Interesseren
Rente is de vergoeding voor het voorrecht om geld te lenen, meestal uitgedrukt als jaarlijkse rentevoet (APR). Rente kan ook verwijzen naar de hoeveelheid eigendom die een aandeelhouder in een bedrijf heeft, meestal uitgedrukt als een percentage.
01:38Interesseren
ONDERBREKING Interesse
Twee hoofdsoorten rente kunnen worden toegepast op leningen: eenvoudig en samengesteld. Enkelvoudige rente is een vaste rentevoet volgens het oorspronkelijk aan de lener geleende principe dat de lener moet betalen voor de mogelijkheid om het geld te gebruiken. Samengestelde rente is rente op zowel het principe als de samengestelde rente die op die lening is betaald. De laatste van de twee soorten interesses is de meest voorkomende.
Enkele van de overwegingen die in aanmerking worden genomen bij het berekenen van het type rente en het bedrag dat een geldschieter een lener in rekening brengt, zijn onder meer:
- Opportunitykosten of de kosten van het onvermogen van de geldschieter om het geld te gebruiken dat ze uitlenen
- Bedrag van de verwachte inflatie
- Risico dat de geldverstrekker de lening niet kan terugbetalen wegens wanbetaling
- Tijdsduur dat het geld wordt uitgeleend
- Mogelijkheid tot overheidsinterventie op rentetarieven
- Liquiditeit van de lening die wordt verstrekt
Een snelle manier om een idee te krijgen hoe lang het duurt voordat een investering is verdubbeld, is door de regel van 72 te gebruiken. Deel het getal 72 door de rente, bijvoorbeeld 72/4, en u verdubbelt uw investering in 18 jaar.
Geschiedenis van rentetarieven
Deze kosten van het lenen van geld worden tegenwoordig als normaal beschouwd. De brede acceptatie van interesse werd echter pas gemeengoed tijdens de Renaissance.
Interesse is een oude praktijk; sociale normen van oude beschavingen uit het Midden-Oosten tot de middeleeuwen beschouwden het heffen van rente op leningen echter als een soort zonde. Dit was het gevolg, deels omdat leningen werden verstrekt aan mensen in nood, en er geen ander product dan geld werd verdiend om activa met rente te lenen.
De morele twijfel over het in rekening brengen van rente op leningen viel tijdens de Renaissance weg. Mensen begonnen geld te lenen om bedrijven te laten groeien in een poging hun eigen station te verbeteren. Groeiende markten en relatieve economische mobiliteit maakten leningen gebruikelijker en maakten het in rekening brengen van rente acceptabeler. Het was in deze tijd dat geld als een grondstof werd beschouwd en de opportuniteitskosten van het lenen werden als waardevol beschouwd.
Politieke filosofen in de jaren 1700 en 1800 verduidelijkten de economische theorie achter het berekenen van rentetarieven voor geleend geld, auteurs waren Adam Smith, Frédéric Bastiat en Carl Menger. Sommige van die titels waren de Theory of Fructification van Anne-Robert-Jacques Turgo en Interest and Prices van Knut Wicksell.
Iran, Soedan en Pakistan hebben rente uit hun bank- en financiële systemen gehaald, waardoor het een partner is in winst- en verliesdeling in plaats van rente in rekening te brengen over het geld dat ze lenen. Deze trend in islamitisch bankieren - die weigerde rente op leningen aan te nemen - werd aan het einde van de 20e eeuw meer gemeengoed.
Tegenwoordig kunnen rentetarieven worden toegepast op verschillende financiële producten, waaronder hypotheken, creditcards, autoleningen en persoonlijke leningen. In 2017 verhoogde de Fed de rente driemaal, vanwege de lage werkloosheid en de groei van het bbp. Vanwege deze cijfers zal de rente naar verwachting in 2018 blijven stijgen.
Verschillende rentetarieven
Tegen het einde van 2017 zou je verwachten dat de nationale gemiddelde rentevoet voor een autolening in de VS ongeveer 4, 21% bedraagt bij een lening van 60 maanden; voor hypotheken bedroeg de gemiddelde hypotheekrente op 30 jaar ongeveer 4, 15%.
De gemiddelde creditcardrente varieert afhankelijk van vele factoren, zoals het type creditcard (reisbeloningen, geld terug of zakelijk, etc.) en de credit score. Gemiddeld variëren de rentetarieven van reisbeloningskaarten van ongeveer 15, 99%, visitekaartjes 15, 37%, cashback-kaarten 20, 90% en studentencreditcards van 19, 80% APR.
De subprime-markt voor creditcards, die is ontworpen voor mensen met een slecht krediet, heeft doorgaans een rentetarief van 25%. Creditcards in dit gebied brengen ook meer kosten met zich mee, samen met de hogere rentetarieven, en worden gebruikt om slecht of geen krediet op te bouwen of te repareren.
Rentetarieven en credit score
Uw credit score heeft de meeste invloed op de rente die u wordt aangeboden als het gaat om verschillende leningen en kredietlijnen. Bijvoorbeeld, voor persoonlijke lening APR's, in 2018, zou iemand met een uitstekende score van 850 tot 720 ongeveer 10, 3% tot 12, 5% betalen. Aan de andere kant, als u een slechte kredietscore van 300 tot 639 heeft, zal de JKP stijgen tot 28, 5% tot 32, 0%. Als u een gemiddelde score van 640 tot 679 heeft, zal uw rentetarief tussen 17, 8% en 19, 9% liggen.
Lage renteomgevingen
Een omgeving met een lage rente is bedoeld om de economische groei te stimuleren, zodat het goedkoper is om geld te lenen. Dit is gunstig voor degenen die winkelen voor een nieuw huis, simpelweg omdat het hun maandelijkse betaling verlaagt en goedkopere kosten betekent. Wanneer de Federal Reserve de tarieven verlaagt, betekent dit meer geld in de portemonnee van de consument, voor uitgaven in andere gebieden, en meer grote aankopen van artikelen, zoals huizen. Banken profiteren ook in deze omgeving omdat ze meer geld kunnen lenen.
Lage rentetarieven zijn echter niet altijd ideaal. Een hoge rente vertelt ons meestal dat de economie sterk is en het goed doet. In een omgeving met een lage rente zijn er lagere rendementen op beleggingen en op spaarrekeningen, en natuurlijk een toename van de schuld, wat meer kans op wanbetaling zou kunnen betekenen wanneer de tarieven weer stijgen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.