Inleiding tot internationale CAPM

Investeren in elk actief heeft risico's die kunnen worden geminimaliseerd door financiële hulpmiddelen te gebruiken om het verwachte rendement te bepalen. Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is een van deze tools. Dit model berekent het vereiste rendement voor een actief met behulp van het verwachte rendement op zowel de markt als een risicovrij actief, en de correlatie of gevoeligheid van het actief voor de markt.

Sommige van de problemen die inherent zijn aan het model zijn de aannames, waaronder: geen transactiekosten, geen belastingen, investeerders die kunnen lenen en lenen tegen het risicovrije tarief en investeerders die rationeel en risicomijdend zijn. Het is duidelijk dat deze veronderstellingen niet volledig van toepassing zijn op real-world beleggen. Desondanks is CAPM nuttig als een van de vele hulpmiddelen bij het schatten van het verwachte rendement op een investering.

De onrealistische aannames van CAPM hebben geleid tot de ontwikkeling van verschillende uitgebreide modellen met extra factoren en het versoepelen van verschillende aannames die in CAPM zijn gebruikt. International CAPM (ICAPM) gebruikt dezelfde invoer als de CAPM, maar houdt ook rekening met andere variabelen die het rendement op activa wereldwijd beïnvloeden. Hierdoor is ICAPM in de praktijk veel nuttiger dan CAPM. Hoewel sommige veronderstellingen zijn versoepeld, heeft ICAPM echter beperkingen die van invloed zijn op de uitvoerbaarheid.

ICAPM-berekeningen begrijpen

Aangezien ICAPM aanvullende variabelen of factoren in het CAPM-model introduceert, moeten beleggers eerst de berekeningen van CAPM begrijpen. CAPM stelt eenvoudigweg dat beleggers willen worden gecompenseerd:

1. De tijdswaarde van geld, waarvan ze verwachten dat het meer is dan het risicovrije tarief en
2. Marktrisico nemen zodat ze een premie vereisen boven het rendement van de markt, verminderd met het risicovrije tarief, maal de correlatie met de markt.

ICAPM breidt CAPM verder uit door verder te zeggen dat naast compensatie voor de tijdwaarde van geld en de premie voor het nemen van marktrisico, investeerders betaald moeten worden voor directe en indirecte blootstelling aan vreemde valuta. Met ICAPM kunnen beleggers valuta-effecten toevoegen aan CAPM om rekening te houden met de gevoeligheid voor veranderingen in vreemde valuta wanneer beleggers een actief aanhouden. Deze gevoeligheid verklaart veranderingen in een valuta die direct en indirect invloed hebben op de winstgevendheid en dus op het rendement.

Als bijvoorbeeld een in de Verenigde Staten gevestigd bedrijf onderdelen uit China koopt en de Amerikaanse dollar ten opzichte van de yuan sterker wordt, dalen de kosten van die import. Deze indirecte valutablootstelling heeft invloed op de winstgevendheid van een bedrijf en het rendement van de investering. Om deze effecten te bepalen, moeten beleggers het verschil berekenen tussen de verwachte toekomstige contante wisselkoers en de termijnkoers en dit verschil delen door de actuele contante koers, met als resultaat de valutarisicopremie (FCRP). Vermenigvuldig dat vervolgens met de gevoeligheid van de binnenlandse valuta voor veranderingen in vreemde valuta. ICAPM biedt beleggers een manier om het verwachte rendement in lokale valuta te berekenen door rekening te houden met variabelen zoals hieronder vermeld:

Verwacht rendement = RFR + β (Rm − Rf) + β (FCRP) waarbij: RFR = Binnenlands risicovrij tariefβ = BetaRm = Verwacht rendement van marktRf = Risicovrij tariefRm − Rf = Premium voor wereldwijd marktrisico gemeten in lokale valutaFCRP = Valutarisicopremie \ begin {uitgelijnd} & \ text {Verwacht rendement} = \ text {RFR} + \ beta (\ text {R} _m - \ text {R} _f) + \ beta (\ text {FCRP}) \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {RFR} = \ text {Binnenlands risicovrij tarief} \\ & \ beta = \ text {Beta} \\ & \ text {R} _m = \ text {Verwacht rendement van de markt} \\ & \ text {R} _f = \ text {Risicovrij tarief} \\ & \ text {R} _m - \ text {R} _f = \ text {Premium voor wereldwijd marktrisico gemeten } \\ & \ text {in lokale valuta} \\ & \ text {FCRP} = \ text {Risico-premie voor vreemde valuta} \\ \ end {uitgelijnd} Verwacht rendement = RFR + β (Rm −Rf) + β (FCRP) waarbij: RFR = Binnenlands risicovrij tariefβ = BetaRm = Verwacht rendement van marktRf = Risicovrij tariefRm −Rf = Premie voor wereldwijd marktrisico gemeten in lokale valutaFCRP = Premie voor valutarisico

