The Giants of Finance: Andrew Carnegie

De kans is groot dat de naam van Andrew Carnegie ten minste één gebouw in uw stad siert. Tenminste, dat is het geval voor de meeste grote steden in de VS Hoewel Carnegie nu veel beter bekend staat als een filantroop, bouwde hij een fortuin van de grond af - een fortuin dat hij later in zijn leven weggaf.

De Schotse immigrant

Andrew Carnegie werd geboren in Dunfermline, Schotland, op 25 november 1835. Zijn ouders waren allebei actief in het weven en naaien. Nooit goed af, zag de Carnegie-familie hun magere bron van inkomsten opdrogen toen de uitvinding van krachtweefmachines de industrie overnam. Toen Carnegie 12 was, vertrok het gezin naar de Verenigde Staten op zoek naar betere kansen. Het vinden van die kansen, zo bleek, was iets waarvoor de jonge Andrew een talent had.

Superintendent Messenger naar Railroad

Carnegie werkte bij een katoenfabriek in zijn nieuwe huis in Allegheny, Pa (nu Pittsburgh), en ging al snel aan de slag als telegraafboodschapper. In de loop van dit werk probeerde Carnegie zijn gebrek aan formeel onderwijs te compenseren met zelfstudie. Toegang tot privébibliotheken (met enige moeite), las Carnegie vraatzuchtig en leerde zichzelf ook om telegraafsignalen op het gehoor te vertalen. Dit laatste vermogen was de bron van de volgende promotie van Carnegie bij een bediende bij het telegraafkantoor en vervolgens bij de telegraafoperator op 17-jarige leeftijd.

De bekwame geest en charme van Carnegie brachten hem snel naar de top van de spoorweg totdat hij zichzelf diende als secretaris van de hoofdinspecteur van Pennsylvania Railroad, Thomas A. Scott. Onder toezicht van Scott leerde hij waardevolle lessen over management en investeringen. Carnegie begon te investeren in spoorwegmaatschappijen en de industrieën die hen ondersteunden. Tegen 1863 verdiende hij duizenden dollars per jaar aan dividenden. Toen Scott de spoorweg verliet om Keystone Bridge Co. te vormen, nam Carnegie zijn functie als inspecteur over. In 1865 trad Carnegie toe tot zijn mentor bij Keystone en hielp het succesvolle bedrijf te vormen.

Een rijk smeden met ijzer en staal

De investeringen en samenwerkingsverbanden van Carnegie leidden ertoe dat hij een meerderheidsbelang had in verschillende schijnbaar diverse bedrijven. Hij bezat slaapauto's die in de spoorweg werden gebruikt, een deel van Keystone, verschillende ijzerfabrieken die Keystone bevoorraden, een oliemaatschappij en een staalwalserij. Carnegie dacht dat ijzer de basis zou zijn om zijn bedrijven samen te binden, en hij begon zijn eigendom te consolideren door verticale integratie (het opkopen van bedrijven op alle niveaus van het productieproces).

(Zie ook: Het belang van diversificatie .)

Tijdens een van zijn reizen om kapitaal aan te trekken door obligaties aan Europese investeerders te verkopen, merkte Carnegie echter op dat de vraag naar staal groeide en mogelijk die van ijzer zou overtreffen. Hij veranderde zijn strategie en begon zich in 1873 te concentreren op staalbedrijven. Carnegie en zijn partners richtten zich op het bouwen van nieuwe fabrieken met moderne innovaties die de concurrentie zouden overtreffen.

(Zie ook: Vraag en aanbod uit onze Economics Basics Tutorial .)

Rond deze tijd creëerde Carnegie twee basis bedrijfsregels om hem te begeleiden. De eerste was dat de winst voor zichzelf zou zorgen als de kosten zorgvuldig zouden worden gevolgd. En ten tweede, dat de aanwezigheid van hoogbegaafde managers meer waard was dan de eigenlijke fabrieken die ze runden.

De fabrieken van Carnegie hadden een van de modernste inventaris- en kostencontroles van die tijd, en zijn managementteam omvatte Charles M. Schwab, die later beroemd werd als hoofd van Bethlehem Steel.

Kopen als anderen verkocht

De molens van Carnegie liepen al efficiënter dan hun concurrenten, dus hij was in de beste positie om te kopen toen de economie in 1873 een malaise van zes jaar bereikte. Carnegie sloot concurrerende molens en bedrijven op andere productieniveaus. Hij renoveerde de oudere molens naar moderne normen en was terug bij het produceren en afleveren van zijn resterende concurrenten toen de economie herstelde. De economie sloeg een andere sleur in 1883 en Carnegie deed twee aanwinsten die zowel zijn rijk zouden cementeren als zijn reputatie zouden schaden. Contrarische beleggers vinden waarde in de slechtste marktomstandigheden.

