Op basis van vergoedingen versus op commissiebasis: welk type adviseur is beter?

Het veld beleggingsadviseur omvat een verscheidenheid aan professionals. Sommigen, zoals geldbeheerders en effectenmakelaars, analyseren en beheren portefeuilles; anderen, zoals financiële planners, zijn vaak betrokken bij andere aspecten van het financiële leven van een cliënt, zoals onroerend goed, financiële steun voor universiteiten, pensioen en fiscale planning. Maar voor sommige mensen is het veld van de beleggingsadviseur in wezen verdeeld in twee soorten: de vergoeding (of alleen de vergoeding) en de commissie. De eersten rekenen een vast tarief (of "à la carte") voor hun diensten; dit laatste wordt gecompenseerd door commissies op financiële transacties of producten.

Welk soort adviseur beter is, is een vraag die bijna net zo oud is als het beroep zelf. Maar het debat werd opnieuw verhit in 2016, met de komst van de Fiduciaire Regel van het Department of Labor (DOL). De uitspraak verplichtte dat al diegenen die pensioenrekeningen beheren of adviseren (IRA's, 401 (k) s, etc.) voldoen aan een fiduciaire norm. Dit gedrag van onpartijdigheid houdt in dat redelijke tarieven worden geheven, eerlijk zijn over compensatie en aanbevelingen, en bovenal altijd de belangen van de klant op de eerste plaats stellen, nooit in strijd met zijn doelstellingen en risicotolerantie. Adviseurs kunnen strafrechtelijk aansprakelijk worden gesteld als ze deze regels overtreden.

Adviseurs op basis van vergoedingen (zoals geldbeheerders) waren vaak al fiduciaire ondernemingen; als ze geregistreerde beleggingsadviseurs waren, moesten ze dat ook zijn. Commissieadviseurs (zoals makelaars) waren dat niet.

De fiduciaire regel van de DOL werd nooit volledig geïmplementeerd en werd in 2018 ingetrokken. Maar het leidde wel tot nieuwe gesprekken over belangenconflicten en transparantie over de vergoeding van adviseurs. Veel Amerikanen kunnen onwetend zijn over beide scores. Personal Capital heeft in 2017 een financieel vertrouwensrapport uitgevoerd. Uit het rapport van Personal Capital bleek dat 46% van de respondenten geloofde dat adviseurs wettelijk verplicht waren om in hun beste belang te handelen, en 31% weet niet of ze beleggingskosten betalen of weet niet zeker wat ze betalen.

Laten we de twee soorten adviseurs nader bekijken.

Adviseur voor alleen vergoeding definiëren

Een adviseur met vergoeding compenseert een vooraf vastgesteld tarief voor zijn diensten. Dat kan een vast bedrag zijn of een uurtarief voor beleggingsadvies. Als hij actief beleggingen voor uw account koopt en verkoopt, is zijn vergoeding waarschijnlijk een percentage voor beheerd vermogen.

Binnen het compensated-by-fee rijk van adviseurs kan er een verder, subtiel onderscheid zijn tussen fee-only en fee-based. De enige bron van vergoeding voor adviseurs die alleen kosten betalen, is het honorarium dat door de klant aan de adviseur wordt betaald. Inkomsten voor vergoedingsadviseurs worden daarentegen grotendeels verdiend door vergoedingen die door een klant worden betaald, hoewel een klein percentage ervan kan worden verdiend via commissies die worden verdiend door de verkoop van producten van beursvennootschappen, beleggingsfondsen of verzekeringsmaatschappijen.

Adviseurs die alleen betalen, hebben een fiduciaire plicht jegens hun klanten ten opzichte van plichten jegens een makelaar, dealer of andere instelling. Dit betekent dat zij, op straffe van wettelijke aansprakelijkheid, altijd de belangen van de cliënt voorop moeten stellen en hun cliënt geen beleggingsproduct kunnen verkopen dat in strijd is met zijn behoeften, doelstellingen en risicotolerantie. Ze moeten een grondige analyse van beleggingen uitvoeren voordat ze aanbevelingen doen, belangenconflicten bekendmaken en de beste uitvoering van transacties gebruiken bij het beleggen.

Commissie-gebaseerde adviseur definiëren

De inkomsten van een op commissie gebaseerde adviseur worden daarentegen volledig verdiend met de producten die ze verkoopt of de accounts die ze opent. Producten voor op commissie gebaseerde adviseurs omvatten financiële instrumenten zoals verzekeringspakketten en beleggingsfondsen. Hoe meer transacties ze voltooien of hoe meer accounts ze openen, hoe meer ze worden betaald.

