelfde hoeveelheid rente verdient door te beleggen in twee opeenvolgende beleggingen in obligaties van één jaar versus vandaag te beleggen in één obligatie van twee jaar. De theorie staat ook bekend als de 'onbevooroordeelde verwachtingen-theorie'.
01:07Verwachtingstheorie
Theorie van verwachtingen begrijpen
De verwachtingstheorie is bedoeld om beleggers te helpen beslissingen te nemen op basis van een voorspelling van toekomstige rentetarieven. De theorie gebruikt lange-rentetarieven, meestal van staatsobligaties, om de koers voor kortlopende obligaties te voorspellen. In theorie kunnen langetermijnrentes worden gebruikt om aan te geven waar de tarieven van kortlopende obligaties in de toekomst zullen worden verhandeld.
Voorbeeld van het berekenen van de verwachtingstheorie
Laten we zeggen dat de huidige obligatiemarkt beleggers een tweejarige obligatie biedt die een rente van 20% betaalt, terwijl een eenjarige obligatie een rente van 18% betaalt. De verwachtingstheorie kan worden gebruikt om de rentevoet van een toekomstige eenjarige obligatie te voorspellen.
- De eerste stap van de berekening is om er één toe te voegen aan de rentevoet van de tweejaars obligatie. Het resultaat is 1, 2.
- De volgende stap is om het resultaat te kwadrateren of (1.2 * 1.2 = 1.44).
- Deel het resultaat door de huidige eenjaarsrente en voeg een of ((1, 44 / 1, 18) +1 = 1, 22) toe.
- Om de verwachte eenjaars obligatierente voor het volgende jaar te berekenen, trekt u er een af van het resultaat of (1, 22 -1 = 0, 22 of 22%).
In dit voorbeeld verdient de belegger een gelijkwaardig rendement aan de huidige rentevoet van een tweejarige obligatie. Als de belegger ervoor kiest om te beleggen in een eenjarige obligatie van 18%, zou het obligatierendement voor de obligatie van het volgende jaar moeten stijgen tot 22% om deze investering voordelig te maken.
- Verwachtingstheorie probeert te voorspellen wat de korte rente in de toekomst zal zijn op basis van de huidige lange rente
- De theorie suggereert dat een belegger dezelfde hoeveelheid rente verdient door te beleggen in twee opeenvolgende beleggingen in obligaties van één jaar versus vandaag te beleggen in één obligatie van twee jaar
- In theorie kunnen langetermijnrentes worden gebruikt om aan te geven waar de rentetarieven voor kortlopende obligaties in de toekomst zullen worden verhandeld
De verwachtingstheorie is bedoeld om beleggers te helpen beslissingen te nemen door lange rentetarieven te gebruiken, meestal van staatsobligaties, om de koers voor kortlopende obligaties te voorspellen.
Nadelen van verwachtingen Theorie
Beleggers moeten zich ervan bewust zijn dat de verwachtingstheorie niet altijd een betrouwbaar hulpmiddel is. Een veel voorkomend probleem bij het gebruik van de verwachtingstheorie is dat het soms de toekomstige korte rente overschat, waardoor het voor beleggers gemakkelijk wordt om te eindigen met een onnauwkeurige voorspelling van de rentecurve van een obligatie.
Een andere beperking van de theorie is dat veel factoren van invloed zijn op de rente op korte en lange termijnobligaties. De Federal Reserve past de rentetarieven naar boven of naar beneden aan, wat van invloed is op het obligatierendement, inclusief kortlopende obligaties. De langetermijnrendementen zijn echter mogelijk niet zo beïnvloed omdat veel andere factoren van invloed zijn op de langetermijnrendementen, waaronder inflatie en economische groeiverwachtingen. Als gevolg hiervan houdt de verwachtingstheorie geen rekening met de externe krachten en fundamentele macro-economische factoren die de rentetarieven en uiteindelijk de obligatierendementen bepalen.
Verwachtingen Theorie versus voorkeur Habitat Theorie
De habitattheorie die de voorkeur heeft, brengt de verwachtingstheorie een stap verder. De theorie stelt dat beleggers een voorkeur hebben voor kortlopende obligaties boven langlopende obligaties, tenzij deze een risicopremie betalen. Met andere woorden, als beleggers een langlopende obligatie willen behouden, willen ze worden gecompenseerd met een hoger rendement om het risico te rechtvaardigen dat ze de belegging tot de vervaldatum houden.
De habitattheorie die de voorkeur heeft, kan gedeeltelijk helpen verklaren waarom obligaties met een langere looptijd doorgaans een hogere rente betalen dan twee obligaties met een kortere looptijd die, bij elkaar opgeteld, tot dezelfde looptijd leiden.
Bij het vergelijken van de voorkeurstheorie met de verwachtingstheorie, is het verschil dat de eerstgenoemde veronderstelt dat beleggers zich bezighouden met volwassenheid en rendement, terwijl de verwachtingstheorie veronderstelt dat beleggers zich alleen bezighouden met rendement.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.