Hoe rentetarieven invloed hebben op beleggingsfondsen

Veranderende rentetarieven hebben invloed op een breed scala aan financiële producten, van obligaties tot bankleningen. Beleggingsfondsen zijn niet anders, dus een basiskennis van hoe rentetarieven werken en hoe ze uw portefeuille kunnen beïnvloeden, is een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat u belegt in producten die jarenlang gezond rendement blijven genereren.

De basis

De term "rentevoet" wordt veel gebruikt om te verwijzen naar de specifieke koers die is vastgesteld door de Federal Reserve of Fed. Dit tarief wordt het federale fondsentarief genoemd, maar het wordt ook wel het nationale tarief genoemd. Het tarief van de federale fondsen is het rentetarief dat andere banken in rekening brengen voor zeer korte leningen, vaak slechts van de ene dag op de andere. Omdat banken elke dag moeten sluiten met een minimumbedrag aan reserve in verhouding tot de hoeveelheid geleend geld, kan een bank met overtollige fondsen het extra uitlenen aan een bank die tekort schiet, zodat beide banken hun kapitaalquota voor de dag kunnen halen . Het federale fondsentarief bepaalt de rente die de eerste bank aan de tweede bank in rekening brengt voor het voorrecht om contant geld te lenen.

Deze rentevoet dient als basis voor alle andere soorten rentekosten. De disconteringsvoet is bijvoorbeeld de koers waarmee banken rechtstreeks geld van de Fed kunnen lenen, terwijl de prime rate de snelheid is die banken hun meest betrouwbare leners in rekening brengen. Veranderingen in de fondsrente hebben direct invloed op beide.

Het effect van renteveranderingen houdt echter niet op bij de interne financiën van banken. Om de impact van deze veranderingen te compenseren, geven banken de kosten door aan hun leners in de vorm van hypotheekrente, leenrente en creditcardrente. Hoewel het niet verplicht is, is het zeer waarschijnlijk dat banken hun lening- en kredietrente zullen verhogen als het fondsrente stijgt. Als de Fed de geldkoers verlaagt, wordt het in het algemeen goedkoper om geld te lenen.

Waarom veranderen rentetarieven?

De Federal Reserve verhoogt en verlaagt het tarief van de federale fondsen als middel om de inflatie te beheersen en tegelijkertijd de economie te laten floreren. Als de tarieven te laag zijn, wordt het lenen van geld extreem goedkoop, waardoor een snelle instroom van contanten in de economie mogelijk wordt, wat op zijn beurt de prijzen opdrijft. Dit wordt inflatie genoemd en het is de reden dat een bioscoopkaartje in 2015 bijna $ 15 kost, hoewel het enkele jaren geleden slechts $ 10 kostte. Omgekeerd, als de rentetarieven te hoog zijn, wordt het lenen van geld te duur en lijdt de economie omdat bedrijven niet langer in staat zijn om groei te financieren en particulieren geen hypotheken of autoleningen kunnen betalen.

Rente-effect op schuldbewijzen

In de beleggingssector zijn obligaties het duidelijkste voorbeeld van de impact die veranderende rentetarieven kunnen hebben op het beleggingsrendement. Obligaties zijn eenvoudig schuldinstrumenten uitgegeven door overheden, gemeenten en bedrijven om fondsen te genereren. Wanneer een belegger een obligatie koopt, leent zij geld aan de uitgevende entiteit in ruil voor de belofte van terugbetaling op een later tijdstip en de garantie van jaarlijkse rentebetalingen. Net zoals de eigenaar van een woninghypotheek elke maand een vast bedrag aan de bank moet betalen om het risico van wanbetaling te compenseren, ontvangen obligatiehouders periodieke rentebetalingen, couponbetalingen genoemd, gedurende de looptijd van de obligatie.

Net als andere soorten schulden, zoals leningen en creditcards, hebben veranderingen in de rentetarieven direct invloed op de rentetarieven van obligaties. Wanneer de rente stijgt, daalt de waarde van eerder uitgegeven obligaties met lagere rentevoeten. Dit komt omdat een belegger die een obligatie wil kopen, er geen zou kopen met een couponrente van 4% als hij een obligatie met een 7% -rente zou kunnen kopen voor dezelfde prijs. Om beleggers aan te moedigen oudere obligaties met lagere couponbetalingen te kopen, dalen de prijzen van deze obligaties. Omgekeerd, wanneer de rentevoeten dalen, stijgt de waarde van eerder uitgegeven obligaties omdat ze hogere couponrentes hebben dan nieuw uitgegeven schulden.