Op de commissie gebaseerde adviseurs kunnen fiduciaire ondernemingen zijn. Maar dat hoeft niet zo te zijn. De wetgeving bepaalt dat ze de geschiktheidsregel voor hun klanten moeten volgen, wat betekent dat ze alle producten kunnen verkopen die volgens hen geschikt zijn voor de doelstellingen en situatie van hun klanten - hoewel de maatstaf voor geschiktheid vrij subjectief is. Ze hebben geen wettelijke plicht tegenover hun klanten; in plaats daarvan hebben ze de plicht om hun makelaars of dealers in dienst te hebben. Verder hoeven ze geen belangenconflicten bekend te maken.

Problemen met op de Commissie gebaseerde adviseurs

Veel op opdracht gebaseerde beleggingsadviseurs (inclusief full-service makelaars) werken voor grote bedrijven, de Edward Joneses en Merrill Lynches van de wereld. Maar deze adviseurs zijn slechts nominaal in dienst van hun bedrijf. Vaker wel dan niet, lijken ze op zelfstandige, onafhankelijke contractanten, wiens inkomsten afkomstig zijn van de klanten die ze kunnen aantrekken. Ze ontvangen weinig of geen basissalaris van de makelaar of financiële dienstverlener, hoewel het bedrijf onderzoek, faciliteiten en andere vormen van operationele ondersteuning.

Om deze steun van de beleggingsonderneming te ontvangen, zijn adviseurs aan enkele belangrijke verplichtingen gehouden. De belangrijkste hiervan levert het bedrijf zijn inkomsten op: adviseurs moeten een bepaald deel van hun inkomsten aan het bedrijf overdragen, verdiend door verkoop op commissiebasis.

Het probleem met deze compensatiemethode is dat het adviseurs beloont voor het betrekken van hun cliënt bij actieve handel, zelfs als deze beleggingsstijl niet geschikt is voor die cliënt. Bovendien oefenen sommige makelaars, om hun commissies te verhogen, karnen, de onethische praktijk van het overdreven kopen en verkopen van effecten op de rekening van een cliënt. Churning houdt een portefeuille constant in beweging, met als primair doel de zakken van de adviseur te vullen.

En het kost investeerders. Een rapport uit 2015, "De effecten van conflicterend beleggingsadvies op pensioensparen", uitgegeven door de Raad van Economische Adviseurs van het Witte Huis, verklaarde dat "Spaarders die tegenstrijdig advies ontvangen, elk jaar ongeveer 1 procentpunt lager rendement behalen ... we schatten de totale jaarlijkse kosten van tegenstrijdig advies kost ongeveer $ 17 miljard per jaar. "

Kosten van adviseurs die alleen kosten betalen

Adviseurs die alleen betalen, hebben ook hun nadelen. Ze worden vaak gezien als duurder dan hun tegenhangers met commissiecompensatie, en inderdaad, de jaarlijkse 1% -2% die ze in rekening brengen voor het beheren van activa zal rendement opleveren.

En hoewel professionals met alleen vergoedingen beleggers helpen de problemen van karnen te voorkomen, mag er geen misverstand bestaan ​​dat makelaarscommissies volledig worden geëlimineerd. Beleggers moeten nog steeds een courtage betalen om daadwerkelijk te handelen. De brokerage kan ook bewaarkosten in rekening brengen voor accounts.

Het komt neer op

Zoals met zoveel dingen, is er geen eenvoudig antwoord dat beter is: een adviseur op basis van vergoedingen of een opdracht.

Services in opdracht zijn misschien wel het meest geschikt voor sommige beleggers, met name in het geval van een kleinere portefeuille waar minder actief beheer vereist is; af en toe een commissie betalen zal waarschijnlijk niet de daling van het rendement van de portefeuille op de lange termijn zijn. De sleutel is om vooraf te begrijpen waarom de adviseur een bepaald voertuig of product aanbeveelt en ervoor te zorgen dat u een keuze tussen producten wordt aangeboden - niet alleen de beste voor de bankrekening van uw adviseur.

Maar voor iedereen die een zeer grote portefeuille moet beheren, wiens beleggingsdoelstellingen frequente transacties en actieve activaspreiding vereisen, is een beleggingsadviseur met alleen vergoeding de beste optie. Dankzij deze beloningsstructuur kunnen beleggingsprofessionals het goed doen voor zichzelf, terwijl ze de belangen van hun klanten ter harte nemen, wat een emotionele component is die hoog op de absolute lijst van veel beleggers staat.