Hoe wordt de zuur-testverhouding berekend?

De zuur-test ratio, ook bekend als de quick ratio, meet de liquiditeit van een bedrijf door te berekenen hoe goed vlottende activa de kortlopende verplichtingen kunnen dekken. De quick ratio gebruikt alleen de meest liquide vlottende activa die binnen 90 dagen of minder in contanten kunnen worden omgezet.

Alle informatie die nodig is om de zuur-testverhouding te berekenen, is te vinden op de balans van een bedrijf en omvat het volgende:

Vlottende activa of alle activa die binnen een jaar in contanten kunnen worden omgezet:

• Geldmiddelen en kasequivalenten
• Verhandelbare effecten
• Debiteuren

Kortlopende verplichtingen of schulden of verplichtingen van een onderneming die binnen een jaar opeisbaar zijn:

• Kortlopende schulden
• Crediteuren
• Overlopende passiva en overige schulden

Belangrijkste leerpunten

• De zuur-testratio omvat het beoordelen van de balans van een bedrijf om te zien of het voldoende geld beschikbaar heeft om zijn huidige schuld te dekken.
• Het wordt als nuttiger beschouwd dan de vaak gebruikte stroomverhouding, omdat de zuurtest de inventaris uitsluit, wat moeilijk kan zijn om snel te liquideren.
• In het beste geval moet een bedrijf een verhouding van 1 of meer hebben, wat suggereert dat het bedrijf voldoende contant geld heeft om zijn rekeningen te betalen.
• Een te lage ratio kan erop duiden dat een bedrijf te weinig geld heeft, maar in sommige gevallen betekent dit gewoon dat een bedrijf afhankelijk is van voorraad, zoals winkeliers.
• Een te hoge ratio kan betekenen dat een bedrijf op contant geld zit, maar in sommige gevallen is dat gewoon branchespecifiek, zoals bij sommige techbedrijven.

Berekening van de zuur-testverhouding

De quick ratio wordt berekend door het totaal van geldmiddelen en equivalenten, debiteuren en verhandelbare beleggingen, en het totaal te delen door kortlopende schulden zoals hieronder weergegeven:

Idealiter zouden bedrijven een ratio van 1, 0 of hoger moeten hebben, wat betekent dat het bedrijf voldoende vlottende activa heeft om hun kortlopende schulden of rekeningen te dekken. De zuur-testratio kan worden beïnvloed door andere factoren, zoals hoe lang het duurt voordat een bedrijf zijn debiteurenrekeningen verzamelt, de timing van activa-aankopen en hoe dubieuze debiteuren worden beheerd. Bepaalde technologiebedrijven kunnen hoge zuur-testverhoudingen hebben, wat niet noodzakelijk een negatief is, maar in plaats daarvan aangeeft dat ze veel contant geld bij de hand hebben.

De zuur-testverhouding is een conservatievere maatstaf voor liquiditeit omdat deze niet alle items bevat die in de huidige ratio worden gebruikt, ook bekend als de werkkapitaalratio.

De huidige ratio meet het vermogen van een bedrijf om kortlopende schulden (schulden en schulden) te betalen met zijn kortlopende activa (contanten, voorraad, vorderingen). De zuur-testverhouding is conservatiever dan de huidige verhouding omdat het geen inventaris bevat, waardoor het langer kan duren om te liquideren.

1

De minimale zuur-testverhouding die een bedrijf zou moeten hebben. Bedrijven met een ratio van minder dan 1 hebben een tekort aan liquide middelen om hun huidige schuldverplichtingen of rekeningen te betalen en moeten daarom met voorzichtigheid worden behandeld.

Het komt neer op

Bij het analyseren van de financiële overzichten van een onderneming is in geen enkele omstandigheid voldoende. Het is belangrijk om meerdere ratio's in uw analyse op te nemen en elke ratio te vergelijken met bedrijven in dezelfde branche.