Hoe arbeidsparticipatie de Amerikaanse werkloosheid beïnvloedt

Een van de belangrijkste indicatoren die van invloed zijn op de beslissing van de Federal Reserve om de rente al dan niet te verhogen, is de werkloosheid. Met de werkloosheid die aanzienlijk is gestegen na de wereldwijde financiële crisis, heeft de Fed zijn benchmarkrente bijna nul gehouden. Maar aangezien het werkloosheidspercentage sindsdien is gedaald tot het niveau van voor de crisis, probeert de Fed zijn nogal lakse monetaire beleid aan te scherpen.

Werklozen die een nieuwe baan vinden, zijn echter niet de enige manier waarop het werkloosheidspercentage kan dalen; het kan ook vallen omdat de werklozen niet langer op zoek zijn naar werk en helemaal uit de beroepsbevolking stappen. Als dit het geval is, is een dalende werkloosheidsgraad niet noodzakelijk een indicatie voor een hernieuwde economische kracht, maar kan dit wijzen op een structurele zwakte op de arbeidsmarkt.

Inzicht in werkloosheidsstatistieken

Om te begrijpen hoe het werkloosheidspercentage wordt beïnvloed, is het belangrijk om te weten hoe het wordt berekend. Ten eerste zijn een aantal definities in orde.

Het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics (BLS) classificeert alle personen ouder dan 16 jaar als "werkloos als ze geen baan hebben, in de voorgaande 4 weken actief naar werk hebben gezocht en momenteel beschikbaar zijn voor werk." wordt door de BLS gedefinieerd als "alle personen die zijn geclassificeerd als werknemers of werklozen." Het werkloosheidspercentage wordt vervolgens berekend door het totale aantal werklozen te delen door de totale beroepsbevolking. (Zie ook: Hoe wordt werkloosheid gedefinieerd?).

Hieruit kunnen we zien dat er een aantal manieren is waarop de werkloosheid zou kunnen dalen. Ten eerste is de meest voor de hand liggende manier dat werklozen een baan vinden en werken. De arbeidsparticipatie blijft hetzelfde, terwijl het aantal werklozen daalt en het aantal werknemers toeneemt.

De tweede manier is dat mensen die momenteel niet tot de beroepsbevolking worden gerekend, in dienst treden. Het is altijd mogelijk voor iemand die niet actief op zoek is naar werk om een ​​vacature te accepteren. Aangezien dit een toename van de totale beroepsbevolking zou veroorzaken, terwijl het aantal werklozen onaangetast blijft, zou het werkloosheidspercentage dalen.

Ten slotte zou het werkloosheidspercentage kunnen dalen omdat degenen die ooit als werkloos werden beschouwd, niet meer werk zoeken en de beroepsbevolking verlaten. Deze mensen willen misschien werken en zijn beschikbaar om te werken, maar hebben het zoeken opgegeven. Aangezien zowel het aantal werklozen als de totale beroepsbevolking in een dergelijke situatie afneemt, is het niet vanzelfsprekend dat het werkloosheidspercentage daadwerkelijk daalt. Maar gezien het meest extreme voorbeeld van al diegenen die momenteel werkloos zijn en de beroepsbevolking verlaten, ongeacht hoe laag de totale beroepsbevolking daalt, daalt het werkloosheidspercentage tot nul.

Hoewel de eerste twee manieren waarop het werkloosheidspercentage zou kunnen dalen positieve tekenen van economische kracht zijn, is de laatste manier eigenlijk meer een indicatie van zwakte. Laten we eens kijken naar de Amerikaanse situatie om te bepalen of de dalende werkloosheid een teken van kracht of een teken van zwakte is.

De Amerikaanse werkgelegenheidssituatie

Tien jaar geleden bedroeg het werkloosheidspercentage in de VS 5%. In de komende paar jaar zakte het onder de 5% en bereikte een dieptepunt van 4, 4%, voordat het in 2008 begon te stijgen als gevolg van de wereldwijde financiële crisis. Na het bereiken van een hoogtepunt van 10% in oktober 2009, is de werkloosheidsgraad gestaag gedaald en bedraagt ​​deze momenteel 5, 1%.

Met het Federal Open Market Committee dat de mediane waarde van het normale werkloosheidspercentage op 4, 9% schatte tijdens hun vergadering van september 2015, komt het werkelijke werkloosheidspercentage van 5, 1% dichter bij de doelstelling van de Fed om volledig te werken. Dit naderbij komen van de werkgelegenheidsdoelstelling is een deel van de reden voor de indicaties van de Fed voor een renteverhoging ergens dit jaar.

Toch zou de bovenstaande discussie over hoe het werkloosheidspercentage wordt berekend en factoren die de daling ervan kunnen beïnvloeden, reden moeten zijn om enigszins sceptisch te staan ​​tegenover de werkloosheidspercentages. Er is zelfs een andere trend waardoor het werkloosheidspercentage er veel minder rooskleurig uitziet.

Sinds ongeveer het midden van de jaren zestig tot rond het jaar 2000 is de arbeidsparticipatie - de beroepsbevolking gedeeld door de bevolking - dramatisch gestegen van iets minder dan 59% tot een hoogtepunt van 67, 3%. Een van de belangrijkste oorzaken van deze stijging was het toenemend aantal vrouwen dat zich bij de beroepsbevolking aansloot.

Maar sinds 2000 is de koers naar beneden aan het dalen. Van 2004 tot 2008 vlakte de neerwaartse trend af met een arbeidsparticipatie van ongeveer 66%, maar in de nasleep van de wereldwijde financiële crisis versnelde de neerwaartse trend aanzienlijk, met het huidige percentage van 62, 4%.

Hoewel veel economen beweren dat deze daling deels te wijten is aan het feit dat veel van de babyboomgeneratie met pensioen gaat en de beroepsbevolking verlaat, is de participatiegraad van de beroepsbevolking (25 tot 54 jaar) ook sinds het jaar 2000 gedaald toen het percentage ongeveer 84% was. Na een vergelijkbaar traject als de totale arbeidsparticipatie, hoewel niet zo steil, ligt de participatiegraad van de beroepsbevolking in de werkende leeftijd momenteel rond de 80, 6%. Daarom kunnen gepensioneerde babyboomers niet de enige reden zijn voor de daling van de totale arbeidsparticipatie.

Het feit dat mensen in hun eerste beroepsleeftijd ook de arbeidsmarkt verlaten, is meer een waarschijnlijke indicatie voor een zwakte op de Amerikaanse arbeidsmarkt. Ondanks het feit dat in mei een recordaantal vacatures werd geopend met 5, 4 miljoen vacatures in de VS, bleef de aanwerving zwak. Een van de beste verklaringen is dat er een mismatch is tussen vaardigheden en kwalificaties. Dus ondanks het aantal mensen dat misschien een baan wil en beschikbaar is voor werk, worden ze niet aangenomen als ze niet de vaardigheden hebben waarnaar werkgevers op zoek zijn. (Zie ook: Het werkelijke werkloosheidspercentage: U6 versus U3).

Het komt neer op

Hoewel het verleidelijk kan zijn om te denken dat een daling van het werkloosheidspercentage een positief teken is, is de zeer enge definitie van officieel werklozen een bewijs dat de interpretatie van trends in het werkloosheidspercentage niet eenduidig ​​is. Men moet ook rekening houden met de arbeidsparticipatie. Als het werkloosheidspercentage daalt omdat mensen het opgeven van een baan hebben opgegeven in plaats van daadwerkelijk een baan te vinden, is het moeilijk in te zien hoe dit een bewijs is van een versterkende economie en reden voor een renteverhoging.