Hoe wordt de kosten van levensonderhoud berekend?

Kosten van levensonderhoud zijn bedoeld om de kosten te vergelijken die een gemiddelde persoon kan verwachten te maken om voedsel, onderdak, vervoer, energie, kleding, onderwijs, gezondheidszorg, kinderopvang en entertainment in verschillende regio's te verwerven. Een index van de kosten van levensonderhoud wordt ook gebruikt om bij te houden hoeveel de basiskosten stijgen gedurende een periode.

Hoewel er geen officiële index van de kosten van levensonderhoud is gemaakt of gerapporteerd door de Amerikaanse overheid, worden er een paar aangeboden door organisaties die de kosten van levensonderhoud in verschillende regio's bijhouden.

Wat gaat een kosten van levensonderhoud in

De kosten van consumptiegoederen en -diensten variëren tussen verschillende stedelijke en voorstedelijke woongebieden. Het salaris van een persoon kan een hoge levensstandaard bieden in een kleine stad in het Midwesten, omdat huur en nutsvoorzieningen waarschijnlijk goedkoper zijn dan een grote stad zoals New York, LA of Boston.

Een andere manier om te interpreteren wat een index van de kosten van levensonderhoud is, is door de vraag te stellen: "Hoeveel goederen en diensten koopt een bepaalde som geld op een bepaalde locatie?" Bijvoorbeeld, $ 100 heeft de neiging om meer goederen en diensten in Denver te kopen dan in New York City.

De kosten van levensonderhoud kunnen van invloed zijn op iemands werkkeuze, het benodigde salaris en waar hij woont. De kosten van levensonderhoud hebben ook direct invloed op iemands vermogen om te sparen voor een huis, schoolschuld af te betalen, of hij een kind wil hebben of wanneer hij met pensioen gaat.

Op behoeften gebaseerde uitgaven zoals huisvesting, kleding, gezondheidszorg, voedsel en elektriciteit kunnen in de loop van de tijd toenemen en bestaan ​​uit een groter deel van het maandelijkse inkomen van een persoon. Een index van de kosten van levensonderhoud kan worden gebruikt om de veranderingen in de basisuitgaven bij te houden, zodat een persoon kan zien hoeveel de kosten stijgen. Ook kan de index aantonen hoeveel op behoeften gebaseerde uitgaven variëren van stad tot gemeente.

Een index van de kosten van levensonderhoud kan iemand helpen bepalen of het inkomen of het salaris dat wordt verdiend voldoende is om de basisuitgaven te dekken. Van daaruit kan een persoon beoordelen of er genoeg extra inkomen overblijft om te sparen voor zijn pensioen of om schulden af ​​te lossen.

Hoe een Cost of Living Index werkt

Hoewel er verschillende soorten indexen van kosten van levensonderhoud zijn die verschillende variabelen en statistieken gebruiken, stellen de meeste een basiskosten van levensonderhoud voor, vaak voorgesteld door 100. De basis kan ofwel de kosten van levensonderhoud in één regio zijn - Chicago kan bijvoorbeeld worden gekoppeld als de basisstad en de kosten van levensonderhoud op 100 - of het kan een gemiddelde van meerdere regio's zijn. Andere regio's worden afgemeten aan de basisregio en krijgen dienovereenkomstig een kostenplaatje van levensonderhoud. Als het gemiddeld 20% duurder is om in Boston te wonen dan in de basisstad, zouden de kosten van levensonderhoud in Boston 120 zijn.

Het is belangrijk om ook rekening te houden met het gemiddelde inkomen voor een geografisch gebied. Een stad in het zuiden heeft bijvoorbeeld lagere kosten voor levensonderhoud dan de meeste steden aan de oost- of westkust. Het gemiddelde inkomen van de zuidelijke stad kan echter lager zijn dan de kosten van levensonderhoud voor dat gebied.

Belangrijkste leerpunten

• Kosten van levensonderhoud zijn bedoeld om de uitgaven van de ene stad of geografische regio met de andere te vergelijken.
• Kosten van levensonderhoud omvatten uitgaven zoals voedsel, onderdak, vervoer, energie, kleding, gezondheidszorg en kinderopvang.
• Een index van de kosten van levensonderhoud wordt ook gebruikt om bij te houden hoeveel de basiskosten stijgen gedurende een periode.

Voorbeelden van kosten van levensonderhoud

Zoals eerder vermeld, gebruiken bedrijven en organisaties verschillende statistieken of variabelen om de kosten van levensonderhoud voor een stad of gebied te bepalen. Hieronder staan ​​drie voorbeelden.

