Hoe de dividenduitkering te berekenen

De dividenduitkeringsratio is een vergelijking van de totale aan aandeelhouders uitgekeerde dollars ten opzichte van de netto-inkomsten van een bedrijf. Het is het percentage van de inkomsten van een bedrijf dat wordt gebruikt om zijn investeerders te belonen.

Anders bekeken, is het het netto-inkomen dat een bedrijf niet herinvesteert in het bedrijf, gebruikt om schulden af ​​te lossen of toe te voegen aan zijn kasreserves.

Hoe de dividenduitkering wordt gebruikt

De dividenduitkering is een belangrijk aspect van fundamentele analyse dat kan worden berekend met behulp van gegevens die gemakkelijk te vinden zijn in de financiële overzichten van een bedrijf.

De dividenduitkering geeft aan welk percentage van het nettoresultaat een bedrijf besteedt aan het betalen van contante dividenden aan aandeelhouders.

De uitbetalingsratio is dus het tegenovergestelde van de retentieratio, die aangeeft hoeveel inkomsten de onderneming heeft om terug te investeren in haar activiteiten.

Uitbetaling van bedrijfsdividend en de retentieratio

Hoe het te berekenen

De dividenduitkeringsratio kan op absolute basis worden berekend door het totale jaarlijkse dividenduitkeringbedrag te delen door het nettoresultaat, maar het wordt vaker berekend op basis van per aandeel. Hier is de formule:

Dividenduitkering = jaarlijkse dividenden per gewoon aandeel ÷ winst per aandeel

De uitbetalingsratio kan worden gedaan met behulp van het totale gewone eigen vermogen dat op de balans van een bedrijf staat. Deel dit totaal door de huidige aandelenkoers van het bedrijf om het aantal uitstaande aandelen te krijgen. Bereken vervolgens dividenden per aandeel door het dividend op de balans te delen door het aantal uitstaande aandelen.

De winst per aandeel (EPS) staat onderaan de winst-en-verliesrekening van de onderneming.

Wat het betekent

De dividenduitkering is een belangrijke winstgevendheid die het rendement op de investering meet. Door te onthullen welk percentage van het netto-inkomen een bedrijf uitbetaalt of behoudt, kan het ook dienen als een maatstaf om de toekomstperspectieven van een bedrijf te peilen.

Een hoge dividenduitkering wordt echter niet altijd gewaardeerd door actieve beleggers.

Een ongewoon hoge dividenduitkering kan erop wijzen dat een bedrijf probeert een slechte bedrijfssituatie voor investeerders te maskeren door extravagante dividenden aan te bieden, of dat het gewoon niet van plan is om agressief werkkapitaal te gebruiken om uit te breiden.

Analisten zien liever een gezond evenwicht tussen dividenduitkeringen en ingehouden winsten. Ze zien ook graag consistente dividenduitkeringspercentages van jaar tot jaar die aangeven dat een bedrijf geen boom-and-bust cycli doormaakt.

Beurshandelaren, in tegenstelling tot buy-and-hold beleggers, hebben de neiging om stockdividenden te ontslaan, omdat ze niet van plan zijn hun beleggingen lang genoeg te houden om ze te krijgen.

In de afgelopen jaren hebben bedrijven die de top van een hoogconjunctuur hebben bereikt, weinig of geen dividend uitgekeerd aan hun investeerders. Tijdens de hoogconjunctuur van de technologie aan het einde van de jaren negentig werd het zelfs gezien als een signaal dat een bedrijf uitgroeide tot comfortabele maar niet spectaculaire groei.

Desalniettemin blijft de dividenduitkering een belangrijke factor bij het selecteren van aandelen, met name voor de lange termijn. Professionele portefeuillebeheerders bevelen over het algemeen aan dat een belegger een deel van een portefeuille aan dergelijke inkomstengenererende aandelen wijdt. Het aanbevolen gedeelte dat aan dergelijke aandelen wordt besteed, neemt doorgaans toe naarmate de belegger met pensioen gaat.