Hoe werken universitaire schenkingen?

Schenkingen vertegenwoordigen geld of andere financiële activa die worden geschonken aan universiteiten of hogescholen en zijn bedoeld om te worden geïnvesteerd om de hoofdsom te laten groeien en extra inkomsten te bieden voor toekomstige investeringen en uitgaven. Gewoonlijk volgen schenkingsfondsen een vrij strikte reeks langetermijnrichtlijnen die de activaspreiding dicteren die het beoogde rendement zal opleveren zonder te veel risico te nemen.

De meeste schenkingen hebben richtlijnen die aangeven hoeveel van de beleggingsinkomsten van elk jaar kunnen worden besteed. Voor veel universiteiten is dit bedrag ongeveer 5% van de totale vermogenswaarde van de schenking. Omdat sommige van de meer begeerde scholen, zoals Harvard, schenkingen hebben die miljarden dollars waard zijn, kan deze 5% gelijk zijn aan een grote som geld.

Hoe schenkingen werken

Een schenking is een schenking van geld of eigendom aan een non-profit organisatie, die de resulterende beleggingsinkomsten gebruikt voor een specifiek doel. "Schenking" kan ook verwijzen naar het totaal van de belegbare activa van een instelling zonder winstoogmerk, ook bekend als "hoofdsom" of "corpus", die bedoeld is om te worden gebruikt voor operaties of programma's die consistent zijn met de wensen van de donor. De meeste schenkingen zijn ontworpen om de hoofdsom intact te houden terwijl de beleggingsinkomsten worden gebruikt voor liefdadigheidsinspanningen.

De oudste schenkingen die vandaag nog steeds actief zijn, werden vastgesteld door koning Henry VIII en zijn familieleden. Zijn grootmoeder, gravin van Richmond, vestigde begiftigde stoelen in goddelijkheid in zowel Oxford als Cambridge, terwijl Henry VIII hoogleraarschappen in verschillende disciplines in zowel Oxford als Cambridge vestigde. Marcus Aurelius vestigde de eerste geregistreerde begiftiging voor de belangrijkste filosofische scholen in Athene rond 176 AD.

Donateurs van schenkingen kunnen soms beperken hoe de scholen dit geld uitgeven met een verklaring over het investeringsbeleid (ISP). Donoren kunnen bijvoorbeeld besluiten om een ​​deel van het geplande inkomen van een schenking te gebruiken op basis van een beurs op basis van verdiensten of behoeften. Een ander standaard beperkend gebruik van het inkomen van een schenking is het verstrekken van financiering voor bijzondere hoogleraren, die worden gebruikt om leraren van wereldklasse aan te trekken.

Buiten deze beperkingen kunnen universiteiten de rest van het toegewezen bestedingsbedrag als standaardinkomen gebruiken. Beslissingen over de vraag of het moet worden besteed aan het inhuren van professoren, het upgraden / repareren van faciliteiten of het financieren van meer beurzen worden overgelaten aan schoolbestuurders. Het investeringsinkomen van een schenking kan ook de collegegeldkosten voor studenten aanzienlijk verlagen. Als het kapitaal van een universiteit bijvoorbeeld in totaal $ 150 miljoen oplevert en een bestedingslimiet van 5% heeft, levert dit $ 7, 5 miljoen aan beschikbare inkomsten op. Als de universiteit oorspronkelijk $ 5, 5 miljoen aan schenkingsfondsen had begroot, zou dit betekenen dat het teveel aan $ 2 miljoen kon worden gebruikt om andere schulden / uitgaven te betalen en de besparingen konden worden doorgegeven aan studenten.

Omdat universiteiten echter afhankelijk zijn van beleggingsrendementen voor aanvullend inkomen, kunnen er problemen zijn als de investeringen niet voldoende rendement opleveren. Daarom worden de meeste schenkingen beheerd door professionals om ervoor te zorgen dat de investeringen in overeenstemming zijn met de bovengenoemde beleidsallocatie.

Belangrijkste leerpunten

• Een schenking is een schenking van geld of eigendom aan een non-profit organisatie, die de resulterende beleggingsinkomsten gebruikt voor een specifiek doel.
• Schenkingsfondsen worden voor altijd vastgesteld, wat betekent dat er geen einddatum voor het fonds is vastgesteld.
• Schenkingen worden vaak gebruikt door universiteiten en non-profitorganisaties om hun lopende activiteiten te financieren.

Soorten schenkingen

Er zijn vier verschillende soorten schenkingen: onbeperkt, termijn, quasi en beperkt.

1. Termijnbedragen bepalen meestal dat de opdrachtgever pas na een bepaalde periode of een bepaalde gebeurtenis kan worden uitgegeven.
2. Onbeperkte schenkingen zijn activa die kunnen worden uitgegeven, bewaard, belegd en gedistribueerd naar keuze van de instelling die het geschenk ontvangt.
3. Een quasi-schenking is een schenking door een persoon of instelling, gegeven met de bedoeling dat fonds een specifiek doel te laten dienen. De hoofdsom wordt meestal behouden terwijl de inkomsten worden besteed of verdeeld volgens de specificaties van de donor. Deze schenkingen worden meestal gestart door de instellingen die ervan profiteren via interne overschrijvingen of door gebruik te maken van onbeperkte schenkingen die al aan de instelling zijn gegeven.
4. Beperkte schenkingen hebben hun hoofdsom voor altijd, terwijl de inkomsten uit de belegde activa worden besteed volgens de specificatie van de donor.

Behalve in enkele omstandigheden kunnen de voorwaarden van deze schenkingen niet worden geschonden. Als een instelling bijna failliet is of het heeft verklaard, maar nog steeds activa in schenkingen heeft, kan een rechtbank een doctrine van cy-près uitvaardigen, zodat de instelling die activa kan gebruiken voor een betere financiële gezondheid terwijl de wensen van de donor nog steeds worden geëerbiedigd mogelijk. Het opstellen van het corpus van de schenking om schulden of bedrijfskosten te betalen, staat bekend als 'invasie' of 'schenkinginvasie' en vereist soms goedkeuring van de staat.

Kritieken op schenkingen

Harvard University en andere elite instellingen voor hoger onderwijs hebben kritiek gekregen op de omvang van hun giften. Critici hebben het nut van grote schenkingen van meerdere miljarden dollars in twijfel getrokken, waardoor het lijkt op hamsteren, vooral omdat de collegegeldkosten aan het einde van de 20e eeuw begonnen te stijgen. Grote schenkingen werden gezien als regendagen voor onderwijsinstellingen, maar tijdens de recessie van 2008 hebben veel schenkingen hun uitbetaling verlaagd. In een American Economic Review-studie uit 2014 werd aandacht besteed aan de prikkels achter dit gedrag en werd geconstateerd dat er een trend was naar een te grote nadruk op de gezondheid van een schenking in plaats van de instelling als geheel.

Het is niet ongebruikelijk dat studentenactivisten kritisch kijken waar hun hogescholen en universiteiten hun schenkingen investeren. In 1977 heeft Hampshire College afgestoten van Zuid-Afrikaanse investeringen uit protest tegen apartheid, een stap die een groot aantal onderwijsinstellingen in de Verenigde Staten volgde. Pleiten voor afstoting uit industrieën en landen die studenten moreel aangetast vinden, is nog steeds gebruikelijk onder studentenactivisten, hoewel de praktijk evolueert om de effectiviteit te verbeteren.