Vooruitbetalingsrisico
Vooruitbetalingsrisico is het risico dat gepaard gaat met het voortijdig rendement van de hoofdsom op een vastrentend effect. Wanneer de hoofdsom vroeg wordt teruggegeven, worden toekomstige rentebetalingen niet betaald over dat deel van de hoofdsom, wat betekent dat beleggers in bijbehorende vastrentende effecten geen rente ontvangen die op de hoofdsom is betaald. Het risico van vooruitbetaling is het meest gangbaar in vastrentende effecten zoals opvraagbare obligaties en door hypotheek gedekte effecten (MBS). Obligaties met betalingsrisico hebben vaak boetes voor vooruitbetaling.
Afbreken van vooruitbetalingsrisico
Vooruitbetalingsrisico bestaat in sommige vastrentende effecten met ingebedde callopties die kunnen worden uitgeoefend door de emittent, of in geval van een door hypotheek gedekt effect, de kredietnemer. Deze opties geven de emittent het recht, maar niet de verplichting, om de obligatie af te lossen vóór de geplande looptijd. In door hypotheek gedekte effecten kunnen hypotheekhouders hun hypotheken herfinancieren of afbetalen, waardoor de effectenhouder toekomstige rente verliest. Omdat de aan dergelijke effecten verbonden kasstromen niet zeker zijn, kan hun rendement tot einde looptijd niet zeker zijn op het moment van aankoop. Als de obligatie met een premie werd gekocht (een prijs hoger dan 100), dan is het rendement van de obligatie lager dan wat werd geschat op het moment van aankoop.
Vooruitbetalingsrisico in opvraagbare versus niet-opvraagbare obligaties
Een obligatie is een schuldinvestering waarbij een entiteit geld leent van een belegger. De entiteit verricht regelmatig rentebetalingen aan de belegger gedurende de looptijd van de obligatie, aan het einde waarvan ze de hoofdsom van de belegger teruggeeft. Obligaties kunnen opvraagbaar of niet-opvraagbaar zijn. Met een opvraagbare obligatie heeft de emittent de optie om de hoofdsom van de belegger vervroegd terug te betalen, waarna de belegger geen rentebetalingen meer ontvangt. Emittenten van niet-afrekenbare obligaties missen deze optie. Bijgevolg is het vooruitbetalingsrisico, dat de kans beschrijft dat de emittent de hoofdsom vroegtijdig terugbetaalt en de belegger de daaropvolgende rente misloopt, alleen verbonden aan opvraagbare obligaties.
Voorbeelden van vooruitbetalingsrisico
Voor een obligatie met een embedded call-optie, hoe hoger de rentevoet van een obligatie ten opzichte van de huidige rentetarieven, hoe hoger het vooruitbetalingsrisico. Op door hypotheken gedekte effecten, hoe hoger de rente ten opzichte van de huidige rentetarieven, hoe groter de kans dat de onderliggende hypotheken worden geherfinancierd.
Een huiseigenaar die een hypotheek op 7% afsluit, heeft bijvoorbeeld een veel sterkere stimulans om te herfinancieren wanneer de tarieven dalen tot 4 of 5% in vergelijking met wanneer de tarieven 7% blijven of hoger gaan. Wanneer en als de huiseigenaar herfinanciert, ontvangen degenen die in zijn oorspronkelijke hypotheek op de secundaire markt hebben geïnvesteerd niet de volledige rentebetaling waarop ze hoopten.
Beleggers die een premie betalen voor een opvraagbare obligatie met een hoge rente, lopen vooruitbetalingsrisico. Naast het feit dat ze sterk gecorreleerd zijn met dalende rentetarieven, zijn hypotheekaflossingen ook sterk gecorreleerd met stijgende woningwaarden. Dat komt omdat stijgende woningwaarden een stimulans zijn voor kredietnemers om in huizen in te ruilen of uitbetalingen te gebruiken, die beide leiden tot vooruitbetalingen van hypotheken.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.