De grote recessie
De grote recessie is een term die de scherpe daling van de economische activiteit in de late jaren 2000 vertegenwoordigt. Deze periode wordt beschouwd als de belangrijkste recessie sinds de Grote Depressie. De term Grote recessie is van toepassing op zowel de Amerikaanse recessie, die officieel loopt van december 2007 tot juni 2009, en de daaropvolgende wereldwijde recessie in 2009. De economische malaise begon toen de Amerikaanse huizenmarkt van boom naar faillissement ging, en grote hoeveelheden door hypotheek gedekte effecten (MBS's) en derivaten verloren belangrijke waarde.
Belangrijkste leerpunten
- De Grote Recessie verwijst naar de economische neergang van 2007 tot 2009 na het uiteenspatten van de Amerikaanse huizenbubbel en de wereldwijde financiële crisis.
- De Grote Recessie was de zwaarste economische recessie in de Verenigde Staten sinds de Grote Depressie van de jaren dertig.
- In reactie op de Grote Recessie werd een ongekend fiscaal, monetair en regelgevend beleid ontketend door de federale autoriteiten, die sommige, maar niet alle, crediteren voor het daaropvolgende herstel.
De grote recessie begrijpen
De term The Great Recession is een spel over de term The Great Depression. De laatste vond plaats in de jaren 1930 en vertoonde een daling van het bruto binnenlands product (BBP) met meer dan 10% en een werkloosheidspercentage dat ooit 25% bereikte. Hoewel er geen expliciete criteria bestaan om een depressie te onderscheiden van een ernstige recessie, bestaat er onder economen een vrijwel consensus over het feit dat de neergang van de late jaren 2000, waarbij het Amerikaanse bbp met 0, 3% daalde in 2008 en 2, 8% in 2009 en de werkloosheid kort bereikte 10 %, bereikte geen depressiestatus. De gebeurtenis is echter zonder twijfel de ergste economische neergang in de tussenliggende jaren.
Oorzaken van de grote recessie
Volgens een rapport van de Financial Crisis Enquiry Commission uit 2011 was de Grote Recessie te voorkomen. De aangestelden, die zes Democraten en vier Republikeinen omvatten, noemden verschillende belangrijke bijdragende factoren die volgens hen tot de neergang hebben geleid.
Ten eerste is in het rapport vastgesteld dat de overheid de financiële sector niet heeft gereguleerd. Dit verzuim om te reguleren omvatte het onvermogen van de Fed om giftige hypothecaire leningen te beteugelen.
Vervolgens waren er teveel financiële ondernemingen die te veel risico namen. Het schaduwbanksysteem, dat ook beleggingsondernemingen omvatte, groeide met het depotbanksysteem, maar stond niet onder hetzelfde toezicht of dezelfde regelgeving. Toen het schaduwbanksysteem faalde, had de uitkomst invloed op de kredietstroom naar consumenten en bedrijven.
Andere oorzaken die in het rapport werden geïdentificeerd, waren buitensporige leningen van consumenten en bedrijven en wetgevers die het instortende financiële systeem niet volledig konden begrijpen.
Grote recessie oorsprong en gevolgen
In de nasleep van de recessie van 2001 en de aanslagen van het World Trade Center van 9/11/2001, heeft de Amerikaanse Federal Reserve de rentetarieven naar het laagste niveau gebracht dat tot dan toe in het post-Bretton Woods-tijdperk werd waargenomen in een poging de economische stabiliteit te handhaven . De Fed had tot medio 2004 lage rentevoeten. In combinatie met het federale beleid om woningbezit aan te moedigen, hebben deze lage rentes ertoe bijgedragen dat de vastgoed- en financiële markten sterk zijn gegroeid. Financiële innovaties zoals nieuwe soorten subprime en instelbare hypotheken lieten leners, die zich anders misschien niet anders hadden gekwalificeerd, toe om royale woningleningen te verkrijgen op basis van de verwachting dat de rentetarieven laag zouden blijven en de huizenprijzen voor onbepaalde tijd zouden blijven stijgen.
Van 2004 tot 2006 heeft de Federal Reserve de rente echter gestaag verhoogd in een poging de inflatie in de economie stabiel te houden. Toen de marktrente als reactie daarop steeg, werd de stroom nieuw krediet via traditionele bankkanalen naar onroerend goed gemodereerd. Misschien serieuzer, de tarieven op bestaande instelbare hypotheken en zelfs meer exotische leningen begonnen te resetten tegen veel hogere tarieven dan veel leners hadden verwacht of werden verwacht. Het resultaat was het uiteenspatten van wat later algemeen werd erkend als een huiszeepbel.
Tijdens de Amerikaanse huizenbloei in het midden van de jaren 2000, begonnen financiële instellingen hypotheekgedekte effecten en geavanceerde afgeleide producten op ongekende niveaus op de markt te brengen. Toen de onroerendgoedmarkt in 2007 instortte, daalden deze effecten sterk in waarde. De kredietmarkten die de huizenbubbel hadden gefinancierd, volgden snel de huizenprijzen in een neergang toen zich in 2007 een kredietcrisis begon te ontvouwen. De solvabiliteit van banken met overmatige hefboomfinanciering kwam op een breekpunt, te beginnen met de ineenstorting van Bear Stearns in maart 2008.