Veronderstellingen

Hoewel ICAPM de onrealistische aannames van CAPM verbetert, zijn er nog verschillende aannames nodig om het theoretische model geldig te maken. De belangrijkste veronderstelling is dat internationale kapitaalmarkten zijn geïntegreerd. Als deze veronderstelling faalt en de internationale markten worden gesegmenteerd, zullen er prijsverschillen zijn tussen activa met vergelijkbare risicoprofielen maar in verschillende valuta's. Als gevolg hiervan zullen gesegmenteerde markten ervoor zorgen dat beleggers hogere allocaties naar specifieke activa in specifieke landen maken, wat resulteert in inefficiënte activaprijzen. ICAPM gaat ook uit van onbeperkt lenen en lenen tegen het risicovrije tarief.

Praktisch gebruik

Het nut van ICAPM bij aandelenselectie en portefeuillebeheer is slechts zo goed als het begrijpen van de aannames zoals hierboven vermeld. Ondanks deze beperkingen kan de portfolioselectie door het model worden beïnvloed. Inzicht in de impact van valutabewegingen op de activiteiten en winst van een bepaald bedrijf zal beleggers helpen kiezen uit twee activa met vergelijkbare kenmerken in verschillende landen.

Als een belegger in de VS bijvoorbeeld het verwachte rendement van bezit A wil berekenen en dat wil vergelijken met het verwachte rendement van bezit B, moet hij de inputs voor de laatste twee componenten van het model bepalen, die moeten worden bepaald de directe valuta-impact en de indirecte valuta-impact. De eerste twee variabelen in de vergelijking zijn hetzelfde voor beide activa. Daarom is het praktische nut van de ICAPM om te begrijpen hoe een valuta een bedrijf in het buitenland beïnvloedt en hoe de vertaling naar de lokale valuta van de belegger het rendement op het actief beïnvloedt.

Bijvoorbeeld: een belegger besluit te beleggen in een van de volgende activa:

• Bedrijf A: Japans bedrijf dat al zijn winsten en inputkosten in yen afleidt
• Bedrijf B: Japans bedrijf dat al zijn winsten in Amerikaanse dollars genereert, maar inputkosten in yen heeft

Beide activa hebben vergelijkbare bèta's of zijn gevoelig voor veranderingen in de wereldmarktportefeuille. In een macro-economische omgeving waarin de Amerikaanse dollar ten opzichte van de yen verzwakt, zal een belegger bepalen dat de winst voor bedrijf B zou dalen, omdat het meer Amerikaanse dollars zou kosten om de producten te kopen. Als zodanig zou het vereiste rendement voor bedrijf B stijgen ten opzichte van bedrijf A om het extra valutarisico te compenseren.

Het komt neer op

ICAPM is een van de verschillende modellen die worden gebruikt om het vereiste rendement op een actief te bepalen. In combinatie met andere financiële instrumenten kan het beleggers helpen bij het selecteren van activa die aan hun vereiste rendement voldoen. ICAPM maakt, net als CAPM, verschillende veronderstellingen, waaronder dat mondiale markten geïntegreerd en efficiënt zijn. Als deze veronderstelling faalt, is aandelenselectie van cruciaal belang; het toewijzen van meer middelen voor investeringen in landen die een valutavoordeel hebben, moet resulteren in alfa. Valutavoordelen verdwijnen meestal snel naarmate de geëxploiteerde marktinefficiënties naderen, maar het feit dat deze inefficiënties zich voordoen, beweert dat actief portefeuillebeheer de sleutel is tot een beter rendement dan de marktportefeuille.