Definitie kostenratio
De kostenratio (ER), ook wel de beheerskostenratio (MER) genoemd, meet hoeveel van de activa van een fonds worden gebruikt voor administratieve en andere bedrijfskosten. Een kostenratio wordt bepaald door de bedrijfskosten van een fonds te delen door de gemiddelde dollarwaarde van zijn beheerd vermogen (AUM). Bedrijfskosten verminderen de activa van het fonds, waardoor het rendement voor beleggers wordt verminderd.
De formule voor de kostenratio is
ER = Totale fondskosten Totale fondsvermogen \ begin {uitgelijnd} & \ text {ER} = \ frac {\ text {totale fondskosten}} {\ text {totale fondsvermogen}} \\ \ einde {uitgelijnd} ER = Totaal fondsvermogen Totale fondskosten
01:21Management kostenratio
Wat zegt de kostenratio?
Bedrijfskosten variëren afhankelijk van het fonds of de aandelen; de kosten binnen het fonds blijven echter relatief stabiel. Een fonds met lage kosten zal bijvoorbeeld over het algemeen lage kosten blijven hebben. Het grootste onderdeel van de bedrijfskosten is de vergoeding die aan de beleggingsmanager of adviseur van een fonds wordt betaald.
Andere kosten omvatten administratie, bewaringsdiensten, belastingen, gerechtskosten en boekhoud- en auditkosten. Kosten die door het fonds in rekening worden gebracht, worden weerspiegeld in de dagelijkse intrinsieke waarde (NAV) van het fonds en verschijnen niet als een afzonderlijke last voor de aandeelhouders.
Uitgavenratio's kunnen op verschillende manieren worden aangepast. De kostenratio houdt zich meestal bezig met de totale kosten, maar soms willen mensen de brutokosten versus het netto-inkomen begrijpen.
Componenten van een kostenratio
De meeste kosten binnen een fonds zijn variabel; de variabele kosten worden echter binnen het fonds vastgesteld. Een vergoeding die bijvoorbeeld 0, 5% van de activa van het fonds verbruikt, verbruikt altijd 0, 5% van de activa, ongeacht hoe deze varieert. Naast de beheerkosten die aan een fonds zijn gekoppeld, hebben sommige fondsen een advertentie- en promotiekosten die 12b-1 worden genoemd, die zijn opgenomen in de bedrijfskosten. Opmerkelijk is dat 12b-f vergoedingen binnen een fonds niet hoger mogen zijn dan 1% (0, 75% toegewezen aan distributie en 0, 25% toegewezen aan aandeelhoudersdienst) volgens de FINRA-regels.
De handelsactiviteit van een fonds, het kopen en verkopen van effecten in portefeuille wordt niet meegenomen in de berekening van de kostenratio. Kosten die niet zijn opgenomen in de bedrijfskosten zijn belastingen, voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten (CDSC) en aflossingskosten, die, indien van toepassing, rechtstreeks door fondsinvesteerders worden betaald.
Belangrijkste leerpunten
- De kostenratio (ER) is een maat voor de bedrijfskosten van beleggingsfondsen met betrekking tot activa.
- Beleggers letten op de kostenratio om te bepalen of een fonds een geschikte belegging voor hen is nadat vergoedingen zijn overwogen.
- Onkostenratio's kunnen ook variëren, waaronder de bruto-kostenratio, de netto-kostenratio en de kostenvergoeding na vergoeding.
Indexfondsen versus actief beheerde fondsen
De kostenratio van een indexfonds en een actief beheerd fonds verschillen vaak aanzienlijk. Indexfondsen, die passief beheerde fondsen zijn, hebben doorgaans zeer lage kostenratio's. De beheerders van deze fondsen repliceren over het algemeen een bepaalde index. De bijbehorende beheerskosten zijn dus lager vanwege het gebrek aan actief beheer, net als bij de fondsen die ze spiegelen. Actief beheerde fondsen hebben teams van onderzoeksanalisten in dienst die bedrijven onderzoeken als potentiële investeringen. Die extra kosten worden doorberekend aan aandeelhouders in de vorm van hogere kostenratio's.