Instituut voor economisch beleid

Het Economic Policy Institute biedt gezinnen bijgewerkte gegevens over de kosten van levensonderhoud voor verschillende steden en locaties in de VS. Het instituut heeft ook een Family Budget Calculator voor diegenen die een specifieke regio van het land overwegen. De calculator helpt gezinnen de verschillen in kosten van levensonderhoud te meten voor verschillende geografische locaties. Ook worden verschillende kosten in de berekening meegenomen, zoals voedsel, huisvesting, kinderopvang, transport en gezondheidszorg.

De rekenmachine vond bijvoorbeeld dat San Francisco de duurste stad was om te wonen voor ouders met twee kinderen. De kosten van levensonderhoud werden geschat op iets meer dan $ 148.000 per jaar, terwijl het gemiddelde inkomen voor San Francisco ongeveer $ 108.000 per jaar was. Hoewel een salaris van $ 108.000 aantrekkelijk is, dekt dit niet de kosten van levensonderhoud in de stad.

ACCRA COLA

De ACCRA Cost of Living Index of ACCRA COLI is ontworpen om de kosten van levensonderhoud voor verschillende regio's van het land te vergelijken. De index meet consumentenuitgaven aan verschillende items, waaronder huisvesting, nutsbedrijven, boodschappen, gezondheidszorg en transport.

De driemaandelijkse publicatie is samengesteld en geproduceerd door de Council for Community and Economic Research. In het eerste kwartaal van 2019 toonde het rapport aan dat Manhattan, New York de hoogste kosten van levensonderhoud had, gevolgd door San Francisco terwijl Harlingen, TX de laagste had.

COLA van de socialezekerheidsadministratie

Kosten van levensonderhoud aanpassingen of COLA's worden elk jaar gemaakt voor gepensioneerden die sociale uitkeringen ontvangen. De aanpassing is gebaseerd op de inflatie, die het tempo van de stijgende prijzen in de economie weergeeft.

Als een gepensioneerde bijvoorbeeld 20.000 per jaar wordt betaald en de inflatie met 3% per jaar stijgt, hebben de inkomsten minder koopkracht door stijgende prijzen. Een inflatiepercentage van 2% of 3% lijkt misschien geen significante stijging van de kosten te zijn, maar over vijf tot tien jaar kunnen de percentages oplopen tot een aanzienlijke vermindering van de inkomsten in reële termen of factoring van de inflatie.

Als gevolg hiervan zijn de aanpassing van de kosten van levensonderhoud of COLA bedoeld om de voordelen te verhogen die elk jaar worden betaald om gelijke tred te houden met de inflatie zoals gemeten door de consumentenprijsindex (CPI). De CPI is slechts de gemiddelde prijs van een mandje basisgoederen en -diensten die zijn geselecteerd om stijgende prijzen in een economie te meten. CPI omvat prijzen voor huisvesting, kleding, transport, onderwijs, eten en drinken. Hoewel CPI een imperfecte maatregel is, omdat het geen investeringen of big-ticketaankopen zoals onroerend goed omvat, biedt het wel een momentopname van de inflatoire trends voor dagelijkse aankopen.

Hieronder vindt u een tabel van de socialezekerheidsadministratie met informatie over de kosten van levensonderhoud elk jaar sinds 1975.

• In de meeste jaren was er een opwaartse bijstelling van het inkomen, met de twee grootste stijgingen in de afgelopen jaren 2, 8% in 2018 en 3, 6% in 2011.
• In sommige jaren was de inflatie te verwaarlozen en resulteerde dit niet in een toename van voordelen zoals 2009, 2010 en 2015.

Beperkingen van het gebruik van CPI als index van de kosten van levensonderhoud

Er zijn beperkingen aan het gebruik van CPI als index van de kosten van levensonderhoud, omdat het niet bedoeld is om de werkelijke kosten van levensonderhoud in een bepaald gebied of regio te meten.

Een typische indicator van de kosten van levensonderhoud zou veranderingen in kosten in de tijd meten die nodig zijn om een ​​specifieke levensstandaard te handhaven. Ook zou een indicator van de kosten van levensonderhoud rekening houden met veranderingen in consumentenaankopen die het gevolg zijn van economische omstandigheden, aanpassingen in uitgaven en gewoonten die mensen maken, zoals het gebruik van alternatieve producten wanneer een product onbetaalbaar duur wordt.

Het proces van het verschuiven van uitgaven wordt gewoonlijk substitutie genoemd. Vervanging betekent dat de kosten van het handhaven van een bepaalde levensstandaard waarschijnlijk iets lager zijn dan de pure berekening van verhoogde prijzen, omdat consumenten prijsstijgingen kunnen verminderen door een goedkoper alternatief te gebruiken.