Merton Miller
Merton Miller is een prominente schooleconoom uit Chicago die in 1990 de Nobelprijs voor de economie ontving. Hij deelde de prijs met Harry Markowitz en William Sharpe voor hun gezamenlijke inspanningen voor de stelling van Modigliani-Miller, die gaat over de relatie tussen de waarde van een bedrijf en zijn schuld-aandelenstructuur. Gedurende zijn carrière was het onderzoek van Miller gericht op bedrijfsfinanciering en op de economische en regelgevende problemen van de financiële dienstverlening.
BREKEN NAAR Merton Miller
Merton Miller werd in 1923 in Boston geboren. Als student studeerde Miller aan Harvard University en studeerde hij magna cum laude af. Een vroege collega op Harvard was Robert M. Solow, die later ook een Nobelprijs voor de laureaat van de economie werd. In het begin van zijn carrière en tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Miller als econoom voor de federale overheid bij de afdeling fiscaal onderzoek van het Amerikaanse ministerie van Financiën en vervolgens bij de afdeling onderzoek en statistiek van de raad van bestuur van het Federal Reserve System ( FRS).
'Merton Miller' en Francisco Modigliano
In 1949 keerde Miller terug naar de graduate school van Johns Hopkins om zijn onderzoek en studie op het gebied van economie voort te zetten. Hij promoveerde in 1952 bij Johns Hopkins en bracht vervolgens een jaar door als gastdocent aan de London School of Economics voordat hij een langdurige functie bekleedde bij de Graduate School of Industrial Administration van Carnegie Mellon, waar fellows betrokken waren bij het onderzoek naar bedrijven en bedrijven. Daar zou hij Francisco Modigliano ontmoeten, en de twee begonnen samen artikelen te publiceren over de economie van bedrijfsfinanciering, lang voordat een van hen het hoogtepunt van hun beroep als Nobelprijswinnaars zou bereiken.
In 1958 werkten de Modigliano en Miller samen aan een paper getiteld The Cost of Capital, Corporate Finance and the Theory of Investment . Het was hier dat de stelling van Modigliano-Miller voor het eerst werd besproken. De stelling verscheen later in de kranten en geschriften van beide mannen en werd ook door anderen verder uitgewerkt.
In 1961 verliet Miller Carnegie Mellon om lid te worden van de faculteit aan de Universiteit van Chicago en hij bleef daar voor de rest van zijn carrière, later later een openbaar directeur van de Chicago Mercantile Exchange (CME), een functie die hij bekleedde terwijl hij tegelijkertijd werkte aan de Universiteit van Chicago. In zijn leven schreef of co-auteur van acht boeken, waaronder Merton Miller on Derivatives voor de populaire pers John F. Wiley & Sons.
Gedurende zijn carrière en tot zijn pensioen, bleef Miller betrokken bij de studie en de articulatie van interessante problemen binnen de bedrijfsfinanciën, en in 1995 werd hij door de NASDAQ als adviseur behouden om te helpen bij het onderzoeken van prijsafspraken op de beurs.
SaveSave
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.