(Zie ook: Kopen als er bloed in de straten is .)

Henry Frick en Homestead

Carnegie kocht zijn grootste concurrent, Homestead Works, en een meerderheidsbelang in het cola-imperium van Henry Frick. Cola was essentieel voor het staalproductieproces en Frick had er veel van in bezit.

Hoewel Carnegie en Frick heel verschillende mannen waren (Carnegie was charmant en gemoedelijk waar Frick hard en stilzwijgend was), zag Carnegie dat Frick de mogelijkheid had om de dagelijkse activiteiten van zijn aanzienlijke rijk over te nemen. In 1892 combineerde Carnegie zijn bedrijven in één Carnegie Steel Co. en noemde Frick de voorzitter.

Frick was een fervent anti-vakbond en het gebeurde dat de Homestead-fabriek in staking ging in hetzelfde jaar dat hij voorzitter werd. De staalprijs was gedaald en de kostenbewuste Frick wilde de lonen verlagen om winst te maken. De vakbond was tegen elke vermindering en een lockout-aanval volgde. Carnegie was het land uit en Frick was vastbesloten de staking te breken in plaats van toe te geven aan de eisen - iets dat Carnegie vaak deed. Frick heeft bewakers van het Pinkerton Detective Agency ingeschakeld om niet-vakbondswerkers te beschermen die werden binnengebracht om de fabriek te heropenen.

De Homestead-oorlog

Er brak een gevecht uit tussen de stakers en de bewaker en zeven mensen werden gedood. Geweervuur, bommen, knuppels en stenen kenmerkten de voortdurende botsingen tussen de vakbond, niet-vakbondswerkers en bewakers. De militie werd uiteindelijk ingeschakeld en de molen ging weer in bedrijf met niet-vakbondswerkers, maar de strijd ging door. Een moordenaar, niet verwant aan de vakbond, schoot en stak Frick een week in de vijandelijkheden. Frick overleefde niet alleen maar verbond zijn eigen wonden en beëindigde zijn werkdag. De vakbond zag wat ze hadden en vouwde op en accepteerde lagere lonen om hun baan terug te krijgen. De staking in Homestead ontsierde het imago van Carnegie omdat velen vonden dat hij Frick overal had gesteund door stille toestemming.

Morgan koopt Carnegie uit

Carnegie begon zich meer en meer te concentreren op schrijven en filantropie na de staking in Homestead. In 1889 schreef hij een artikel met de naam 'Het evangelie van rijkdom' waarin hij stelde dat het leven van een industrieel twee fasen zou moeten hebben: een waarin hij zoveel rijkdom verzamelt als hij kan, en de tweede waarin hij alles weggeeft om de samenleving te helpen. In 1901 kreeg Carnegie de kans zijn woord te houden toen hij zijn bedrijf voor $ 400 miljoen verkocht aan een groep investeerders onder leiding van JP Morgan. Carnegie Steel werd het middelpunt van US Steel, een trust die 70% van de staalproductie van het land controleert. Carnegie begon zijn filantropische fase met een van 's werelds grootste persoonlijke fortuinen.

Geschiedenis herschrijven

Van 1901 tot zijn dood in 1919 gaf Carnegie het moderne equivalent van miljarden dollars weg. Misschien herinnerend aan zijn moeite om boeken te krijgen als een jeugd, financierde hij meer dan 2500 openbare bibliotheken in de VS en in het buitenland - allemaal met de naam Carnegie. Hij financierde ook Carnegie Hall, Carnegie Mellon University, The Carnegie Institution of Washington, The Carnegie Hero Fund Commission, The Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching, The Carnegie Foundation, enzovoort.

Hoewel misschien een beetje te dol op zijn eigen naam, deelde Carnegie het podium met Rockefeller als een nieuw soort industrieel, gedreven om een ​​fortuin op te bouwen om het alleen maar weg te geven. Zelfs nu verspreiden zeer weinig extreem rijke mensen hun hele fortuin. Door dit te doen, kon Carnegie zijn beeld als een van de hardnoven roversbaronnen vervangen door dat van een moderne kerstman - een beeld versterkt door zijn witte baard en fonkelende ogen. Zijn aanzienlijke expertise op zakelijk en investeringsgebied kan in de loop van de tijd worden vergeten, maar dankzij zijn filantropie zal zijn naam dat niet zijn.

(Zie ook: The Christmas Saints of Wall Street .)