Rentegevoeligheid
Rentegevoeligheid is een maatstaf voor hoeveel de prijs van een vastrentend actief zal fluctueren als gevolg van veranderingen in de renteomgeving. Effecten die gevoeliger zijn, hebben grotere prijsschommelingen dan effecten met minder gevoeligheid. Met dit soort gevoeligheid moet rekening worden gehouden bij het selecteren van een obligatie of ander vastrentend instrument dat de belegger op de secundaire markt kan verkopen.
Wanneer toegepast op de berekening van vastrentende effecten, staat rentegevoeligheid bekend als de duration van het actief.
Rentegevoeligheid verklaard
Vastrentende effecten en rentetarieven zijn omgekeerd evenredig. Daarom stijgen de koersen van vastrentende waarden naarmate de rentetarieven stijgen. Een manier om te bepalen hoe rentetarieven de portefeuille van een vastrentend effect beïnvloeden, is door de duur te bepalen. Hoe langer de looptijd van een obligatie of obligatiefonds, hoe gevoeliger de obligatie of obligatiefonds voor renteschommelingen.
De looptijd van vastrentende waarden geeft beleggers een idee van de gevoeligheid voor mogelijke rentewijzigingen. Duur is een goede maatstaf voor rentegevoeligheid omdat de berekening meerdere kenmerken van obligaties omvat, zoals couponbetalingen en looptijd.
Over het algemeen geldt dat hoe langer de looptijd van het actief, hoe gevoeliger het actief voor rentewijzigingen. Veranderingen in rentetarieven worden nauwlettend gevolgd door obligatie- en vastrentende handelaren, aangezien de resulterende prijsschommelingen het totale rendement van de effecten beïnvloeden. Beleggers die het begrip duration begrijpen, kunnen hun vastrentende portefeuilles immuniseren tegen veranderingen in de korte rente.
Soorten duurmetingen
Er zijn vier veelgebruikte duurmetingen om de rentegevoeligheid van een vastrentend effect te bepalen: de duur van de Macaulay, de gewijzigde duur, de effectieve duur en de rentetarief. Om de duur van de Macaulay te berekenen, moeten de tijd tot het einde van de looptijd, het aantal kasstromen, het vereiste rendement, de betaling van de kasstroom, de nominale waarde en de obligatieprijs bekend zijn.
De gewijzigde duur is een aangepaste berekening van de Macaulay-duur waarin opbrengst tot looptijd (YTM) is opgenomen. Het bepaalt hoeveel de duur zou veranderen voor elke procentpuntverandering in de opbrengst.
De effectieve duration wordt gebruikt om de duration van obligaties met embedded opties te berekenen. Het bepaalt de geschatte prijsdaling voor een obligatie als de rentetarieven onmiddellijk met 1% stijgen. De basisrente bepaalt de looptijd van een vastrentende waardepapieren of een vastrentende portefeuille op een specifieke looptijd van de rentecurve.
Voorbeeld uit de echte wereld van rentegevoeligheid
Een veel gebruikte maatstaf om de rentegevoeligheid te bepalen is de effectieve duur. Stel bijvoorbeeld dat een beleggingsfonds voor obligaties 100 obligaties heeft met een gemiddelde looptijd van negen jaar en een gemiddelde effectieve looptijd van 11 jaar. Als de rente onmiddellijk met 1, 0% stijgt, zal het obligatiefonds dus naar verwachting 11% van zijn waarde verliezen op basis van zijn effectieve looptijd.
Evenzo kan een handelaar kijken naar een bepaalde bedrijfsobligatie met een looptijd van zes maanden en een looptijd van 2, 5. Als de rente met 0, 5% daalt, kan de handelaar verwachten dat de koers van die obligatie met 1, 25% zal stijgen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.