De Vanguard S&P 500 ETF, een indexfonds dat de Standard & Poor's (S&P) 500-index repliceert, heeft een van de laagste kostenratio's in de sector met 0, 04% per jaar. Op dit niveau betalen beleggers slechts $ 4 per jaar voor elke geïnvesteerde $ 10.000. Het Fidelity Contrafund is een van de grootste actief beheerde fondsen op de markt met een kostenratio van 0, 74%.
Voorbeelden van kostenratio's
Over het algemeen zullen passief beheerde fondsen, zoals indexfondsen, doorgaans lagere kostenratio's hebben dan actief beheerde fondsen. Bruto kostenverhoudingen variëren meestal van 0% tot 3%. Hieronder staan twee voorbeelden.
Het AB Large Cap Growth Fund
Het AB Large Cap Growth Fund is een actief beheerd fonds met een brutokostenratio van 1, 02% en een nettokostenratio van 1, 00% voor de Klasse A-aandelen. Het fonds heeft momenteel een kwijtschelding van kosten en onkostenvergoeding van 0, 02%. Beheerkosten voor het fonds bedragen 0, 59%. Het fonds belegt voornamelijk in Amerikaanse large-capaandelen met een groot groeipotentieel. Het omvat doorgaans 50 tot 70 bedrijven.
Het T. Rowe Price Equity Index 500 Fund
Het T. Rowe Price Equity Index 500 Fund is een passief fonds. Het probeert de S&P 500 Index te repliceren. Vanaf december 2018 zijn er enkele vrijstellingen voor contractuele kosten van kracht. De bruto kostenratio is 0, 23%, terwijl de netto kostenratio 0, 21% is.
Het verschil tussen de kostenratio en beheerskosten
Beleggingsfondsen brengen beheerskosten in rekening om hun bedrijfskosten te dekken, zoals de kosten voor het inhuren en behouden van beleggingsadviseurs die de beleggingsportefeuilles van fondsen beheren en alle andere te betalen beheerskosten die niet in de andere kostencategorie zijn opgenomen. Beheerkosten worden gewoonlijk onderhoudskosten genoemd.
Een beleggingsfonds brengt veel exploitatiekosten met zich mee die gepaard gaan met het runnen van een fonds, behalve de kosten om effecten te kopen en verkopen en het beleggingsteam te betalen dat de koop / verkoopbeslissingen neemt. Deze andere bedrijfskosten omvatten marketing, juridische zaken, auditing, klantenservice, kantoorbenodigdheden, archiveringskosten en andere administratieve kosten. Hoewel deze kosten niet direct betrokken zijn bij het nemen van de investeringsbeslissingen, zijn ze wel vereist om ervoor te zorgen dat het beleggingsfonds correct wordt beheerd en binnen de vereisten van de Securities and Exchange Commission.
De beheervergoeding omvat alle directe kosten voor het beheer van de investeringen, zoals het inhuren van de portefeuillebeheerder en het beleggingsteam. De kosten voor het inhuren van managers vormen het grootste onderdeel van beheerkosten; het kan variëren van 0, 5% tot 1% van het beheerd vermogen van het fonds of AUM. Hoewel dit percentage klein lijkt, is het absolute bedrag in miljoenen Amerikaanse dollars voor een beleggingsfonds met $ 1 miljard aan AUM. Afhankelijk van de reputatie van het management, kunnen zeer bekwame beleggingsadviseurs een vergoeding vragen die de totale kostenratio van een fonds behoorlijk hoog duwt.
Met name zijn de kosten voor het kopen of verkopen van effecten voor het fonds niet inbegrepen in de beheervergoeding. Dit zijn eerder transactiekosten en worden uitgedrukt als de handelskostenratio in het prospectus. Samen vormen de operationele kosten en beheerskosten de kostenratio.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.