De dingen kwamen later dat jaar tot een hoogtepunt met het faillissement van Lehman Brothers, de op drie na grootste investeringsbank van het land, in september 2008. De besmetting verspreidde zich snel naar andere economieën over de hele wereld, met name in Europa. Als gevolg van de Grote Recessie hebben alleen de Verenigde Staten volgens het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics meer dan 8, 7 miljoen banen verloren, waardoor het werkloosheidspercentage is verdubbeld. Verder hebben Amerikaanse huishoudens volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën ongeveer $ 19 biljoen vermogen verloren als gevolg van de sterke daling van de aandelenmarkt. De officiële einddatum van de Grote Recessie was juni 2009.
Belangrijk
De Dodd-Frank-wet die in 2010 door president Barack Obama is vastgesteld, gaf de overheid controle over falende financiële instellingen en de mogelijkheid om consumentenbeschermingen in te stellen tegen roofkredieten.
Herstel van de grote recessie
Het agressieve monetaire beleid van de Federal Reserve en andere centrale banken in reactie op de Grote Recessie, hoewel niet zonder kritiek, wordt algemeen toegeschreven aan het voorkomen van nog grotere schade aan de wereldeconomie.
De Fed verlaagde bijvoorbeeld een basisrente tot bijna nul om de liquiditeit te bevorderen en bood banken in een ongekende beweging volgens de week maar liefst $ 7, 7 biljoen noodleningen in een beleid dat bekend staat als kwantitatieve versoepeling. Samen met de inundatie van liquiditeit door de Fed, is de Amerikaanse federale overheid begonnen met een massaal programma van fiscaal beleid om de economie te stimuleren in de vorm van een tekort van $ 787 miljard onder de Amerikaanse herstel- en herinvesteringswet, volgens het congres Budget Office.
Niet alleen introduceerde de overheid stimuleringspakketten in het financiële systeem, maar er werd ook nieuwe financiële regelgeving ingevoerd. Volgens sommige economen heeft de intrekking van de Glass-Steagall Act - de verordening uit het depressietijdperk - in de jaren negentig bijgedragen aan de recessie. Door de intrekking van de verordening konden enkele grotere banken van de Verenigde Staten fuseren en grotere instellingen vormen. In 2010 ondertekende president Barack Obama de Dodd-Frank Act om de overheid uitgebreide regulerende macht over de financiële sector te geven.
De Amerikaanse federale overheid besteedde 787 miljard dollar aan tekortuitgaven in een poging om de economie te stimuleren tijdens de Grote Recessie volgens de Amerikaanse Recovery and Reinvestment Act, volgens het Congressional Budget Office.
De Dodd-Frank Act
De wet gaf de overheid enige controle over financiële instellingen die werden geacht op het punt van faillissement te staan en om te helpen bij het instellen van consumentenbescherming tegen roofkredieten.
Critici van Dodd-Frank merken echter op dat de spelers en instellingen in de financiële sector die actief reden en profiteerden van roofkredieten en aanverwante praktijken tijdens de huisvesting en financiële bubbels ook nauw betrokken waren bij zowel het opstellen van de nieuwe wet als de belastingsinstanties van Obama met de uitvoering ervan.
Na deze beleidsmaatregelen (sommigen beweren, ondanks hen) herstelde de economie zich geleidelijk. Het reële bbp bereikte een dieptepunt in het tweede kwartaal van 2009 en herwon zijn piek vóór de recessie in het tweede kwartaal van 2011, drie en een half jaar na het begin van de officiële recessie. Financiële markten herstelden zich toen de liquiditeitsvloed vooral over Wall Street spoelde.
De Dow Jones Industrial Average (DJIA), die meer dan de helft van zijn waarde had verloren ten opzichte van zijn piek in augustus 2007, begon zich te herstellen in maart 2009 en vier jaar later, in maart 2013, brak hij zijn hoogtepunt in 2007. Voor werknemers en huishoudens was het beeld minder rooskleurig. De werkloosheid bedroeg eind 2007 5%, bereikte een hoogtepunt van 10% in oktober 2009 en herstelde zich niet tot 5% tot 2015, bijna acht jaar na het begin van de recessie. Het reële gemiddelde gezinsinkomen overtrof het niveau van vóór de recessie tot 2016.
Critici van de beleidsreactie en hoe dit het herstel vormde, beweren dat de vloedgolf van liquiditeits- en tekortuitgaven veel heeft bijgedragen aan het ondersteunen van politiek verbonden financiële instellingen en grote ondernemingen ten koste van gewone mensen en mogelijk het herstel daadwerkelijk heeft vertraagd door economische middelen in industrieën en activiteiten die het verdienden te mislukken.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.