Deze impact wordt weerspiegeld in andere soorten schuldbewijzen, zoals bankbiljetten, rekeningen en bedrijfspapier. Kortom, wanneer de kosten van interbancair lenen veranderen, veroorzaakt dit een rimpeleffect dat van invloed is op alle andere vormen van lenen in de economie.

Rente-effect op schuldgerichte fondsen

Als het gaat om beleggingsfondsen, kunnen dingen een beetje ingewikkeld worden vanwege de uiteenlopende aard van hun portefeuilles. Als het gaat om schuldgerichte fondsen, is het effect van veranderende rentetarieven echter relatief duidelijk. Over het algemeen doen obligatiefondsen het meestal goed wanneer de rentetarieven dalen, omdat de effecten die al in de portefeuille van het fonds zitten waarschijnlijk hogere couponrente hebben dan nieuw uitgegeven obligaties, en dus in waarde stijgen. Als de Fed de rente echter verhoogt, kunnen obligatiefondsen lijden omdat nieuwe obligaties met hogere couponrente de waarde van oudere obligaties verlagen.

Deze regel geldt tenminste op korte termijn. De waarde van een belegging in beleggingsfondsen wordt bepaald door de intrinsieke waarde (NIW), wat de totale marktwaarde van de gehele portefeuille is, inclusief eventuele verdiende rente of dividenden, door het aantal uitstaande aandelen. Omdat de NIW gedeeltelijk is gebaseerd op de marktwaarde van de activa van het fonds, kunnen stijgende rentetarieven ernstige gevolgen hebben voor de NIW van een obligatiefonds dat nieuw ongewenste activa bezit. Als de rente daalt en oudere obligaties met een premie beginnen te handelen, kan de NAV aanzienlijk stijgen. Voor degenen die op korte termijn aandelen van beleggingsfondsen willen verzilveren, kunnen rentewijzigingen rampzalig of verrukkelijk zijn.

De levensduur van een obligatie heeft echter veel te maken met de invloed van renteveranderingen op de waarde. Obligaties die bijvoorbeeld bijna een jaar oud zijn, verliezen veel minder waarde of winnen minder. Dit komt omdat de obligatie-emittent op de vervaldag de volledige nominale waarde van de obligatie moet betalen aan degene die deze bezit. Naarmate de vervaldatum nadert, convergeert de marktwaarde van een obligatie met de nominale waarde. Obligaties met een resterende looptijd tot de vervaldatum, kunnen daarentegen sterk worden beïnvloed door de koerswijzigingen.

Vanwege de stabiliteit van de kortlopende schulden, zijn geldmarktfondsen of andere beleggingsfondsen die voornamelijk beleggen in veilige, kortlopende activa uitgegeven door overheden of bedrijven met een hoge rating, minder kwetsbaar voor de verwoestingen van renteschommelingen. Evenzo kunnen buy-and-hold-investeerders die aandelen in langlopende obligatiefondsen bezitten, de achtbaan van renteschommelingen achter zich laten aangezien de marktwaarde van de portefeuille in de loop van de tijd samenvalt met de totale nominale waarde. Bovendien kunnen obligatiefondsen nieuwere obligaties met een hogere rente kopen naarmate oudere activa vervallen.

Maken stijgende rentetarieven beleggen minder aantrekkelijk?

Het effect van veranderende rentetarieven is duidelijk als het gaat om de winstgevendheid van schuldgerichte beleggingsfondsen. Door stijgende rentetarieven kunnen beleggingsfondsen en andere beleggingen in het algemeen echter minder aantrekkelijk worden. Omdat de kosten van lenen stijgen naarmate de rentetarieven stijgen, hebben particulieren en bedrijven minder geld om in hun portefeuilles te stoppen. Dit betekent dat beleggingsfondsen minder kapitaal hebben om mee te werken, waardoor het moeilijker wordt om een ​​gezond rendement te genereren. Bovendien heeft de aandelenmarkt de neiging om een ​​dip te nemen wanneer de rentetarieven stijgen, wat de aandeelhouders van zowel individuele aandelen als aandelenfondsen beïnvloedt.